Złota Piłka: "Le Cabaret" czy norma? Robert Lewandowski znów niedoceniony

• Uroczystość wręczenia "Złotej Piłki” odbyła się w Paryżu, w teatrze w Chatelet 
• To nagroda przyznawana przez francuski tygodnik France Football. W głosowaniu udział biorą dziennikarze sportowi z całego świata
• W ubiegłym roku triumfował Chorwat Luka Modrić, teraz nagrodę przejął Leo Messi

- Dla najlepszego strzelca co roku jest Złoty But, czy nie? Wygrałem wszystko z zespołem i indywidualnie. Ronaldo nie wygrał niczego w roku 2013. Nie jestem smutny, ale to sztylet w serce. Nie zrozumcie mnie źle, jestem dumny, że tam byłem. Ale czuję, że zasłużyłem na nagrodę. Wszyscy mi mówią, że powinienem był wygrać - mówił w 2013 roku Franck Ribery, który ostatecznie zajął trzecie miejsce w plebiscycie, mimo, że cały rok był dla niego pasmem sukcesów w Bayernie Monachium.

Nie on pierwszy mógł mieć zastrzeżenia do tego, w czyje ręce ostatecznie trafiła nagroda. Robert Lewandowski w 2016 roku wyśmiał wyniki Złotej Piłki, kwitując je krótko i dosadnie określeniem "Le Cabaret". Wtedy nie znalazł się nawet w czołowej dziesiątce. Tym razem, mimo ósmego miejsca, może napisać podobnie i nie będzie daleki od prawdy.

W rozmowach z dziennikarzami podkreślał, że nie jest zdenerwowany czy rozżalony, mówił, że cieszy się, że tu jest. Wydaje się, że on sam doskonale zna swoją wartość i doskonale wie, jaką pracę wykonał i jaką drogę musiał przejść, by znaleźć się w ścisłej światowej czołówce.

REKLAMA

***

"France Football" przyznaje Złotą Piłkę od 1956 roku, w latach 2010-2015 magazyn i FIFA wyróżniały wspólnie jednego zawodnika Złotą Piłką FIFA, od tego roku jednak plebiscyty na najlepszych piłkarzy znów prowadzone są oddzielnie. W głosowaniu na najlepszego piłkarza roku uczestniczy 180 dziennikarzy z całego świata. Można tylko domyślać się, jak różnie podejście jest w każdym z nich, jaka jest świadomość futbolu, znajomość jego historii czy dostęp do poszczególnych lig.

Kontrowersje związane z wyborami pojawiały się w momencie, w którym w głosowaniu brali udział selekcjonerzy i kapitanowie reprezentacji narodowych, którzy wielokrotnie faworyzowali swoich kolegów czy podopiecznych. Od 2016 roku głosują już tylko dziennikarze. Tyle tylko, że pewnych rzeczy po prostu się nie uniknie..

REKLAMA

Idea wybierania najlepszego zawodnika świata jest absurdalna z samego założenia i charakteru tej dyscypliny. W niektórych sportach sytuacja jest jasna - możemy zestawić wyniki, czasy, liczbę startów w sezonie etc. I otrzymujemy prostą odpowiedź. Tutaj czynników jest więcej. Jedna bramka nie jest równa innej, liczba udanych dryblingów czy zagrań może nie mieć żadnego przełożenia na wynik, jeśli kilku innych piłkarzy nie ma swojego dnia. Także to, w jakiej występuje się drużynie, może decydować o tym, w jaki sposób osiągnięcia zostaną odebrane. 

Piłka nożna to sport, w którym część najpiękniejszych historii nigdy nie została napisana, a gdybanie "co by było, gdyby...", jest jedną z ulubionych aktywności kibiców.

Aż do ostatniego roku przez dekadę rywalizacja rozgrywała się tylko między Cristiano Ronaldo i Leo Messiego, co mogło skutecznie ostudzić emocje i dramaturgię.

REKLAMA

Razem z Leo Messim toczą od lat bój na bramki, asysty, trofea, mają miliony oddanych fanów, którzy muszą ich porównywać. I to ich święte prawo. Żaden z tych piłkarzy nie byłby kompletny bez drugiego. Dzieli ich wiele, ale łączy dążenie do perfekcji, ambicja i umiejętności.

***

Czy Złotą Piłkę należy traktować poważnie? Nie chodzi tu o patrzenie przez pryzmat miejsca dla Roberta Lewandowskiego, roztrząsanie tego, że nie zwyciężył lub nie znalazł się w trójce, piątce czy dziesiątce, jakkolwiek jednak niektóre wybory wydają się wypaczać cały sens plebiscytu.

Liczby i boisko pokazują jasno, że kapitan reprezentacji Polski jest w tym momencie w ścisłej czołówce światowego futbolu, bez względu na to, czy ktoś umieści go na pierwszym, piątym, czy dziesiątym miejscu.

