"Muzyka na wodzie" Haendla najlepsza po francusku

Miejsce 1: 

Arte dei Suonatori, dyr. Martin Gester (nagranie: lipiec i listopad 2007, Studio Radia Wrocław; BIS 2008)
Concertino: Aureliusz Goliński, Ewa Golińska – skrzypce, Thomas Pitt, David Gammelgard – wiolonczela

W audycji słuchaliśmy także następujących wykonań:

• Academy of St. Martin-in-the-Fields, dyr. Neville Marriner (nagranie: 1968 Londyn; 3 LP Decca 1969/CD Decca 1995/CD Decca 2007)
• Academy of St. Martin-in-the Fields, dyr. Iona Brown (nagranie: 7/1981, Londyn; Philips 1983)
• The English Concert, dyr. Trevor Pinnock (nagranie: 2/1982, Henry Wood Hall, Londyn; 3 LP Archiv Produktion/Polydor 1982/Box 6 CD “Handel – Orchestral Works” Archiv Produktion “Collectors Edition” 1999)
• The Academy of Ancient Music, dyr. Andrew Manze (nagranie: 2-8 sierpnia 1997, Londyn; Harmonia Mundi 1998/2017)
• Il Giardino Armonico (nagranie: czerwiec i lipiec 2008, Valladolid, Hiszpania; Decca 2009)

Plan słuchania wyglądał następująco:

I runda
Concerto grosso G-dur nr 1
A tempo giusto (I)
Allegro (II)

II runda
Concerto grosso F-dur nr 9
Gigue (VI)

III runda
Concerto grosso c-moll nr 8
Adagio (IV)
Siciliana (V)

Finał
Concerto grosso A-dur nr 11
Allegro (V)

***

Tytuł audycji: Kto słucha, nie błądzi, czyli Płytowy Trybunał Dwójki

Prowadzi: Jacek Hawryluk

Goście:  Dorota Kozińska, Lilianna Stawarz, Piotr Kamiński

Data emisji: 12.05.2018

Godzina emisji: 17.00

jp/pg

Jury w składzie prof. Ewa Łętowska, Dorota Kozińska i Piotr Kamiński wskazało najlepsze wykonanie "Cyrulika sewilskiego" Rossiniego:

Ugo Benelli – tenor (Hrabia Almaviva), Fernando Corena – bas (Bartolo), Teresa Berganza – mezzosopran (Rozyna), Manuel Ausensi – baryton (Figaro), Nikołaj Gjaurow – bas (Don Basilio), Orchestra e Coro Rossini di Napoli, dyr. Silvio Varviso (nagranie: Neapol 1964, LP Decca 1965/CD Decca 2015)

Pozostałe nagrania, których słuchaliśmy w audycji:

• Victoria de los Angeles – sopran (Rozyna), Luigi Alva – tenor (Hrabia Almaviva), Sesto Bruscantini – baryton (Figaro), Carlo Cava – bas (Basilio), Ian Wallace – bas (Bartolo), Glyndebourne Festival Chorus, Royal Philharmonic Orchestra, dyr. Vittorio Gui (nagranie: wrzesień 1962, Studio nr 1 przy Abbey Road, Londyn; LP EMI 1963/CD EMI 1994)
• Luigi Alva – tenor (Hrabia Almaviva), Enzo Dara – bas (Bartolo), Teresa Berganza – mezzosopran (Rozyna), Hermann Prey – baryton (Figaro), Paolo Montarsolo – bas (Basilio), The Ambrosian Opera Chorus, London Symphony Orchestra, dyr. Claudio Abbado (nagranie: Londyn 1971; LP DG 1972/CD DG “Originals” 1998)

"Wesela Figara" najlepsze pod batutą Ericha Kleibera

• Thomas Allen – baryton (Figaro), Agnes Baltsa – mezzosopran (Rozyna), Francisco Araiza – tenor (Hrabia Almaviva), Domenico Trimarchi – baryton (Bartolo), Robert Lloyd – bas (Basilio), Ambrosian Opera Chorus, Academy of St. Martin-in-the-Fields, dyr. Neville Marriner (nagranie: Londyn 1982; LP Philips 1983/CD Philips 2012)
• William Mateuzzi – tenor (Hrabia Almaviva), Cecilia Bartoli – mezzosopran (Rozyna), Leo Nucci (nuczi) – baryton (Figaro), Paata Burchuladze – bas (Basilio), Enrico Fissore – bas (Bartolo), Orchestra e coro del Teatro Comunale de Bologna, dyr. Giuseppe Patanè (nagranie: Teatro Comunale, Bolonia, 1988; Decca 1989)
• Elina Garanca – mezzosopran (Rozyna), Lawrence Brownlee – tenor (Hrabia Almaviva), Nathan Gunn – baryton (Figaro), Bruno de Simone – bas (Bartolo), Kristinn Sigmundsson – bas (Don Basilio), Chór i Orkiestra Radia Bawarskiego w Monachium, dyr. Miguel Gómez-Martinez (nagranie: live 7-8 maja 2005, Filharmonia w Monachium; Sony BMG 2006)

***

Plan słuchania:

I runda

Uwertura (fragm.)

