Historia

Eksplodujące wiersze. Julian Przyboś, wojna i poezja [POSŁUCHAJ]

Ostatnia aktualizacja: 05.03.2024 06:00
123 lata temu, 5 marca 1901, urodził się Julian Przyboś, awangardowy poeta, eseista, teoretyk literatury, a także członek Polskiej Organizacji Wojskowej, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej.
Julian Przyboś był jednym z najwybitniejszych poetów Awangardy Krakowskiej
Julian Przyboś był jednym z najwybitniejszych poetów Awangardy KrakowskiejFoto: domena publiczna
peiper1200.jpg
Miasto, masa, maszyna. Rewolucyjne idee Tadeusza Peipera

Styl poetycki Juliana Przybosia, który debiutował jako 16-latek, dojrzewał przez lata. Wszystko zaczęło się od słynnej Awangardy Krakowskiej, grupy, którą poeta tworzył u boku Tadeusza Peipera w latach 20. W kolejnej dekadzie twórca zaproponował m.in. trudne do wyobrażenia metafory i "figury eksplozywne" (termin Artura Sandauera), które zwracały uwagę na uwięzioną w przedmiotach i zjawiskach energię, której uwolnienie doprowadzić może do eksplozji. W latach powojennych jego teksty stały się bardziej przejrzyste, a twórca zaczął stawiać na komunikatywność.


Posłuchaj
14:45 julian przyboś wywiad 19.06.1968.mp3 "Moja muza zasypia na zimę, budzę się z wiosną". Z Julianem Przybosiem rozmawia Jerzy Pytlakowski (PR, 19.06.1968)

 

Za swój właściwy debiut uważał ogłoszony w "Skamandrze" wiersz "Cieśla" z 1922 roku. W międzywojniu wydał pięć tomów poezji: "Śruby" (1925), "Oburącz" (1926), "Sponad" (1930), "W głąb las" (1932) i "Równanie serca" (1938). Jego aktywności poetyckiej od początku towarzyszyły wystąpienia teoretyczne i literaturoznawcze.

Sabotażysta, awangardzista

Przyszedł na świat 5 marca 1901 roku w rodzinie chłopskiej w Gwoźnicy Dolnej. Od 1912 roku uczył się w rzeszowskim gimnazjum. W 1918 roku wstąpił do tajnego kółka samokształceniowego działającego w Polskiej Organizacji Wojskowej. Jako członek POW brał udział w akcjach sabotażowych, potem walczył z Ukraińcami o Lwów i był ranny w bitwie pod Sokolnikami. W 1919 roku otrzymał honorową odznakę "Orląt Lwowskich".

wojna polsko-bolszewicka663_364.jpg
Wybuch wojny polsko-bolszewickiej

W 1920 roku zdał maturę i, zanim rozpoczął studia polonistyczne i filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim, wstąpił do Wojska Polskiego i walczył w wojnie polsko-bolszewickiej pod Lwowem i pod Krasnem. W 1923 roku zaczął pracę jako nauczyciel gimnazjalny. Wtedy też poznał Tadeusza Peipera i podjął współpracę ze "Zwrotnicą", głównym organem programowym Awangardy Krakowskiej. Do wybuchu II wojny światowej redagował kilka czasopism literackich, wydawał kolejne tomy wierszy, uczestniczył w życiu artystycznym w Polsce i za granicą.


Posłuchaj
22:44 Wspomnienia żony i córki Przybosia 16.05.1976.mp3 Juliana Przybosia wspominają żona Danuta i córka Uta. (PR, 16.05.1976)

 

Pisarz, minister, dyrektor

W latach 1939-1945 przebywał najpierw we Lwowie, potem w rodzinnej Gwoźnicy, cały czas publikując i organizując działalność środowisk literackich, zarówno oficjalnie, jak i w konspiracji. W 1941 roku był aresztowany przez gestapo, jednak szybko go zwolniono. W 1944 roku był najpierw kierownikiem Wydziału Informacji i Propagandy Urzędu Wojewódzkiego w Rzeszowie, później zaś członkiem Krajowej Rady Narodowej w Lublinie.

