Pierwsze sukcesy w walce z dziurą ozonową

Zdaniem ekspertów odbudowywanie się ozonosfery to w znacznej mierze efekt globalnych działań, a konkretnie wprowadzenia w 1987 roku zakazu używania substancji zubożających warstwę ozonową.
Z raportu opracowanego przez pracowników Światowej Organizacji Meteorologicznej (WMO) i Programu Środowiskowego ONZ (UNEP) wynika, że zahamowane zostało powiększanie się dziury ozonowej nad Antarktyką, ale zanim zacznie się ona zmniejszać, upłynie jeszcze około dziesięciu lat.
- Międzynarodowe działania w sprawie warstwy ozonowej to historia znacznego sukcesu w zakresie ochrony środowiska. Powinna nas ona zachęcać do okazania takiego samego poziomu pilności i jedności w zmaganiach z jeszcze większym wyzwaniem, jakim jest przeciwdziałanie zmianom klimatycznym - powiedział sekretarz generalny WMO Michel Jarraud.
Naukowiec z WMO Geir Braathen zaznaczył, iż po raz pierwszy w raporcie ONZ znalazła się informacja o tym, że widoczne są oznaki niewielkiego wzrostu łącznej ilości ozonu. Oznacza to, że odbudowa warstwy ozonowej już się rozpoczęła.
Protokół montrealski z 1987 roku zakazał używania substancji zubożających warstwę ozonową, co doprowadziło do stopniowego eliminowania związków chlorofluorowęglowych, wykorzystywanych jako czynniki chłodzące w lodówkach i gazy w rozpylaczach, a także innych substancji wchodzących w reakcje chemiczne z ozonem.
Przedstawiciele UNEP twierdzą, że około 2030 roku, dzięki realizacji zapisów wspomnianego porozumienia, możliwe będzie zapobieganie około 2 milionom przypadków raka skóry rocznie, jak również zwiększenie działań prewencyjnych w zakresie schorzeń oczu i układu odpornościowego. Odbudowa ozonosfery będzie także miała korzystne skutki dla rolnictwa i bytowania dzikich zwierząt.

PAP/iwo