Jan Romocki "Bonawentura" – powstaniec, harcerz, poeta

Powiązany Artykuł

Powstanie Warszawskie - zobacz serwis specjalny

Pochodził z patriotycznej rodziny. Obaj jego dziadowie walczyli w powstaniu styczniowym. Ojciec, Paweł Romocki służył w 1. Korpusie Polskim gen. Dowbór-Muśnickiego był posłem na Sejm i w latach 1926-1928 ministrem komunikacji. Był młodszym bratem Andrzeja Romockiego "Morro". Braci różniło wiele. Andrzej był poważny i wysportowany, Jan - zwany Jasiulkiem - dowcipny i przyjacielski.

- Cechował go szalony humor i dowcip – mówiła w Polskim Radiu Irena Niklewicz, matka chrzestna Andrzeja Romockiego.

Bracia byli członkami 21. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. W 1940 roku chłopców dosięgła rodzinna tragedia: ich ojciec zginął w okupowanej Warszawie, potrącony przez samochód prowadzony przez pijanego Niemca.

Andrzej i Jan zaangażowali się w konspirację. Początkowo działali w młodzieżowej organizacji PET, która została w 1941 roku wcielona do organizacji Małego Sabotażu "Wawer" w ramach Szarych Szeregów. Z tego okresu pochodzi twórczość poetycka młodszego z braci Romockich.

REKLAMA

- Janek zaimponował nam swoimi wierszami. Miały różny nastrój, były takie o zaciśniętych pięściach, ale też takie o przebaczeniu – wspominał towarzysz broni Jana i Andrzeja w audycji z 1981 roku.

W czasie Powstania Warszawskiego walczył pod komendą brata na Woli w rejonie Powązek. Za odwagę w walce został odznaczony orderem Virtutti Militari. 12 sierpnia podczas natarcia na Stawki został ciężko ranny. Trafił do szpitala na ul. Miodowej, gdzie zginął 18 sierpnia po uderzeniu bomby lotniczej. Jego brat zginął niecały miesiąc później, 15 września 1944, osłaniając przyczółek czerniakowski.

Posłuchaj wspomnień o braciach Romockich w audycji poświęconej Szarym Szeregom w cyklu "Cztery pory roku".