Na fasadzie Pałacu Prezydenckiego wyświetlono wizerunek Wojciecha Korfantego

2019-10-25, 20:57

Na fasadzie Pałacu Prezydenckiego wyświetlono wizerunek Wojciecha Korfantego
Wizerunek Wojciecha Korfantego na fasadzie Pałacu Prezydenckiego . Foto: TWITTER.COM/PL2018

W piątek w Warszawie odsłonięto pomnik Wojciecha Korfantego. Z tej okazji wieczorem na fasadzie Pałacu Prezydenckiego wyświetlano wizerunek tego jednego z ojców polskiej niepodległości.

- W stolicy wolnego, suwerennego, niepodległego polskiego państwa odsłaniamy pomnik jednego z ojców naszej niepodległości - mówił prezydent Andrzej Duda podczas piątkowej uroczystości odsłonięcia monumentu.

Powiązany Artykuł

pap andrzej duda korfanty 1200.jpg
Prezydent: odsłaniamy pomnik jednego z ojców naszej niepodległości

Odsłonięcie pomnika

Tego dnia w południe w obecności prezydenta Andrzeja Dudy, premiera Mateusza Morawieckiego, ministrów, parlamentarzystów, władz samorządowych, mieszkańców Śląska, członków rodziny u zbiegu Al. Ujazdowskich i ul. Agrykola odsłonięto pomnik Wojciecha Korfantego.

Wojciech (właściwie Adalbert) Korfanty urodził 20 kwietnia 1873 r. w osadzie Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie). W latach 1903–1912 i 1918 był posłem do Reichstagu oraz pruskiego Landtagu (1903–1918), gdzie reprezentował Koło Polskie. 25 października 1918 r. wystąpił w niemieckim parlamencie z żądaniem przyłączenia do państwa polskiego wszystkich polskich ziem zaboru pruskiego.

Współtwórca wolnej Polski

W latach 1918–1919 był członkiem Naczelnej Rady Ludowej, stanowiącej rząd Wielkopolski podczas powstania, a w 1920 r., jako mianowany przez rząd polski komisarz plebiscytu na Górnym Śląsku kierował całością przygotowań organizacyjnych, propagandowych i politycznych. W maju 1921 r., po przegranym przez Polskę plebiscycie, stanął na czele III powstania śląskiego, które przyniosło korzystniejszy dla Polski podział regionu. W odrodzonej Polsce w latach 1922–1930 Korfanty był posłem na Sejm z ramienia Chrześcijańskiej Demokracji.

Od października do grudnia 1923 r. był m.in. wicepremierem w rządzie Wincentego Witosa i jego doradcą. Był wydawcą dzienników "Rzeczpospolita" i "Polonia". Będąc na emigracji, został jednym z założycieli Frontu Morges, a później organizatorem i prezesem Stronnictwa Pracy powstałego z połączenia Chadecji i Narodowej Partii Robotniczej. Zmarł 17 sierpnia 1939 r. Spoczął w Katowicach. Jego pogrzeb stał się manifestacją patriotyczną Ślązaków. 

dcz

Polecane

Wróć do strony głównej