1889-1945. Austriak z pochodzenia, chorobliwie ambitny lecz pozbawiony talentu malarz, zbyt leniwy by zakończyć edukację maturą, twórca i dyktator III Rzeszy, wódz Narodowo-Socjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (NSDAP) i ideolog nazizmu, jeden z największych zbrodniarzy w historii ludzkości. Rozpętał najkrwawszą w dziejach wojnę, którą 50 mln ludzi przypłaciło życiem.

Sformułował podstawy ideologii nazistowskiej w książce "Mein Kampf". Powołując się na pseudonaukowe tezy rasistowskie dowodził, że "rasą panów" są Aryjczycy, a wśród nich szczególna pozycja należy się Niemcom. Słowianie byli najniższą z warstw aryjskich, przeznaczoną do prac niewolniczych. Najniższą grupą mieli być Żydzi, których po podbiciu Europy planował wymordować. Ideologia ta stała się obowiązującą wykładnią utworzonej przez Hitlera NSDAP, która w latach 1933-1945 sprawowała w Niemczech totalitarną władzę: rządy terroru, połączonego po podboju Europy z ludobójstwem ludności cywilnej.

Po klęsce Niemiec w 1945 roku, Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze uznał organizacje powołane przez Hitlera (NSDAP, SS, SD i Gestapo) za przestępcze, które popełniły zbrodnie przeciw pokojowi (przygotowanie i prowadzenie wojny gwałcącej prawa międzynarodowe), zbrodnie wojenne (mordowanie i deportacje ludności z terytoriów okupowanych, mordowanie jeńców wojennych, niszczenie miast i wsi) oraz zbrodnie przeciw ludzkości (niewolniczą eksploatację i eksterminację ludności cywilnej). Hitler, który popełnił samobójstwo przed końcem wojny, nigdy nie poniósł kary za swe zbrodnie.

1900-1945. Jeden z głównych przywódców nazistowskich Niemiec, Reichsführer SS, Komisarz Rzeszy ds. Umacniania Niemieckości, szef ministerstwa spraw wewnętrznych. Twórca aparatu terroru SS, który brutalnie zwalczał opór wobec niemieckiej okupacji w podbitych krajach Europy. Zbrodniarz odpowiedzialny za śmierć milionów ludzi.

Na mocy jego zarządzenia w 1933 roku powstał "wzorcowy" obóz koncentracyjny w Dachau, w którym więziono wrogów Hitlera i jego reżimu. "Gdyby Hitler rozkazał mi zastrzelić moją matkę, uczyniłbym to i byłbym dumny z jego zaufania" - mówił.

W październiku 1939 roku rozpoczął realizowanie zadania przymusowej deportacji Polaków i Żydów z polskich terenów, które zostały wcielone do Rzeszy. Wiosną 1940 roku wydał rozkaz utworzenia obozu Auschwitz, rok później nakazał zbudowanie w nim komór gazowych. W grudniu 1941 roku wydał Reinhardowi Heydrichowi polecenie "opracowania najefektywniejszej i możliwie najszybszej metody likwidacji społeczności żydowskiej w Europie".

W czerwcu 1943 roku rozkazał likwidację wszystkich gett żydowskich na obszarze okupowanej Polski. Pod koniec wojny starał się ukryć Holocaust, zlecając demontaż i równając z ziemią główne obozy zagłady. Ze strachu przed karą zabił się, zażywając truciznę.

1906 – 1962. Główny koordynator i wykonawca planu Ostatecznego Rozwiązania Kwestii Żydowskiej. Członek NSDAP i SS.
Prześladował Żydów jeszcze przed II wojną światową. Odpowiedzialny za wysyłkę niemieckich i austriackich Żydów do Dachau i masowe deportacje. Brał udział w konferencji w Wannsee, na której podjęto decyzję o Ostatecznym Rozwiązaniu Kwestii Żydowskiej.

Eichmann, jako szef wydziału żydowskiego w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy, ponosił odpowiedzialność za zaplanowanie i koordynowanie zagłady milionów Żydów w czasie II wojny światowej.

Po klęsce III Rzeszy uciekł z amerykańskiego obozu dla jeńców i schronił się w Argentynie. Poczuł się tam bezpieczny i po dwóch latach sprowadził żonę oraz synów. W marcu 1960 roku agenci Mossadu porwali Eichmanna i przetransportowali do Izraela.

Adolf Eichmann został powieszony na podstawie wyroku izraelskiego sądu, który uznał go za winnego zbrodni wojennych podczas II wojny światowej. Wyrok śmierci dla Adolfa Eichmanna był jedynym takim wyrokiem wydanym przez sąd w Izraelu.

1900 – 1947. Komendant niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Członek NSDAP i SS.

Po wstąpieniu do SS służył w obozach w Dachau i Sachsenhausen. W 1940 roku otrzymał od Heinricha Himmlera polecenie wybudowania obozu w Auschwitz. W latach 1940-1943 był jego komendantem. Pod rządami Hoessa obóz stał się fabryką śmierci, która pochłonęła ponad milion ofiar.

Od 1943 roku był wysokim urzędnikiem w Głównym Urzędzie Gospodarki i Administracji SS, któremu podlegały obozy. Po wojnie ukrywał się pod nazwiskiem Franz Lang. Został ujęty 11 marca 1946 przez brytyjskie służby. Dwa miesiące później wydano go władzom polskim. Był sądzony przez Najwyższy Trybunał Narodowy w Warszawie.

Został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 16 kwietnia 1947 przez powieszenie na terenie obozu w Auschwitz.

"Doszedłem do gorzkiego zrozumienia, jak ciężkich zbrodni dopuściłem się przeciw ludzkości. Realizowałem część straszliwych, ludobójczych planów III Rzeszy. W ten sposób wyrządziłem człowieczeństwu najcięższe szkody, szczególnie narodowi polskiemu zgotowałem niewysłowione cierpienia. Za odpowiedzialność moją płacę życiem. Oby kiedyś Bóg wybaczył mi moje czyny. Naród polski proszę o przebaczenie" - napisał przed śmiercią Hoess.

1904-1942. Od 1931 roku członek NSDAP i SS, gdzie zrobił oszałamiającą karierę. Błyskawicznie stał się prawą ręką Heinricha Himmlera.

Heydrich fanatycznie nienawidził narodu żydowskiego. Początkowo popierał emigrację Żydów z terenów okupowanych przez nazistów, ale ostatecznie uznał, że "kwestia żydowska" wymaga "rozwiązania terytorialnego". W 1941 roku otrzymał od Himmlera polecenie opracowania "pełnego rozwiązania kwestii żydowskiej w niemieckiej strefie wpływów w Europie". To wyznaczyło granicę między żywiołowymi pogromami a systematycznym ludobójstwem.

"Ostateczne Rozwiązanie Kwestii Żydowskiej" dotyczyło około jedenastu milionów Żydów, którzy mieli być skierowani "do prac" na wschodzie. W rzeczywistości był to wyrok śmierci. Heydrich zorganizował specjalną naradę w celu skoordynowania działań wielu ministerstw i urzędów III Rzeszy. Spotkanie odbyło się 20 stycznia 1942 w willi przy Großer Wannsee 56/58 w Berlinie.

Uczestnicy konferencji w Wannsee nie mieli podejmować żadnych decyzji. Ich rolą było omówienie tego, jak zrealizować rozkazy. Heydrich spotkał się z akceptacją swojej koncepcji.

Po tym, jak zmarł 4 czerwca 1942 od ran odniesionych w zamachu w Czechach, naziści w "hołdzie" dla niego, systematyczne mordowanie Żydów nazwali Operacją Reinhard.