Elżbieta Sikora. Finał jubileuszu. Transmisja!

Ostatnia aktualizacja: 20.10.2019 10:00
W audycji wysłuchaliśmy koncertu poświęconego Elżbiecie Sikorze z okazji zakończenia obchodów 75. rocznicy urodzin kompozytorki. Wydarzenie odbyło się w niedzielę, 20 października 2019 o godz. 18.00 w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego.
Elżbieta Sikora
Elżbieta SikoraFoto: B.Barczyk/mat. prasowe PWM

Program:

Stanisław Moniuszko - Intrada do opery Straszny Dwór
Elżbieta Sikora - Partita z III Suity barokowej
Paul Dukas - Uczeń Czarnoksiężnika
Elżbieta Sikora - Lamento z opery Madame Curie na sopran i orkiestrę

Elżbieta Sikora - Przejście podziemne (PRAPREMIERA) na orkiestrę z warstwą elektroniczną
Igor Strawiński - Suita Ognisty ptak (wersja z 1945 roku)

Wykonanie:

Anna Mikołajczyk - sopran
Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie
Michał Klauza - dyrygent


logo 

***

Tytuł audycji: Filharmonia Dwójki

Prowadził:  Marek Zwyrzykowski

Data emisji: 20.10.2019

Godzina emisji: 18.00


***

Elżbieta Sikora - ur. 1943 we Lwowie, ukończyła studia na Wydziale Reżyserii Muzycznej w Państwowej Wyzszej Szkole Muzycznej w Warszawie. W latach 1968-70 studiowała muzykę elektroakustyczną w Paryżu, w Groupe de Recherchers Musicales, pod kierunkiem Pierre’a Schaeffera i Franois Bayle’a. Po powrocie do Warszawy odbyła w tamtejszej uczelni studia kompozytorskie u Tadeusza Bairda i Zbigniewa Rudzińskiego. W czasie studiów, wraz z Krzysztofem Knittlem i Wojciechem Michniewskim utworzyła grupę kompozytorską KEW, z którą występowała na koncertach w Polsce, Szwecji, Austrii i RFN. Od 1981 roku mieszka we Francji. Jako stypendystka Rządu Francuskiego uczestniczyła w kursie muzyki komputerowej w IRCAM i studiowała kompozycję u Betsy Jolas w Paryżu. Była  stypendystką miasta Mannheim  a także Fundacji Kościuszkowskiej studiując muzykę komputerowa w Center for Computer Research for Music and Acoustics (CCRMA) na Uniwersytecie Stanford pod kierunkiem Johna Chowninga. Prowadziła przez lata zajęcia z dziedziny muzyki elektroakustycznej w Konserwatorium w Angoulême oraz w tamtejszej Szkole Sztuk Pięknych. Jako visiting profesor uczyła kompozycji na Uniwersytecie w Chicago, prowadziła  także  zajęcia na Uniwersytetach w Marne la Valée, w Gdańsku, w Monachium i w Warszawie. Jest laureatka Konkursu Młodych ZKP (1978, wyróżnienie za ...według Pascala), Konkursu im. Webera w Dreźnie (1978, II nagroda za operę kameralną Ariadna), Konkursu Muzyki Elektroakustycznej w Bourges (1980, wyróżnienia za The Waste Land i Listy do M., 2000, Prix Magistère  za Aquamarina) oraz konkursu dla kompozytorek w Mannheim (1982, I nagroda za Guernikę). Elżbieta Sikora otrzymała dwie nagrody SACEM w 1994 roku: Prix Pedagogique za utwór Chant’Europe, oraz Prix du Printemps za całokształt twórczości. W 1996 roku otrzymała nagrodę ”Nouveau Talent Musique” SACD (Stowarzyszenie Autorów i Kompozytorów Dramatycznych) w Paryżu za operę Wyrywacz serc. W 1997 Elżbieta Sikora została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Zasług Rzeczpospolitej. W roku 2000 otrzymala „Künstlerinnenprise” przyznaną przez miasto Heidelberg. W 2003 Wyroznienie Specjalne Jury de l’Académie du Disque Lyrique w Paryzu za „Le Chant de Salomon” i „Eine Rose als Stütze” (CD Chant du Monde). W 2004 Elżbieta Sikora została odznaczona orderem Chevalier des Arts et des Lettres przez francuskiego Ministra Kultury.W lutym 2012 Elżbieta Sikora wraz z Anną Mikołajczyk, odtwórczynia głównej roli, otrzymała nagrodę „Sztorm Roku 2011” za operę Madame Curie, której prapremiera światowa w wykonaniu Opery Bałtyckiej odbyła się 15go listopada 2011 w Paryżu. W 2012 za ten utwór Elzbieta Sikora otrzymała także nagrodę „Splendor gedanensis” Prezydenta Miasta Gdańska oraz Nagrodę Artystyczna Marszałka Województwa Pomorskiego „Gryf”.  W 2014 otrzymała medal Gloria Artis Ministerstwa Kultury. Elżbieta Sikora była w latach 2011-2017 Dyrektorem Artystycznym festivalu Musica Electronica Nova we Wrocławiu.

Utwory Elzbiety Sikory wydawane przez PWM i Chant du Monde są wykonywane na całym świecie. Wiele z nich ukazało się na płytach.

