Maria Dmochowska - żołnierz AK, działaczka opozycji, posłanka - spoczęła na Powązkach

Posłuchaj

Pożegnanie Marii Dmochowskiej. Magdalena Kowalewska (IAR)

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Uroczystości pogrzebowe Marii Dmochowskiej - harcerki Szarych Szeregów, żołnierza Armii Krajowej, działaczki opozycji demokratycznej w PRL, posłanki w latach 1989-1997, wiceprezes Instytutu Pamięci Narodowej - odbyły się piątek na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

- Dzisiaj stajemy na tej Eucharystii wokół urny z prochami Marii, która dla każdego z was jest ważnym człowiekiem. Jej długie życie obfitowało w bardzo wiele najróżniejszych wydarzeń, które w wielkim skrócie obracają się wokół sprawy naszej ojczyzny - Polski - powiedział w homilii ks. Tomasz Kądzik, który odprawił mszę w Domu Pogrzebowym na wojskowych Powązkach.

Po nabożeństwie - w asyście Wojska Polskiego, która po przemówieniach uczestników pogrzebu, oddała salwę honorową - nastąpiło złożenie prochów zmarłej w grobie rodzinnym.

W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyli m.in. prezydent Bronisław Komorowski, wicemarszałek Senatu Bogdan Borusewicz, działacz opozycji w PRL Henryk Wujec, wiceprezes IPN Krzysztof Szwagrzyk, były prezes IPN Łukasz Kamiński, były szef pionu śledczego IPN Dariusz Gabrel, były przewodniczący Rady Instytutu Pamięci Narodowej Antoni Dudek, również historyk i dziennikarz, były więzień Auschwitz-Birkenau Marian Turski oraz lider Komitetu Obrony Demokracji Mateusz Kijowski.

Źr. TVP Info

Maria Dmochowska

Maria Dmochowska, z domu Lipska, urodziła się 18 lipca 1930 roku w Warszawie. Zmarła 10 lutego.

Podczas II wojny światowej jako 13-latka zapisała się do Szarych Szeregów - należała do konspiracyjnej Drużyny Harcerskiej im. Tomasza Zana w Okręgu Warszawskim Armii Krajowej.

Od 1944 roku była żołnierzem Armii Krajowej o pseudonimie Maja. Uczestniczyła w Powstaniu Warszawskim i w walkach Grupy Kampinos AK - była łączniczką w Kompanii Lotniczej dowodzonej przez por. Tadeusza Gaworskiego pseudonim Lawa.

Powiązany Artykuł

Historia - serwisy specjalne Polskiego Radia

Po wojnie była instruktorką Związku Harcerstwa Polskiego nurtu mikołajczykowskiego, czynnie przeciwstawiająca się procesowi podporządkowania ZHP partii komunistycznej.

Absolwentka i pracownik naukowy Akademii Medycznej w Łodzi. Była lekarzem hematologiem. Z uczelni została usunięta w 1968 roku za aktywne sprzeciwianie się represjom wobec kolegów pochodzenia żydowskiego.

W czasach PRL była działaczką opozycji demokratycznej, współorganizowała NSZZ "Solidarność" w Łodzi. Była delegatką na pierwszy krajowy zjazd delegatów związku, który odbył się w Gdańsku w 1981 roku. Była internowana w stanie wojennym.

W okresie transformacji ustrojowej była łódzką posłanką na Sejm PRL/RP X kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego, a następnie w Sejmie I i II kadencji z ramienia Unii Demokratycznej. W latach 1997-2000 była doradcą Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Od grudnia 2000 roku pracowała jako doradca prezesa Instytutu Pamięci Narodowej. W 2006 roku za kadencji prezesa Janusza Kurtyki została powołana na stanowisko wiceprezesa IPN. Funkcję tę sprawowała do czerwca 2012 roku.

Odznaczona m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta), Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym oraz Krzyżem Wolności i Solidarności.

kk