Narzędzia w poszukiwaniu własnych korzeni 

Redaktor Agnieszka Dębska z Ośrodka KARTA opowiada na antenie radiowej Jedynki, że w poszukiwaniu korzeni skupiają się na pojedynczym człowieku - jego doświadczeniu, zapisach osobistych występujących we wspomnieniach, relacjach, dziennikach czy listach. - Zbieramy je i gromadzimy w archiwum Ośrodka i bardzo często te pojedyncze zapisy związane z poszczególną osobą zmieniają się w kolekcje rodzinne. Obrastają zapisami dotyczącymi krewnych, przodków, a także zdjęciami, relacjami. W ten sposób tworzy się baza na postawie której można tego typu książkę potem zrealizować - mówiła. 

Świadomość własnych korzeni - jak przekonuje autor "Rodziny z niepamięci"  Zbigniew Gluza - jest ważna. - Mam wrażenie, że spojrzenie w głąb własnej rodziny to bardzo ważny element tożsamości i myślę, że ta książka to potwierdza - dodaje. 

Przeszłość zanika z biegiem czasu 

Zbigniew Gluza wspomina w audycji swojego tatę, który za życia przebywał w czterech obozach niemieckich i to, że zawsze bardzo chętnie opowiadał mu swoją historię. - Ja go nie chciałem słuchać traktując to jako zapis fasadowy prl-owski - dopowiada. - Dopiero jak sam znalazłem się w wiezieniu w 1985 roku to zrozumiałem, że jestem kolejnym pokoleniem represjonowanym. (...) Po wyjściu z więzienia jesienią 85' roku po raz pierwszy  zacząłem z ojcem rozmawiać mówiąc, że to ważne co przeżył i ja muszę się o tym dowiedzieć. W styczniu 86' roku zmarł i nie zdążyłem. Później okazało się, że nie zostało po jego pamięci nic - ani w pamięci rodziny ani w żadnych zapisach - tłumaczy. 

Bardzo dobry przykład metody 

Książka zachęca do pracy nad rodzinną pamięcią i proponuje uniwersalną metodę jej dokumentowania. - Składają się na nią bardzo różne formy. Z różnych odłamów tego co było dostępne zbudowaliśmy taką konstrukcję, a w niej jest fragmenty relacji, wspomnienia, listy między członkami rodziny, spisane nagrania. Te wszystkie formy składają się na wielogłosowy obraz - wyjaśnia Agnieszka Dębska.

- Myślę, że każdy może spróbować odtworzyć losy swojej rodziny próbując odnaleźć stare listy, oglądając zdjęcia, rozmawiając ze starszymi członkami rodziny, nagrywając ich, póki jest to możliwe, dlatego, że doświadczenie pokazuje, jak bardzo ulotna jest pamięć - uważa gość audycji. 

***

Tytuł audycji: Eureka

Prowadzi: Katarzyna Jankowska

Goście: dr Agnieszka Dębska, prezes Zbigniew Gluza (Ośrodek KARTA) 

Data emisji: 26.02.2020 r. 

Godzina emisji: 19.07

ans 

Nasza bohaterka była również działaczką społeczną w Krakowie oraz publicystką, której aktywność przyczyniła się między innymi do otrzymania przez kobiety prawa studiowania na Uniwersytecie Jagiellońskim od 1896 roku.

Prof. Jolanta Załęczny z Muzeum Niepodległości w Warszawie uważa, że Kazimiera Bujwidowa była postacią wartą odnotowania, ważną i - jej zdaniem - wartą odnotowania. Swego przyszłego męża, 10 lat od niej starszego, poznała na pensji, kiedy udzielał jej lekcji. Skończył medycynę. Na początku jakoś nie darzyła go uczuciem, ale to się zmieniło i wzięli ślub. Została laborantką, a z czasem współwłaścicielką prowadzonego przez Odo Bujwida Zakładu Produkcji Surowic i Szczepionek.

W 1883 przenieśli się do Krakowa, gdzie Odo Bujwid otrzymał propozycje objęcia katedry medycyny na Uniwersytecie Jagiellońskim. - Ze swoimi lewicowymi poglądami nie był przez konserwatywny Kraków dobrze postrzegany - mówi gość Programu 1 Polskiego Radia. W ich domu bywało wielu słynnych ludzi z Kongresówki, m.in. Józef Piłsudski.

Profesor Jolanta Załęczny podkreśla, że Kazimiera Bujwidowa była aktywną działaczką na rzecz praw kobiet. Organizowała również szkoły średnie dla dziewcząt, by później łatwiej im było starać się o przyjęcie na studia.

***

Tytuł audycji: Eureka

Prowadzi: Katarzyna Jankowska

Gość: prof. Jolanta Załęczny (Muzeum Niepodległości w Warszawie)

Data emisji: 25.03.2020 r. 

Godzina emisji: 19.07

ag