REKLAMA

Ze zwycięstwem Leo Messiego, który został jedynym piłkarzem w historii, który sięgnął po sześć Złotych Piłek, nie da się dyskutować. To zawodnik z innej planety, a biorą pod uwagę skalę jego talentu i fakt, że żyjemy w epoce jego i Cristiano Ronaldo... pozostałym graczom pozostaje czekanie i liczenie na sprzyjające okoliczności poparte nutą geniuszu, jak to miało miejsce w przypadku Luki Modricia.

Złota Piłka to przede wszystkim produkt, w tym momencie bardzo medialny i atrakcyjny, dostarczający emocji. I wzbudzający ogromną dyskusję co roku. Możemy traktować tego rodzaju wybory jako dobrą okazję do rozmowy, do zastanowienia się, co wpływa na ocenę poszczególnych zawodników i stawia ich ponad innymi.

Ale nic nie wskazuje na to, byśmy mieli odkryć jeden nieomylny wyznacznik - bo Złota Piłka nie jest nim na pewno, co potwierdziło się po raz kolejny.

REKLAMA

LISTA LAUREATÓW ZŁOTEJ PIŁKI:

1956: sir Stanley Matthews (Anglia/Blackpool)
1957: Alfredo di Stefano (Hiszpania/Real Madryt)
1958: Raymond Kopa (Francja/Real Madryt)
1959: Alfredo di Stefano (Hiszpania/Real Madryt)
1960: Luis Suarez (Hiszpania/FC Barcelona)
1961: Omar Sivori (Włochy/Juventus Turyn)
1962: Josef Masopust (Czechosłowacja/Dukla Praga)
1963: Lew Jaszyn (ZSRR/Dynamo Moskwa)
1964: Dennis Law (Szkocja/Manchester United)
1965: Eusebio (Portugalia/Benfica Lizbona)
1966: Bobby Charlton (Anglia/Manchester United)
1967: Florian Albert (Węgry/Ferencvaros)
1968: George Best (Anglia/Manchester United)
1969: Gianni Rivera (Włochy/AC Milan)
1970: Gerd Mueller (RFN/Bayern Monachium)
1971: Johan Cruyff (Holandia/Ajax Amsterdam)
1972: Franz Beckenbauer (RFN/Bayern Monachium)
1973: Johan Cruyff (Holandia/FC Barcelona)
1974: Johan Cruyff (Holandia/FC Barcelona)
1975: Oleg Błochin (ZSRR/Dynamo Kijów)
1976: Franz Beckenbauer (RFN/Bayern Monachium)
1977: Alan Simonsen (Dania/Borussia Moenchengladbach)
1978: Kevin Keegan (Anglia/Hamburger SV)
1979: Kevin Keegan (Anglia/Hamburger SV)
1980: Karl-Heinz Rummenigge (RFN/Bayern Monachium)
1981: Karl-Heinz Rummenigge (RFN/Bayern Monachium)
1982: Paolo Rossi (Włochy/Juventus Turyn)
1983: Michel Platini (Francja/Juventus Turyn)
1984: Michel Platini (Francja/Juventus Turyn)
1985: Michel Platini (Francja/Juventus Turyn)
1986: Igor Biełanow (ZSRR/Dynamo Kijów)
1987: Ruud Gullit (Holandia/AC Milan)
1988: Marco van Basten (Holandia/AC Milan)
1989: Marco van Basten (Holandia/AC Milan)
1990: Lothar Matthaeus (Niemcy/Inter Mediolan)
1991: Jean-Pierre Papin (Francja/Olympique Marsylia)
1992: Marco Van Basten (Holandia/AC Milan)
1993: Roberto Baggio (Włochy/Juventus Turyn)
1994: Christo Stoiczkow (Bułgaria/FC Barcelona)
1995: George Weah (Liberia/AC Milan)
1996: Matthias Sammer (Niemcy/Borussia Dortmund)
1997: Ronaldo (Brazylia/Inter Mediolan)
1998: Zinedine Zidane (Francja/Juventus Turyn)
1999: Rivaldo (Brazylia/FC Barcelona)
2000: Luis Figo (Portugalia/Real Madryt)
2001: Michael Owen (Anglia/Liverpool)
2002: Ronaldo (Brazylia/Real Madryt)
2003: Pavel Nedved (Czechy/Juventus Turyn)
2004: Andrij Szewczenko (Ukraina/AC Milan)
2005: Ronaldinho (Brazylia/Barcelona)
2006: Fabio Cannavaro (Włochy/Real Madryt)
2007: Kaka (Brazylia/AC Milan)
2008: Cristiano Ronaldo (Portugalia/Manchester United)
2009: Lionel Messi (Argentyna/FC Barcelona)
2010: Lionel Messi (Argentyna/Barcelona)
2011: Lionel Messi (Argentyna/Barcelona)
2012: Lionel Messi (Argentyna/Barcelona)
2013: Cristiano Ronaldo (Portugalia/Real Madryt)
2014: Cristiano Ronaldo (Portugalia/Real Madryt)
2015: Lionel Messi (Argentyna/Barcelona)
2016: Cristiano Ronaldo (Portugalia/Real Madryt)
2017: Cristiano Ronaldo (Portugalia/Real Madryt)
2018: Luka Modrić (Chorwacja/Real Madryt)

2019: Leo Messi (Argentyna/FC Barcelona)

ps