Każdy z słuchaczy Czwórki ma swój sposób na wakacyjne wojaże. - Wymyślamy wszystko w ostatniej chwili. Na przykład w czwartek przychodzi nam do głowy pomysł, żeby wyjechać, to w piątek już jesteśmy w drodze - mówi jedna z słuchaczek. - My z kolei wszystko planujemy jak najwcześniej, żeby udało się w danym czasie odwiedzić jak najwięcej miejsc - opowiada inna. - Staram się planować, ale to nie zawsze wychodzi - przyznaje kolejna. - Najczęściej po prostu dzwoni jakiś kolega i mówi "znalazłem tanie bilety do Aten". I lecimy. Bo, jeśli planujesz wakacje, to zawsze coś nie wychodzi. Jeśli spędzasz je spontanicznie, wszystko świetnie się udaje.

Są też tacy, dla których nie ważny jest kierunek wyprawy, a… środek lokomocji. - Liczą się dwa kółka, wiatr, piękne widoki i zapachy, które można czuć podczas takiej podróży - mówi motocyklista Kuba. - Warto wybrać jednak miejsce docelowe, w którym jest ciepło i sucho. To właściwie jedyny warunek, który obowiązkowo trzeba spełnić - dodaje ze śmiechem.

Tymczasem od 7 do 9 marca trwają Targi Turystyczne w Berlinie. To jedna z największych i najważniejszych imprez tego typu w Europie. Zdaniem rzecznik prasowej imprezy największym zainteresowaniem odwiedzających cieszą się ciepłe kraje. - Nie ma jednego, najchętniej odwiedzanego przez turystów, kurortu - przyznaje Astrid Zand. - Ludzie stawiają jednak głównie na Turcję, Tunezję i Grecję, a z bardziej odległych wojaży - na Dominikanę czy Meksyk.

Targi turystyczne to dobre miejsce, by wybrać kierunek na letni urlop. Zwłaszcza, że w Berlinie na pewno każdy znajdzie coś dla siebie. Na tegorocznej imprezie pojawiło się bowiem ponad 10 tys. wystawców z 189 krajów, w tym z Polski. Gościem honorowym imprezy jest Meksyk.

Camp Nou wybudowano w latach 50. Co ciekawe - oficjalnym otwarciem obiektu był mecz pomiędzy Barceloną, a warszawską Legią! Katalońscy gospodarze wygrali 4:2.

Potem odbyło się na nim wiele niezapomnianych meczów, m.in. finał Ligi Mistrzów w 1999 r. pomiędzy Manchesterem United i Bayernem Monachium, który Anglicy wygrali w niezwykłych okolicznościach 2:1. Polscy kibice kojarzyć mogą Camp Nou z występami naszej reprezentacji na Mistrzostwach Świata w 1982 roku, gdy zajęliśmy trzecie miejsce, oraz finałem letniej olimpiady dziesięć lat później, gdy w dramatycznym meczu ulegliśmy w finale gospodarzom 2:3, tracąc gola w ostatniej minucie.
Na co dzień Camp Nou to oczywiście dom jednego z największych, najbardziej lubianych klubów na świecie - FC Barcelona. Co roku setki tysięcy kibiców z całego świata przyjeżdżają tam, żeby obejrzeć w akcji swoich idoli. Bo Camp Nou to prawdziwa świątynia futbolu, a dzień, w którym rozgrywany jest mecz, to prawdziwe święto.
- Nastrój się zmienia od samego rana, z każdą godziną na mieście widać coraz więcej koszulek - opowiada w "4 do 4" jeden z polskich kibiców Dumy Katalonii. - My, jako turyści, byliśmy bardzo sympatycznie przyjęci. Ludzie nas witali, pozdrawiali, machali. Oczywiście chodziliśmy w barwach Barcelony.

Camp Nou, fot. Wikimedia

Z zewnątrz stadion nie robi wielkiego wrażenia, gdyż jest budynkiem dość zaawansowanym wiekowo. - Sytuacja zmienia się, gdy już dostaniemy się do środka. Uderza nas tumult, hałas, wielkość tego stadionu. Tego się nawet nie da opisać, to wrażenie jest przytłaczające - oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu - opowiada kolejny z kibiców zespołu.
Po meczu dziesiątki tysięcy widzów rozlewają się na okolicznych uliczkach, ale doskonale zorganizowany transport miejski sprawia, że powrót do mieszkań, hoteli, nie zajmuje dużo czasu.
Niebawem stadion będzie rozbudowywany. Obecnie może na nim zasiąść niespełna sto tysięcy osób. Po renowacji przybędzie przede wszystkim kilkaset ekskluzywnych lóż biznesowych. To pozwoli klubowi generować znacznie większe przychody z dnia meczowego. Fani mogą być jednak spokojni - nie zabije to w żaden sposób unikalnego charakteru tego obiektu, który dla licznego grona jest najważniejszą piłkarską areną świata.
(ac/kd)

Oficjalne hasło promujące kraj położony w Azji Południowej brzmi - "Przybądź do Bangladeszu, zanim przybędzie tu turystyka". - Bo tam na razie turystyki właściwie nie ma - mówi podróżnik Bartek Bernabiuk. - Gdy, będąc jeszcze w Polsce, poszedłem odebrać wizę przed podróżą do tego kraju, konsul zapytał mnie ze szczerym zdziwieniem "po co chce pan tam jechać?".

