Luiza Złotkowska na ostrym wirażu kariery: nie chciałabym kończyć, ale prawdopodobnie będę do tego zmuszona

Posłuchaj

Z Luizą Złotkowską rozmawiał Andrzej Grabowski (IAR)

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

• Luiza Złotkowska to dwukrotna medalistka olimpijska w łyżwiarstwie szybkim w rywalizacji drużynowej. W 2010 roku w kanadyjskim Vancouver wraz z koleżankami stanęła na najniższym stopniu podium, a cztery lata później - w rosyjskim Soczi - jej ekipa zajęła 2. miejsce, przegrywając w decydującym biegu z reprezentantkami Holandii
• Obecnie Złotkowska dochodzi do pełni sił po kontuzji kręgosłupa, której doznała pod koniec sierpnia ubiegłego roku na zgrupowaniu reprezentacji Polski w Mińsku

Powiązany Artykuł

W Polsce go nie chcieli, zatrudnili Rosjanie. Abratkiewicz szkoli i zdobywa kolejne medale MŚ i IO [WYWIAD]

- Z moim zdrowiem jest dość ciężka sprawa - przyznaje Złotkowska w rozmowie z Polskim Radiem. - W zeszłym roku w sierpniu w moim życiu wydarzył się dość przełomowy moment. Podczas rozgrzewki przed treningiem na lodzie w białoruskim Mińsku na zgrupowaniu - gdy moje plecy były już bardzo mocno nadwyrężone - doznałam takiego bólu, że przez pół godziny nie mogłam wstać z ziemi. Leżałam jak kłoda. Zapoczątkowało to serię różnych wydarzeń - blokady, próby startów w zeszłym sezonie. Zakończyło się to operacją w listopadzie zeszłego roku. Niestety - mój ból pleców wciąż się utrzymuje. Jestem pod opieką fizjoterapeutów w procesie rehabilitacji. Wiadomości, jakie otrzymuję, są jednak średnie. Byłam na wizycie u mojego neurochirurga i nie jest wykluczone, że będziemy musieli zaplanować datę kolejnego zabiegu - podkreśla trzykrotna brązowa medalistka Uniwersjady z 2009 roku.

Niedawno w mediach społecznościowych łyżwiarki pojawiła się fotografia Centrum Olimpijskiego w Warszawie z wymownym komentarzem: czy to pierwszy dzień reszty mojego życia?

- Od kilku tygodni mam możliwość zobaczenia, jak to wygląda z drugiej strony. Można powiedzieć, że w okresie między rehabilitacjami pracuję w Polskim Komitecie Olimpijskim. To fantastyczne miejsce. Zawsze byłam propagatorką olimpizmu, tego ruchu i niesionych przez niego idei. Możliwość pracy tutaj jest wspaniałą rzeczą, ale i ogromnym wyzwaniem. Czy był to pierwszy dzień reszty mojego życia, jeszcze nie mogę powiedzieć. Staram się próbować wrócić na tor, ale jestem świadoma tego, że to ciężkie. Nie chciałabym kończyć definitywnie z trenowaniem, ale prawdopodobnie będę do tego zmuszona przez stan mojego kręgosłupa - opowiada 33-latka.

Czy Złotkowska ma w głowie wyznaczony pewien moment, w którym będzie trzeba powiedzieć "dość"?

- Myślę, że ta data już gdzieś w moim umyśle siedzi, ale na razie nie chcę jej zdradzać. Na pewno bliżej niż dalej - mówi i dodaje. - Przejście ze świata sportu do normalności bywa trudne w przypadku wielu byłych zawodników.

Czy dwukrotna medalistka olimpijska jest na to gotowa?

- Nie jest tajemnicą, że od kilku miesięcy w tym całym procesie rehabilitacji i odejścia od sportu pomaga mi psycholog. To nie są łatwe rzeczy. Proszę mi uwierzyć, że dla osoby, której cały świat kręcił się wokół sportu i treningów, jakakolwiek inna aktywność jest bardzo trudną do podjęcia. Tym bardziej, że mam już jednak 33 lata (...) Dobrym wyznacznikiem dla mnie w tej kwestii jest dobiegająca pięćdziesiątki Claudia Pechstein. Natomiast jest to ciężki okres w moim życiu, ale staram się wykorzystać maksymalnie ten czas i robić wszystko, czego nie mogłam do tej pory - podkreśla Złotkowska. 

Nowością w życiu łyżiarki są wolne weekendy. - Dotychczas była to najbardziej stresująca część tygodnia ze względu na zawody. Teraz sobota i niedziela nagle stały się czasem relaksu. Oprócz tego, dzięki pracy w Polskim Komitecie Olimpijskim mam okazję zobaczyć, jak wygląda organizacja, a także cały proces wyjazdu zawodnika na igrzyska. Zatem bardzo dużo rzeczy nowych i ciekawych dla mnie - kończy olimpijka z Vancouver, Soczi i Pyeongchang.

Oprócz 2. i 3. miejsca na igrzyskach, do największych sukcesów Złotkowskiej należą srebrny (2013 - Soczi) i brązowy (2012 - Heerenveen) medal mistrzostw świata w jeździe drużynowej.

(ah)