Historia

Barbara Krafftówna. "Aktorka z precyzyjnym warsztatem i wszechstronnym talentem"

Ostatnia aktualizacja: 05.12.2022 05:38
Ta znakomita aktorka zagrała bardzo wiele ról teatralnych, ale ogromną popularność zyskała przede wszystkim dzięki rolom filmowym i telewizyjnym, a szczególnie dzięki roli Felicji w filmie "Jak być kochaną" Wojciecha Jerzego Hasa (1962). 
Barbara Krafftówna
Barbara KrafftównaFoto: PAP/Jan Bogacz

Posłuchaj
58:32 2016_03_15 21_29_51_PR2_Inny_stan_skupienia.mp3 Barbara Krafftówna wspomina swoją artystyczną drogę. Z aktorką rozmawia Jerzy Kisielewski (PR, 2016) 

 

Barbara Krafftówna urodziła się 5 grudnia 1928 roku w Warszawie. Ojcem przyszłej aktorki był naczelny architekt kresowego Łucka, natomiast matka prowadziła dom, który często rozbrzmiewał muzyką (śpiewała, grała na pianinie i skrzypcach). Po śmierci ojca i wybuchu II wojny światowej Barbara wyjechała z matką do Warszawy, uciekając przed Sowietami.

Kariera teatralna

Już w czasie wojny uczyła się tańca i pantomimy i uczęszczała na konspiracyjne zajęcia Studia Dramatycznego Iwo Galla. Po wojnie kontynuowała naukę w Studiu, które działało przy Starym Teatrze w Krakowie. Następnie razem z Iwo Gallem i kilkoma innymi aktorami wyjechała do Gdyni, gdzie grała w Teatrze Wybrzeże. Pozostała tu do 1949 roku, skąd znowu razem z Gallem przeniosła się do Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi.

Następnie od 1951 roku występowała we wrocławskich Teatrach Dramatycznych. Od 1953 roku pracowała z kolei w Warszawie w Teatrze Nowej Warszawy. Od 1957 do 1964 roku występowała w Teatrze Dramatycznym. Zagrała tu między innymi kilka ról w spektaklach reżyserowanych przez wybitnego Konrada Swinarskiego.

W latach 1964-69 występowała w Teatrze Narodowym, gdzie miała okazję współpracować m.in. z Kazimierzem Dejmkiem. Wyreżyserowany przez niego spektakl "Żywot Józefa", na podstawie Mikołaja Reja, gdzie zagrała Achizę, objechał niemal całą Europę. Po krótkim epizodzie z Teatrem Syrena aktorka pracowała przez niemal dekadę (do 1981 roku) w warszawskim Teatrze Współczesnym. Tutaj miała okazję współtworzyć spektakle m.in. Andrzeja Wajdy, Erwina Axera, Macieja Prusa czy Jerzego Kreczmara. 

Ameryka

W 1982 roku Krafftówna wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie spędziła niemal kilkanaście lat; wróciła dopiero w 1998 roku. Do tego czasu współpracowała z teatrami polonijnymi, a także po śmierci męża mieszkała w domu spokojnej starości w Los Angeles. Stale też współpracowała z zespołem studenckim tamtejszej szkoły filmowej.

Po powrocie do kraju aktorka zagrała jeszcze w co najmniej kilku przedstawieniach. Jednym z ostatnich była przygotowana specjalnie na jej 80. urodziny sztuka "Oczy Brigitte Bardot" (2008) w Teatrze na Woli w Warszawie, którą współreżyserowała razem z Józefem Opalskim.

