Polski satelita w międzynarodowym programie. "Heweliusz" już od 6 lat bada przestrzeń kosmiczną

Sześć lat temu, 19 sierpnia 2014 roku z Centrum Startowego Satelitów Taiyuan w środkowych Chinach wystrzelono rakietę z drugim polskim sztucznym satelitą naukowym Heweliusz. Start odbył się o 5.15 naszego czasu. Satelitę wyniosła na orbitę chińska rakieta Long March-4B.

2020-08-19, 00:40

Satelity konstelacji BRITE, do której należą polskie satelity naukowe Lem i Heweliusz kilka lat temu zaczęły badania przestrzeni kosmicznej.

Polski satelita "Heweliusz" jest już na orbicie okołoziemskiej. Obiekt wczesnym rankiem został wystrzelony z chińskiego centrum kosmicznego. Na wysokość ponad 600 km wyniosła go 47-metrowa rakieta o nazwie Długi Marsz-4B.

W kosmosie jest już jeden polski satelita naukowy - Lem, którego wystrzelono rok temu. Lem i Heweliusz - obok 2 kanadyjskich i 2 austriackich satelitów - należą do międzynarodowej misji Brite. Wszystkie są niewielkie: to sześciany o boku około 20 centymetrów. Heweliusz nieco różni się od Lema oraz austriackich i kanadyjskich "braci". Zawarto w nim kilka eksperymentalnych rozwiązań technologicznych jak sprawdzanie pamięci w warunkach radiacji czy otwieranie malutkich systemów mechanicznych. Nieco zmodyfikowany został też teleskop. Heweliusz, gdy już znajdzie się w kosmosie, przez kilka lat będzie prowadził precyzyjne pomiary 286 najjaśniejszych gwiazd.

Budowie i wystrzeleniu satelitów Lem i Heweliusz patronuje radiowa Jedynka.

W międzynarodowym programie BRIght Target Explorer Constellation biorą udział trzy państwa: Polska, Austria i Kanada. Każde z nich w przestrzeń kosmiczną w ramach programu wysłało po dwa satelity.

Z Polski były to Lem i Heweliusz, z Austrii UniBRITE oraz BRITE, a z Kanady: Toronto i Montreal. Trzy z nich wystrzelono w 2013 roku, a kolejne trzy w 2014. Pięć z satelitów wciąż pracuje na orbicie, zaś z jednym z satelitów kanadyjskich (Montreal) utracono kontakt już na początku misji.

Powiązany Artykuł

Mirosław Hermaszewski – pierwszy Polak w kosmosie

Precyzyjne pomiary najjaśniejszych gwiazd

Wszystkie satelity z tej "rodziny" mają bardzo podobną konstrukcję - ważą niecałe 7 kg i mają kształt kostki o boku o długości ok. 20 cm. Umieszczone na wysokości 800 km prowadzą precyzyjne pomiary najjaśniejszych gwiazd.

REKLAMA

Choć badane przez nich gwiazdy w nocy widać nawet gołym okiem, to z powodu zakłóceń atmosferycznych małych zmian jasności nie można obserwować nawet przez największe teleskopy. Umożliwiają to dopiero satelity.

Dzięki ich pracy naukowcy otrzymują informacje o wewnętrznej budowie gwiazd i o szczegółach procesów fizycznych zachodzących w ich wnętrzu, np. reakcjach termojądrowych, mieszaniu materii, transporcie energii z centrum ku powierzchni przez konwekcję i promieniowanie.

bartos