Bernabiuk niezrażony reakcją urzędników, dopełnił wszystkich formalności i pojechał do Bangladeszu. Dziś przekonuje, że było warto. - To świat, który znika - mówi gość "4 do 4". - Jest pozbawiony turystów, dlatego każdy przyjezdny staje się po prostu częścią tamtejszego życia, codzienności. A to życie jest niezwykłe, inne od naszego. Niektórym może się wydawać trudne, biedne i smutne, ale dla mnie jest przede wszystkim spektakularne.

Wybrzeża Bangladeszu/fot. wikimedia.commons/fot.Shovon

W Bangladeszu, jak przyznaje gość Czwórki, nie ma właściwie typowych atrakcji turystycznych ani "specjalnych cen", niewiele tu kurortów i hoteli z basenami. Dlatego biurom podróży ciężko jest sprzedawać wycieczki do tego regionu. Tymczasem Bangladesz jest jednym z najbardziej zaludnionych krajów świata, zamieszkuje go niemal 160 mln ludzi. - Na północy obserwuje się dziesiątki, setki tysięcy osób, które wydobywają z rzek kamienie, łupią je i potem układają z nich na przykład drogi - opowiada Barnabiuk. - To szczęściarze, bo mają pracę i stać ich, by zaoszczędzić pieniądze i wysłać je bliskim, którzy zostali w wioskach.

Odwiedź z nami najciekawsze zakątki świata <<<

Mieszkańcy Bangladeszu są jednak niezwykle gościnni. - Ta gościnność wpisana jest w islam, który jest dominującą religią tego kraju - opowiada Bernabiuk. - Poza tym turyści są tam czymś tak rzadkim, że nie można pozwolić im po prostu przejść obok, nie zapraszająci ich do siebie.

(kd, pg)

Trzecie co do wielkości miasto Iranu położone jest ok. 340 km na południe od Teheranu. Miasto leży w oazie na Wyżynie Irańskiej, u stóp łańcucha górskiego Zagros na wysokości 1590 m n.p.m. Isfahan położony jest na przecięciu szlaków północ-południe oraz wschód-zachód.
- Iran ma mnóstwo pięknych miejsc do zobaczenia, ale gdyby to stopniować i wybierać, to każdemu w pierwszej kolejności zawsze proponowałem Isfahan, nazywane także Eshafanem - tak Irańczycy to wymawiają - mówi gość "4 do 4" Michał Adamiak, iranista z Uniwersytetu Warszawskiego. - Każda osoba, która skorzystała z tej porady, po powrocie stwierdzała, że rzeczywiście miejsce to niesamowicie utrwala się w pamięci - dodaje.

Ali Kapu (Wysokie Wrota); foto: Wikimedia

Mosty na rzece Zajande Rud, imponujące pałace, meczety - to robi niezwykłe wrażenie. Czym wyróżniają się na tle innych tego typu budowli w Iranie czy też na całym świecie? - Można powiedzieć, że meczety i pałace można zobaczyć wszędzie - zgoda. Natomiast stopień perfekcji, jaki osiągnęli Irańczycy w zdobieniu tych budowli, wykończeniu, jest najwyższy z możliwych. To powala na kolana. I to dosłownie, bo człowiek często czuje się wręcz przytłoczony tym, co widzi - zachwala gość Czwórki.
Czasy świetności nadeszły dla Isfahanu w XVI w., gdy szach Abbas I Wielki z dynastii Safawidów ustanowił w tym mieście stolicę imperium perskiego. - To miasto jest oczywiście znacznie, znacznie starsze, ale pozostałości tamtych czasów nie są tak efektowne i interesujące. Dlatego też to, co warto zobaczyć i jest szczególnie imponujące, to dokonania z XVI i XVII w. - zaznacza Iranista.
Wbrew wątpliwościom wielu osób, przekazom medialnym i stereotypom, irańskie miasta są żywe i dzieje się tam wiele ciekawych rzeczy. Nie inaczej jest w Isfahanie. Pobyt tam nie musi się ograniczyć do zwiedzania zabytków. - Trzeba przyznać, że ze względu na procesy transhumacyjne, w czwartek wieczór, kiedy w Iranie zaczyna się weekend, główne ulice miast się zaludniają. Ludzie w tym mieście żyją bardzo aktywnie. Wygląda to w ten sposób, że zabytki są częścią żywego miasta - zachęca do odwiedzenia Isfahanu Adamiak.
(ac/mc)