Przede wszystkim wszechstronność 

Aktorstwo Barbary Krafftówny cechuje wszechstronność. Znakomicie radzi sobie zarówno w rolach dramatycznych, jak i komediowych. Aktorka zagrała w wielu filmach, jednak najważniejsze role stworzyła w obrazach Wojciecha Jerzego Hasa. Wcieliła się w pełną liryzmu i kobiecości barmankę Zosię w "Złocie" (1961), wyniosłą i władczą Camillę D. Tormez w "Rękopisie znalezionym w Saragossie" (1964) oraz skromną i skupioną Jadwigę w "Szyfrach" (1966). Zdecydowanie najwybitniejszą jej kreacją była ta w filmie Hasa "Jak być kochaną" (1962).

- Już w pierwszych dyskusjach nad rolą Felicji zdecydowaliśmy się z Krafftówną na typ aktorstwa bardzo emocjonalnego, bezpośredniego. Aktorka genialnie zharmonizowała je z bardzo wysoko stojącym rzemiosłem, z precyzyjnym warsztatem wszechstronnie utalentowanej aktorki - mówił Wojciech Jerzy Has w miesięczniku "Film". 

Krafftówna wystąpiła w filmie u boku Zbigniewa Cybulskiego, grającego postać, dla której Felicja poświęca się, decydując się w czasie wojny na kolaborację z Niemcami, co jednak z powodu słabości i niedojrzałości kochanego przez nią mężczyzny zostaje zmarnowane.

- Tytuł "Jak być kochaną", stworzony przez autora, był po prostu opisem bohaterki. A w życiu prywatnym bardzo trzeba pilnie pracować, żeby rzeczywiście być kochaną - mówiła Barbara Krafftówna w audycji Anny Retmaniak w Polskim Radiu w 2010 roku.

Posłuchaj
17:55 krafftówna1.mp3 "Barbara Krafftówna". Audycja Anny Retmaniak z cyklu "Spotkanie z mistrzami". (PR, 14.07.2010)

Przebojowa miłość Gustlika

Ogromną popularność przyniosła jej też rola Honoraty w serialu telewizyjnym Konrada Nałęckiego "Czterej pancerni i pies" (1969-70), gdzie wcieliła się w rezolutną i charakterną Ślązaczkę. 

Krafftówna często korzystała ze swojego zmysłu komediowego, występując też w licznych kabaretach. Najważniejszym z nich był Kabaret Starszych Panów, w którym wykonywała bardzo popularne piosenki, takie jak: "W czasie deszczu dzieci się nudzą", "Zakochałam się w czwartek niechcący", "Przeklnij mnie" czy "Bądź dobry i dla męża".

az


Czytaj także

Danuta Szaflarska z Orderem Odrodzenia Polski

Ostatnia aktualizacja: 18.02.2015 19:03
Obchodząca niedawno setne urodziny aktorka Danuta Szaflarska odebrała z rąk prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski. To jedno z najwyższych polskich odznaczeń państwowych.
rozwiń zwiń
Czytaj także

Zbigniew Cybulski. "Tamten" lęk pchał go ciągle do przodu

Ostatnia aktualizacja: 08.01.2024 06:00
8 stycznia 1967 roku zginął tragicznie Zbigniew Cybulski, aktor, który bezpowrotnie zmienił polskie kino. Według niektórych do dziś pozostaje najlepszym polskim aktorem filmowym. 
rozwiń zwiń
Czytaj także

Konrad Swinarski. Legenda polskiego teatru

Ostatnia aktualizacja: 04.07.2022 05:45
93 lata temu, 4 lipca 1929 roku, urodził się w Warszawie reżyser teatralny, Konrad Swinarski. Do dziś uważany jest za jednego z najwybitniejszych w historii polskiego teatru, mimo że żył tylko 46 lat.
rozwiń zwiń
Czytaj także

Erwina Axera teatr autora i aktorów

Ostatnia aktualizacja: 05.08.2020 05:40
8 lat temu, 5 sierpnia 2012 roku, zmarł wybitny polski reżyser teatralny Erwin Axer. Uczeń słynnego Leona Schillera powszechnie uważany jest za jednego z najważniejszych polskich reżyserów drugiej połowy XX wieku. 
rozwiń zwiń