II akt
Tercet Figara, Almavivy, Rozyny "Ah! qual colpo inaspettato!", fragment od "Dolce nodo avventurato"

II runda

I akt
Canzona Almavivy "Se il mio nome saper voi bramate" (fragm.)
I akt
Cavatina Rozyny "Una voce poco fa", fragment od "Io sono docile"

III runda

I akt
Aria Basilia "La calunnia è un venticello", fragment od "Dalla bocca"

Finał

I akt
Cavatina Figara "Largo al factotum"

***

Premiera "Cyrulika sewilskiego" Rossiniego odbyła się 20 lutego 1816 roku w Rzymie i jak wieść niesie niemal na niej kompozytora nie zlinczowano. Jednak już na drugim przedstawieniu ogłoszono go… geniuszem.

Libretto przygotował Cesare Sterbini, który zaproponował przerobienie tekstu wykorzystanego w „Cyruliku” Giovanniego Paisiella (premiera w 1782 roku w Sankt Petersburgu). Rossini poprosił nawet sędziwego kompozytora o zgodę i natychmiast ją otrzymał. Co ciekawe tytuł – „Cyrulik sewilski” - przyjął się dopiero po śmierci Paisiella, który zmarł 5 czerwca 1816 roku, dokładnie zaś od wystawienia w Bolonii, w sierpniu, tego samego roku.

***

Tytuł audycji: Kto słucha, nie błądzi, czyli Płytowy Trybunał Dwójki

Prowadzi: Jacek Hawryluk

Goście: prof. Ewa Łętowska, Dorota Kozińska i Piotr Kamiński 

Data emisji: 26.05.2018

Godzina emisji: 17.00

jp/mko

Najlepszy "Cyrulik sewilski" pochodzi z Neapolu

Jury w składzie Karol Radziwonowicz, Kacper Miklaszewski i Andrzej Sułek najwyżej oceniło nagranie Janusza Olejniczaka z roku 1999. Polski pianista zagrał Koncert f-moll na fortepianie Erarda z towarzyszeniem Neue Orchester pod dyrekcją Christopha Speringa w Kolonii (Opus 111 1999).

Pozostałe interpretacje Chopinowskiego Koncertu f-moll, których słuchaliśmy w audycji:

• Emanuel Ax – fortepian Erarda (Londyn 1851, rekonstrukcja Davida Winstona i Period Piano Company), Orkiestra Wieku Oświecenia, dyr. Sir Charles Mackerras (nagranie: Henry Wood Hall, Londyn, 25-28 czerwca 1997 roku; Sony Classical 1998)
• Dang Thai Son – fortepian Erarda (1849), Orkiestra XVIII Wieku, dyr. Frans Brüggen (nagrania dokonano 8 września 2005 roku podczas festiwalu “Chopin i jego Europa” w Sali Koncertowej FN w Warszawie; NIFC 2006 „czarna sera”)
• Alexander Lonquich – fortepian Erarda (1849), Orchestre des Champs-Èlysées, dyr. Philippe Herreweghe (nagrania dokonano 18 sierpnia 2011 roku podczas festiwalu “Chopin i jego Europa” w Studiu Koncertowym PR im. W. Lutosławskiego w Warszawie; NIFC 2012 „czerwona seria”)
• Julianna Awdiejewa – fortepian Erarda (1849), Orkiestra XVIII Wieku, dyr. Frans Brüggen (nagrania dokonano w Studiu Koncertowym PR im. W. Lutosławskiego w Warszawie, 27-28, 31 sierpnia i 1 września 2012; NIFC 2013 „czarna seria”0
• Mariusz Klimsiak – fortepian Pleyela (1830, kopia McNulty’ego, własność Warszawskiej Opery Kameralnej), Capella Cracoviensis, dyr. Jan Tomasz Adamus (nagranie: marzec 2015, Alvernia Studios; Avie Music 2017; pierwsze polskie nagranie Koncertu f-moll na dawnych instrumentach)

Koncert fortepianowy f-moll op. 21 to pierwszy z dwóch koncertów Chopina (choć wydany jako drugi). Powstawał między wczesną jesienią roku 1829 a wiosną następnego roku. W Teatrze Narodowym Koncert f–moll zabrzmiał 17 marca 1830 roku, na pierwszym wielkim koncercie Chopina. Prawykonanie poprzedziły dwie prywatne próby: pierwsza w lutym, w gronie rodziny i najbliższych przyjaciół, druga na początku marca, w salonie Chopinów. Jak wieść niesie Koncertu słuchali: Elsner, Kurpiński i Żywny. Partię orkiestry realizowano wówczas w składzie kameralnym.

Plan słuchania:

I runda

Allegro maestoso (fragment, od ekspozycji fortepianu)

II runda

Romance. Larghetto (fragment)

Finał

Rondo. Vivace

***

Tytuł audycji: Kto słucha, nie błądzi, czyli Płytowy Trybunał Dwójki

Prowadzi: Jacek Hawryluk

Goście: Karol Radziwonowicz, Kacper Miklaszewski i Andrzej Sułek

Data emisji: 9.06.2018

Godzina emisji: 17.00

bch