Został pierwszym prezesem reaktywowanego Związku Zawodowego Literatów Polskich, zakładał Spółdzielnię Wydawniczą "Czytelnik" i pracował w składzie kolegium redakcyjnego tygodnika "Odrodzenie". W 1945 roku został członkiem PPR (od 1949 PZPR). W latach 1947-1951 mieszkał w Szwajcarii jako poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny PRL. Powróciwszy do kraju, do 1955 roku był dyrektorem Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie. W 1958 roku, po wykonaniu kary śmierci na Imrem Nagyu, na znak protestu wystąpił z PZPR.

Imre-Nagy_663_364.jpg
Węgry 1956. Zobacz serwis specjalny

Dojrzałość i starość poety

Od 1944 roku Przyboś wydawał tomy wierszy i eseistyki literackiej: "Póki my żyjemy" (1944), "Miejsce na ziemi" (1945), "Czytając Mickiewicza" (1950), "Rzut pionowy" (wybór wierszy, 1952), "Najmniej słów. Poezje. Materiały poetyckie. Objaśnienia" (1955), "Linia i gwar" (szkice, 1956), "Narzędzie ze światła" (1958), "Więcej o manifest" (1962), "Sens poetycki" (szkice, 1963), "Na znak" (1965), "Kwiat nieznany" (1968). W 1964 roku poeta otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia za całokształt twórczości literackiej. W latach 1965-1967 był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika "Poezja". W 1966 roku został wiceprezesem PEN Clubu, a w 1968 znalazł się w zespole redakcyjnym "Miesięcznika Literackiego".

W 1969 roku podupadł na zdrowiu i zamieszkał w Domu Pracy Twórczej w podwarszawskich Oborach. Zmarł 6 października 1970 roku w Warszawie. Pochowano go w Gwoźnicy.

mc

Czytaj także

Jeremiego Przybory gawędy o sobie

Ostatnia aktualizacja: 04.03.2020 06:00
Filar literacki Kabaretu Starszych Panów, znakomity poeta, pracował w Polskim Radiu przed wojną jako spiker. Po wojnie Jeremi Przybora pisał teksty do stworzonego przez siebie Radiowego Teatrzyku "Eterek".
rozwiń zwiń
Czytaj także

Wiktor Gomulicki - pierwszy varsavianista

Ostatnia aktualizacja: 17.10.2023 05:40
- Był bardzo wnikliwym badaczem historii Warszawy. Badał archiwa, stare dokumenty. Wyniki kwerend publikował w warszawskiej prasie. Był tym poetą, który dostrzegł piękno miasta i jego mieszkańców – mówił w Polskim Radiu prof. Roman Toborski. Dziś 175. rocznica urodzin Wiktora Gomulickiego. 
rozwiń zwiń
Czytaj także

Prof. Bereś: Wojaczek pisał listy bardziej do siebie niż do innych

Ostatnia aktualizacja: 23.02.2020 12:00
- Te listy były dla niego rodzajem wyznania. I to niekoniecznie adresowanego do jego korespondentów i korespondentek. Mam wrażenie, że bardzo często on te listy pisał do siebie; próbował nazwać w nich pewne ważne dla niego rzeczy - mówił w Dwójce prof. Stanisław Bereś, autor opracowania tomu "Listy miłosne i nie" z korespondencją Rafała Wojaczka.
rozwiń zwiń
Czytaj także

Apollo Korzeniowski. Ojciec Conrada niesłusznie w cieniu syna

Ostatnia aktualizacja: 21.02.2024 05:56
Stefan Żeromski pisał o nim, że był "nieznanym ojcem sławnego pisarza", ale dodawał także, że był "jednym z palaczów ducha polskiego". Wygnaniec, konspirator, poeta i pisarz nie zasłużył, by być tylko przypiskiem w biografii Josepha Conrada. 204 lata temu urodził się Apollo Korzeniowski.
rozwiń zwiń
Czytaj także

Zygmunt Krasiński. Od gotyckiej makabry do ewangelicznej miłości

Ostatnia aktualizacja: 23.02.2021 05:40
Dzisiaj mijają 162 lata od śmierci Zygmunta Krasińskiego, wielkiego poety i dramaturga. Autor "Nie-Boskiej komedii", zaliczany w XIX wieku obok Juliusza Słowackiego i Adama Mickiewicza do trójki polskich wieszczów narodowych.
rozwiń zwiń