Część wolną Sonaty na klarnet i fortepian Francis Poulenc naszkicował już w 1959 roku. Planował nawet wydanie jej jako utworu samodzielnego. Ostatecznie zmienił koncepcję. Sonata, w trzech częściach, była już niemal ukończona w roku 1962.

18 stycznia 1963 roku kompozytor donosił wydawcy, Chesterowi, że za osiem dni dostarczy gotowy rękopis. Dwanaście dni później, 30 stycznia, zmarł. Ponoć zawał serca dotknął go w czasie ostatnich korekt nad Sonatą.

Utwór został zadedykowany pamięci Arthura Honeggera, kolegi z Grupy Sześciu. Prawykonanie odbyło się 10 marca 1963 roku w Carnegie Hall w Nowym Jorku. Na klarnecie grał Benny Goodman (dla którego Poulenc napisał Sonatę), przy fortepianie zasiadł Leonard Bernstein

Jury – w składzie: Dorota Kozińska, Jan Jakub Bokun i Kacper Miklaszewski wybrało najlepsze nagranie dzieła Francisa Poulenca. Wybór, oczywiście, był subiektywny.

***

Zdaniem naszych ekspertów Sonaty na klarnet i fortepian Francisa Poulenca najlepiej słuchać w nagraniu Sabine Meyer – klarnet, Oleg Maisenberg – fortepian (nagranie: 26-28 września 2006 Potton Hall, Suffolk; EMI 2007)

------------------------------------------------------------------

Pozostałe nagrania, których słuchaliśmy:

Michel Portal – klarnet, Jacques Février – fortepian (nagranie: 3.02. 1972, Salle Wagram, Paryż; 4 LP La Voix De Son Maître  1973 "Komplet muzyki kamerlanej Poulenca")

Richard Stoltzman – klarnet, Irma Vallecillo – fortepian (nagranie: 10-13 stycznia 1988, American Academy of Arts and Letters, Nowy Jork; RCA Victor Red Seal 1991; Box “Richard Stoltzman – The Complete RCA Album Collection”, Sony 2017)

Julian Bliss – klarnet, Julien Quentin – fortepian (nagranie: VI 2003 Potton Hall, Suffolk; EMI 2003)

Szymon Klima – klarnet, Radosław Kurek – fortepian (nagranie: sierpień 2011, Małopolskie Centrum Dźwięku i Słowa, Niepołomice; BeArTon 2012)

Pierre Génisson – klarnet, David Bismuth – fortepian (nagranie: 15-17 lipca 2013 Audytorium w Vincennnes; Aparté 2013)

***

Plan słuchania:

I runda

Allegro tristamente

II runda

Romanza

Finał                                       

Allegro con fuoco

***

Tytuł audycji: Kto słucha nie błądzi, czyli Płytowy Trybunał Dwójki

Prowadził: Jacek Hawryluk

Data emisji: 19.10.2019

Godzina emisji: 17.00

am

Szymon Nehring: w Beethovenie najtrudniejsza jest ekspresja

W katalogowych spisach znaleźć można także znany dzisiaj jedynie z rękopiśmiennych incypitów – Koncert obojowy F-dur, napisany po 1792 roku, a jeśli chodzi o koncerty fortepianowe – to tego dorobku wcale nie otwiera I Koncert C-dur op. 15, ale młodzieńczy Koncert fortepianowy Es-dur WoO 4. Utwór ten jest datowany na rok 1784 – mógł być napisany na intronizację nowego elektora w Bonn, Maximiliana Franza. Znany jest także fragment – pierwsza część – Koncertu skrzypcowego C-dur WoO 5 z lat 1790-92 oraz Romans cantabile e-moll czyli fragment potrójnego Koncertu – na fortepian, flet i fagot z towarzyszeniem niewielkiej orkiestry z roku 1786.

Te młodzieńcze próby Beethovena na niwie koncertu instrumentalnego wypełniły szóstą audycję z naszego cyklu.

***

Tytuł audycji: Beethoven 2020 

Prowadzi: Marcin Majchrowski

Data emisji: 24.10.2019

Godzina emisji: 22.00

pg/bch