– O zasłabnięciu aktorki podczas prób mówiło się tak jak o wielkich wydarzeniach politycznych – opowiadał w Dwójce prof. Henryk Izydor Rogacki, historyk teatru. W audycji z cyklu "Loża teatralna Andrzeja Matula" wspominano niegdysiejszy świat cotygodniowych premier, kolacji w teatralnych lożach, uniwersalnych dekoracji i spektakli komponowanych "pod wielką rolę", przygotowaną samodzielnie przez jedną z gwiazd aktorskich.

Mówiono o czasach, gdy teatr - niemający jeszcze konkurencji w postaci takich czy innych mediów - był szalenie popularny. - Teatr jako miejsce spotkania, przeglądu mód, dialogu towarzyskiego, jako sposób spędzania wolnego czasu - przypominała prof. Barbara Osterloff.

Z kolei prof. Henryk Izydor Rogacki podkreślał swoisty brak poczucia elitaryzmu w ówczesnym teatralnym świecie. - Teatr nie stał się jeszcze świątynią - mówił teatrolog, opowiadając o "błazeńskim obliczu" teatrów ogródkowych. Te, jak określił to prof. Rogacki, miejsca lekko szemrane rozbijały "nabzdyczoną aurę wzorowości moralnej prezentowanej na scenie warszawskich teatrów rządowych". Grały dla masowego odbiory, choć pojawiali się tu (owszem, stroniąc od stolików z piwem) i stali bywalcy poważnych scen.

Zapraszamy do wysłuchania audycji, w której udział wzięli: prof. Barbara Osterloff, prof. Henryk Izydor Rogacki, dr Patryk Kencki oraz Kondrad Szczebiot i Andrzej Matul.

Wydany w 1930 roku "Raport o działaniu teatrów warszawskich" zabawnie wnioskował, że im teatry dostają więcej pieniędzy, tym teatr jest słabszy. Z badań wydanych w 2013 roku wynika, że w Polsce coraz więcej ludzi kupuje bilety na spektakle.
Wraz z początkiem wakacji, zakończył się sezon teatralny. Goście omówią w środę, w "Sezonie na Dwójkę" jego najciekawsze premiery i wydarzenia.
W audycji Tomasza Mościckiego rozmawiać będą: Przemysław Skrzydelski, Wojciech Majcherek i Jacek Wakar.

3 lipca (środa) godz. 18.00

- Cieszę się teraz z sukcesów, ale to nie jest już takie strasznie ważne. Czasem patrzę na moje filmy i wiem, że niektóre, źle potraktowane, były dobre, a może niektóre były przereklamowane? Może za bardzo mnie za coś ceniono? - zastanawiał się Krzysztof Zanussi w "Sezonie na Dwójkę".
Minęło właśnie czterdzieści lat od premiery filmu Krzysztofa Zanussiego "Iluminacja”, który otrzymał wtedy główna nagrodę w czasie pierwszej edycji festiwalu w Koszalinie "Młodzi i Film".
O pracy nad "Iluminacją" oraz o swoim starcie w zawodzie reżysera Krzysztof Zanussi mówił młodym filmowcom na zakończonym niedawno tegorocznym koszalińskim festiwalu "Młodzi i film", którego był gościem honorowym.
Poszukujący drogi życiowej młody bohater "Iluminacji”, Franciszek Retman zadaje wielu wybitnym autorytetom pytania egzystencjalne na temat m.in. tego, co determinuje nasze życie, zastanawia się nad tym, jaki jest jego sens. Krzysztof Zanussi nadał tym poszukiwaniom niezwykle interesującą formę.
- Wymieszałem film dokumentalny z fabularnym, z esejem, z filmem naukowym. To był czas, kiedy obok pojawił się Jean-Luc Godard, Alain Resnais, Michelangelo Antonioni i wydawało mi się, że można sobie pozwolić na poszukiwanie nowego języka - opowiadał Zanussi.
Ciekawe, czy dzisiaj możliwe byłoby zrealizowanie podobnie ambitnego artystycznie, autorskiego filmu, który obejrzałoby tak wielu widzów? "Iluminacja" była w połowie lat 70. kasowym sukcesem w Polsce i we Francji.
- Publiczność zadawała sobie wtedy trud i może bardziej ufała artystom. Dziś ludzie boją się trudnego kina, boją się, że nie będzie w efekcie oczyszczenia, podniesienia na duchu - mówił reżyser w rozmowie z Anną Fuksiewicz.

usc