Zima 1978/79 - pozostała w świadomości ludzi jako zima stulecia. Wielkie opady śniegu, duży mróz. Kłopoty z transportem, ogrzewaniem, brak w sklepach żywności oraz artykułów przemysłowych. Jedna z największych tragedii - wybuch warszawskiej Rotundy. Ta zima pokazała słabości PRL-u.

10 listopada 2008, godz. 21:30

Do czasów II wojny światowej był pałac miejscem spotkań nie tylko rodziny książęcej, lecz i wybitnych osobistości życia politycznego Polski międzywojennej. U ks. Janusza Radziwiłła właściciela dóbr w Ołyce i pałacu w Nieborowie, bywali – Marszałek Józef Piłsudski, minister Walery Sławek, a także przedstawiciele korpusu  dyplomatycznego. Pałac zburzony w czasie Powstania Warszawskiego – odbudowany po wojnie, nie wrócił już jednak do dawnych właścicieli. W czasach PRL jako „znak czasu” mieściło się tu Muzeum Lenina, a po jego  zlikwidowaniu, Muzeum Ruchów Rewolucyjnych. Obecny charakter i nazwę – Muzeum Niepodległości – zyskał pałac w roku 1990. Stając się miejscem dokumentującym polską drogę do Niepodległości, w różnych okresach historycznych. Pierwszą wystawą pokazującą przemiany dokonujące się w Polsce, w ostatnim okresie, była otwarta w r. 1990 wystawa „Czas niepokornych”  według scenariusza Jerzego Kaliny. Również ekspozycja stała „Polonia Restituta” pokazuje polską drogę do wyzwolenia. Natomiast różne oblicza Orła Białego, można prześledzić oglądając wystawę „Z Orłem Białym przez wieki” – lekcją poglądową historii Polski. Tak więc pałac, który przebył drogę – od siedziby Radziwiłłów do Muzeum Niepodległości jest materialnym znakiem naszych dziejów. O tym wszystkim opowiada w audycji Bożeny Markowskiej – dr Andrzej  Stawarz, dyr. Muzeum Niepodległości i Krzysztof Mordyński – autor scenariusza wystawy  „Z orłem Białym przez wieki”.

29 września 2008, godz.21:30

Mira Żelechower-Aleksiun, bohaterka audycji tak mówi o swojej pracy: "Lektura tekstu Jorge Schulte wygłoszonego na konferencji Schulzowskiej na KUL-u w 2002 stała się bezpośrednim impulsem powstania cyklu Kalendarz Pamięci wg Bruno Schulza.

Referat analizujący Traktat o Manekinach, który według niego miał być zaszyfrowanym kalendarzem Żydowskim był wskazówką. Idąc tym tropem odkryłam iż święta kalendarza Żydowskiego odbijają się w 13 opowiadaniach Sklepów cynamonowych odpowiednio do kart kalendarza żydowskiego. Po moim doświadczeniu rozważania, malowania, studiowania Tory, prostym stało się zbudować obrazy w taki sposób, by były odbiciem każdego miesiąca, jego czytań i świąt. Użyłam też cytatów, rysunków i wpisałam w karty kalendarza teksty z tych opowiadań".

Zapraszają Joanna Szwedowska i Katarzyna Nowak

14 października 2008, godz. 21:30

W cieniu kolumny barskiej -  w audycji poświęconej konferecji naukowej jaka odbyła się w Muzeum Polskim w Rapperswilu w dniach 25-27 września Konfederacja barska, jej konteksty i tradycje autorka wykorzystała fragmenty wypowiedzi kilku jej uczestników: prof. Daniela Beauvois z Sorbony, dr. Niny Taylor-Terleckiej z Oxfordu, Andrzeja Prus Niewiadomskiego z Klubu Inteligencji Katolickiej z Berlina. W audycji wzięła udział także dyr. muzeum w Rapperswilu Anna Buchamn.

Dyskusje historyków, przekazanie archiwum pisarza Jerzego Stempowskiego oraz wystawę o polsko-szwajcarskim kompozytorze Constantinie Regameyu wypełniły bogaty program konferencji zorganizowanej przy współudziale Muzeum Historii Polski w ramach obchodów 200-lecia urodzin Władysława hr. Platera, fundatora i założyciela Muzeum w Rapperswilu.
Termin konferencji związany był także ze 140. rocznicą ustawienia w mieście Kolumny Barskiej, przez Szwajcarów nazywanej Polensaule (niem. - polska kolumna). Stanęła ona w roku 1868, w stulecie wybuchu Konfederacji Barskiej i stała się symbolem nie tylko wieloletniej walki Polaków o wolność ale i bliskich związków polsko-szwajcarskich.

W konferencji wezięli udział historycy i literaturoznawcy z siedmiu krajów - z Niemiec, Francji, Wielkiej Brytanii, Szwecji, Szwajcarii, Litwy i Polski.

Zaprasza Ewa Stocka-Kalinowska

30 czerwca 2008, godz. 21:30

O tym miejscu opowiadają: przewodnik turystyczny po Dolnym Śląsku Władysław Skuza, oraz ekolodzy i konserwatorzy przyrody: Leszek Mazur, Janusz Skrężyna i Krzysztof Żarkowski.

Zaprasza Dorota Gacek

19 maja 2008, godz. 21:30

Stanisław Pyjas - student filologii polskiej i filozofii UJ, działacz opozycji demokratycznej. Zginął śmiercią tragiczną 7 maja 1977 roku, najprawdopodobniej zamordowany z inicjatywy Służby Bezpieczeństwa. Jego ciało znaleziono w kamienicy przy ul. Szewskiej 7. Wydarzenie to wstrząsnęło środowiskiem akademickim Krakowa i Polski. Grupa jego znajomych zapowiedziała żałobę i zbojkotowała Juwenalia w 1977 roku, a 15 maja powołano Studencki Komitet Solidarności, który miał być głosem studentów przeciw metodom działania ówczesnych władz. Stanisław Pyjas zginął, gdyż chciał żyć jak wolny człowiek w systemie niszczącym dążenie do wolności. Dokument Bożeny Falkowskiej odtwarza atmosferę tamtych czasów, przedstawia wspomnienia przyjaciół Pyjasa - Bronisława Wildsteina, Liliany Sonik i innych. Refleksje po latach dotyczą również roli Lesława Maleszki, przyjaciela Pyjasa, który pod pseudonimem Ketman współpracował w SB - próba odpowiedzi na pytanie, czy Maleszka jest za tę śmierć moralnie odpowiedzialny.