Ważniejsze kompozycje: Pieśni rozweselające serce na sopran i pięć instrumentów (1973), I Kwartet smyczkowy (1975), Guernica – Hommage a Pablo Picasso na chór (1975-79), Podróż druga na taśmę (1976), Według Pascala na trąbkę, harfę, klawesyn, wiolonczelę i recytatora (1977), Ariadna, opera kameralna (1977), Ziemia jalowa, utwór radiofoniczny wg T.S. Eliota (1979), II Kwartet smyczkowy (1980), Piaski na flet i perkusję (1980), Głowa Orfeusza na taśmę (1981), Podróż trzecia na flet (1981), Glowa Orfeusza II na flet i tasme (1981), Janek Wiśniewski, Grudzień, Polska na taśmę (1981-82), Derrière son double, opera radiofoniczna na głos, zespół instrumentalny i dźwięki elektroniczne (1983), Solo na skrzypce (1984), Cienie na orkiestrę (1984-90), L’Arrache–coeur, opera (1984,1992), Rappel II na orkiestrę i transformacje (1988), Suita na wiolonczele i taśmę (1990), Suite II na klawesyn, taśmę i transformacje (1990), Chant de Salomon na sopran i zespół kameralny (1991), Géometries variables na taśmę (1991), Sekstet smyczkowy, hommage a Witold Lutosławski (Sextuor a cordes) (1993), Canzona na wiolę da gamba i zespół instrumentalny (1994-95), Suite III (baroque) na orkiestrę (1997), Omnia Tempus Habet, Gdańskie Oratorium na głos solowy-alt, chór chłopięcy, chór mieszany, organy i orkiestrę (1997), Ecce Homo na orkiestrę (1998), Aquamarina na taśmę (1998),  In Memoriam Ursula, III Kwartet smyczkowy  (1998), Lisboa, tramway 28   na saksofon  i  taśmę  (1999),  I Koncert na fortepian i orkiestrę, hommage a Frédéric Chopin (1999-2000). ), Eine Rose als Stütze, drei Lieder nach dem Texten von Hilde Domin, na sopran i fortepian (2000), Innocentines  do tekstów Réné de Obaldia na chór mieszany a capella (2001), Grain de sable, Rouge d'été, muzyka elektroakustyczna, (2002), Eine Rose als Stütze, Hörspiel (2002), Axe rouge V (2005) muzyka elektroakustyczna, Michelangelo Koncert na saksofon i orkiestre (2005), Reflts irisés na fortepian in elektronikę (2007), South Shore” na harfe i orkiestre (2008), Madame Curie (libretto Agata Miklaszewska, adaptacja Elżbieta Sikora) opera (2009-2011) Sonosphère I Twilling na obój, transformacje i kwintet smyczkowy (2014), Sonosphère II My’Kaddisch (20016) na klarnet i kwintet smyczkowy, Trois tunnels et un arrêt (2016); muzyka elektroakustyczna; Sonosphères III&IV Symfonia Wroclawska na orkiestrę i transformacje elektroniczne (2017), Paris, Gare du Nord (2018) muzyka elektroakustyczna, Koncert na skrzypce i orkiestrę (2019), Sonosphère V, Wanda Landowska na orkiestrę (2019), Soleos na skrzypce i elektronikę (2019).

mat. prasowe PWM

SPONSOR KONCERTU:

. 
Zobacz więcej na temat: Elżbieta Sikora
Czytaj także

Elżbieta Sikora. Twórczość i technologia

Ostatnia aktualizacja: 21.10.2013 17:00
- Dziś komponowanie muzyki elektronicznej jest tak łatwe, że mogą to robić właściwie wszyscy - mówiła w Dwójce Elżbieta Sikora, jedna z pierwszych i najwybitniejszych kompozytorek polskiej muzyki elektronicznej.
rozwiń zwiń
Czytaj także

Muzyczne "Wzrastanie" we Wrocławiu

Ostatnia aktualizacja: 16.05.2016 10:00
Gościem "Poranka Dwójki" była Elżbieta Sikora, kompozytorka, dyrektor artystyczny festiwalu Tauron Musica Electronica Nova.
rozwiń zwiń
Czytaj także

Elżbieta Sikora: zainspirował mnie dźwięk syren z Powstania Warszawskiego

Ostatnia aktualizacja: 17.10.2019 11:21
- Utwór "Przejście Podziemne" jest konkretnym zamówieniem, w którym miała się znaleźć elektronika, ponieważ podobno to jest jakaś moja specjalność. Podjęłam się tego z dużą przyjemnością. W tej sytuacji pomyślałam, że chciałabym w jakiś sposób poświęcić ten utwór Warszawie, że on jest warszawski - opowiadała słynna kompozytorka, która w tym roku obchodzi 75. rocznicę swoich urodzin.
rozwiń zwiń
Czytaj także

Kompozytorska droga Elżbiety Sikory

Ostatnia aktualizacja: 18.10.2019 13:30
W tym tygodniu w cyklu "Zapiski ze współczesności" słuchamy gawęd kompozytorki od lat dzielącej swój czas między Polskę i Francję. Wychowanka Tadeusza Bairda i Pierre'a Schaeffera, wieloletnia dyrektorka festiwalu Musica Electronica Nova we Wrocławiu, w swej muzyce często sięga po najnowsze technologie.
rozwiń zwiń