Prof. Zieniewicz: jego wiersze Barańczaka były awangardowe, ale wyczulone na rzeczywistość polityczną

2014-12-26, 21:05

Prof. Zieniewicz: jego wiersze Barańczaka były awangardowe, ale wyczulone na rzeczywistość polityczną
Zdjęcie archiwalne Stanisława Barańczaka podczas aukcji książek na rzecz NSZZ "Solidarność" . Foto: PAP/Piotr Walczak

- Wielka strata i przedwczesne odejście - tak o śmierci Stanisława Barańczaka mówi Polskiemu Radiu 24 profesor Andrzej Zieniewicz z wydziału polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

Posłuchaj

Andrzej Zieniewicz z wydziału polonistyki UW: powinniśmy pamiętać Barańczaka jako dawcę wiersza nowofalowego (IAR)
+
Dodaj do playlisty

Poeta, tłumacz i krytyk literacki zmarł w wieku 68 lat w Bostonie.
Andrzej Zieniewicz podkreślił, że Stanisław Barańczak powinien zostać zapamiętany jako twórca tzw. Nowej Fali, którą cechowała demaskatorska postawa wobec języka propagandy.

STANISŁAW BARAŃCZAK - posłuchaj archiwalnych dźwięków w Radiach Wolności >>>

- Powinniśmy pamiętać Barańczaka jako dawcę pewnego typu wiersza nowofalowego. Takiego wiersza, który był jednocześnie lingwistyczny, awangardowy, a jednocześnie wyczulony na rzeczywistość polityczną, na krytykę tzw. nowomowy - powiedział.

Żegnamy Stanisława Barańczaka >>>

Profesor Zieniewicz dodał, że będziemy pamiętać Stanisława Barańczaka nie tylko jako poetę. Był także krytykiem i historykiem literackim, tłumaczem, ale też wykładowcą i emigrantem.
Stanisław Barańczak był wielokrotnie wymieniany jako kandydat do literackiej Nagrody Nobla. Od początku lat 80., po wyjeździe z Polski, wykładał na najbardziej prestiżowej uczelni na świecie - amerykańskim Harvardzie.

Poezja Barańczaka łączy w sobie wiele tradycji literackich: barokową stylistykę i typową dla romantyzmu postawę bohatera lirycznego, a także awangardowe podejście do pracy nad wierszem. Jako poeta-lingwista był kontynuatorem doświadczeń poetyckich Mirona Białoszewskiego, którego był wielbicielem. Publikował pod wieloma pseudonimami, z których najbardziej znane to Barbara Stawiczak, Feliks Trzymałko i Szczęsny Dzierżankiewicz.

W grudniu 1981 roku z konieczności Barańczak stał się poetą emigracyjnym, poetą-wygnańcem. Temat wygnania, jako problem uniwersalny, dotykający każdego człowieka, pojawiał się potem w jego głośnych tomikach „Atlantyda” czy „Widokówka z tego świata”. Szczególne miejsce w jego twórczości zajmuje tomik "Dziennik poranny " pochodzący z okresu "nowo-falowego".
Sporą część dorobku Barańczaka stanowi praca przekładowa z języka angielskiego, rosyjskiego i litewskiego . Barańczak jest między innymi autorem tłumaczeń na język polski dramatów Szekspira, uznanych za wybitne i najlepsze z dotychczasowych.

IAR, bk

Polecane

Wróć do strony głównej