| Opis |
Nie taki straszny "Straszny dwór"
Czteroaktowe widowisko Stanisława Moniuszki to najsłynniejsza i najczęściej wystawiana opera i opowieść o sarmackich korzeniach niepodległej. W Sztuce jedzenia przyjrzymy się temu, co jedli Sarmaci. Synonimy tej kuchni to tłusto i mięsnie. Potrawy goszczące na stołach sarmackich to typowe potrawy jadane w ówczesnej Polsce, ale także dania inspirowane kuchnią orientalną. Wpływ szlacheckich zwyczajów na polską kuchnię doskonale widać również w innej dziedzinie - deserach. Wyglądały i smakowały one inaczej niż ówczesne. Na dworach królowały bowiem wtedy torty ze szpiku, raków czy kapusty. Powodzeniem cieszył się odpowiednik aktualnego cukierka, czyli tatarskie ziele w cukrze. Polacy w tamtych czasach z namiętnością stosowali także dodatki korzenne. Do najpopularniejszych należał szafran, imbir, pieprz, cynamon, goździki a także gałka muszkatołowa. Stanisława Moniuszkę często porównywano do Adama Mickiewicza. Wieszcz znany jest także ze swojej twórczości parakulinarnej. Napisał poemat "Kartofla". A czy dla Moniuszki ważne były kulinaria? O kuchni sarmackiej porozmawiamy z Adrianem Ordakowskim z Pałacu Jana III w Wilanowie. Zajrzymy też do menu moniuszkowskiego.
|
