Jan Ptaszyn Wróblewski laureatem Nagrody Mediów Publicznych w kategorii Muzyka

W uzasadnieniu nominacji jurorzy podkreślili, że Jan Ptaszyn Wróblewski otrzymuje ją "za niezwykłą osobowość muzyczną, za bezprecedensową obecność na jazzowej scenie od ponad 60 lat, za kompozycje, które tworzyły i niezmiennie tworzą idiom polskiego jazzu, za budowanie prestiżu polskiego środowiska jazzowego, za 50-letnią działalność pedagogiczną poprzez prowadzenie warsztatów dla młodych jazzmenów, za nieocenioną i niestrudzoną pracę popularyzatorską prowadzoną od 1970 roku w Polskim Radiu, której owocem jest wielopokoleniowa rzesza miłośników jazzu".

– Zostałem laureatem, ale z tego powodu nie mam zamiaru wody sodowej nabierać – mówił Jan Ptaszyn Wróblewski po odebraniu Nagrody Mediów Publicznych 2019 w kategorii Muzyka.

Jazz to całe jego dorosłe życie i największa pasja – do dziś komponuje, występuje, nagrywa. Legendarny artysta, wybitny kompozytor, aranżer, autor przebojowych piosenek, pedagog i promotor młodych artystów tak opowiada w Dwójce o swoich początkach: – W latach 50. wszystkiego uczył nas Krzysiu Komeda w swoim mieszkaniu. Miał plan, aby stworzyć stały zespół w Poznaniu. Powiedział mi o tym, kiedy wracaliśmy pociągiem z jakiegoś balu z Warszawy. "Musisz się poduczyć" – usłyszałem – "biorę cię pod uwagę". 

Owo "biorę cię pod uwagę" wpłynęło na całe życie Jana Ptaszyna Wróblewskiego. Po roku przygotowań powstał legendarny Sekstet Komedy, z którym artysta debiutował. – Już wtedy, raczkując muzycznie, zrozumiałem dobrze, że w jazzie najważniejsza jest improwizacja – opowiada. – Nie chodzi o zagranie melodii, ale o to, co się później z niej zrobi – dodaje.

Były jam sessions u Leopolda Tyrmanda w Warszawie, dwudziestominutowe koncerty dla radia w Poznaniu, festiwale. Od 1968 roku rozpoczęła się przygoda z Polskim Radiem, a od półwiecza trwa z radiową Trójką, gdzie prowadzi "Trzy kwadranse jazzu". Jan Ptaszyn Wróblewski, najwybitniejszy jazzowy gawędziarz, opowiada w audycji o tych wydarzeniach, spotkaniach z największymi muzykami w polskim i światowym jazzie, o swoich muzycznych fascynacjach i oczarowaniach.

***

Tytuł audycji: Zapiski ze współczesności 

Przygotował: Andrzej Zieliński

Gość: Jan Ptaszyn Wróblewski (muzyk)

Data emisji: 16-20.09.2019

Godzina emisji: 12.45

mko/bch

Stacey Kent podkreśliła w rozmowie, że duży wpływ na jej twórczość ma poezja. Miłość do liryki wzbudziły w niej dwie osoby: jej dziadek i mama. Artystka wspomina, że będąc w podróży często wysyłała swojej mamie wiersze. W ten sposób trafiła na twórczość polskiej noblistki. Wokalistkę zachwyciły w niej uniwersalne wartości i prostota, które ją poruszają i wzbudzają zachwyt. Jak zaznacza, to właśnie ta bezpretensjonalność poezji Szymborskiej sprawia, że jej wiersze są porażające i piękne.

Artystka, opowiadając o swoich inspiracjach muzycznych, podkreśliła, że nie czerpie jedynie z jazzu. Najwięcej korzysta z niejednoznacznych gatunków, będących na pograniczu, chociażby muzyki brazylijskiej i jazzu. Wokalistka wyjaśniła, że stąd wzięła się jej fascynacja brazylijskim muzykiem i współtwórcą bossa novy, którego odkryła mając 14 lat, gdy jej przyjaciel puścił płytę Gilberto nagraną ze Stanem Getzem. - To zmieniło moje życie - mówiła artystka. - Nie wiadomo jak rodzi się ta "chemia" między ludźmi. Dlaczego niektórzy nas pociągają, a inni są nam całkowicie obojętni. Jednak to, czego nauczyła mnie muzyka João Gilberto, to umiejętność odnalezienia intymności niezależnie od sytuacji. Jego twórczość była niezwykle intensywna, ale w tym samym czasie wyciszona. Taka zawsze chciałam być. Dlatego też gram jazz - tłumaczyła wokalistka.

Dlaczego Stacey Kent zrezygnowała z amerykańskiego śpiewu jazzowego, pełnego wokalnych ozdobników? Z jakiego powodu nie lubi śpiewać z big-bandami? I jaką rolę w jej muzyce odgrywa tekst? O tym w nagraniu audycji.

***

Tytuł audycji: Rozmowy po zmroku 

Prowadził: Andrzej Zieliński

Gość: Stacey Kent (wokalistka jazzowa)

Data emisji: 19.09.2019

Godzina emisji: 21.30

am/bch