Hugo Zapałowicz. Prawnik, botanik i obieżyświat, a przy tym także poeta

Prawnik i podróżnik

Co ciekawe, podobne badania przeprowadził w dalekiej Argentynie, podróżując szczególnie po obszarze Patagonii, gdzie podobnie do botanicznych i geobotanicznych badań Babiej Góry gromadził zbiry fauny i flory obszaru Andów Argentyńskich.

Z racji wykształcenia prawniczego na Uniwersytecie Jagiellońskim i faktu pozostawania w zaborze austriackim został powołany do odbycia służby wojskowej w wojsku austriackim w randze kapitana jako sędzia wojskowy przy tyrolskim pułku strzelców. Za drugim razem powołany do tegoż wojska z wybuchem I wojny światowej dostał się do niewoli rosyjskiej w 1915 roku, w której przebywał aż do śmierci 20 listopada 1917 roku w Pierowsku (obecnie Kyzyłorda w Kazachstanie).

Z powodu słoweńskiego pochodzenia matki Hugo urodził się w Lublanie, natomiast w związku z zatrudnieniem ojca - inżynier kolejowy w Przemyślu - Zapałowicz dzieciństwo spędził już w Polsce, we Lwowie i w Przemyślu właśnie. Tam też skończył znane i popularne ośmioletnie C.K. Wyższe Gimnazjum i jeszcze w tym samym 1871 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Po ukończeniu studiów przez pięć lat pracował w zawodzie prawnika i już wtedy rozpoczął swoje peregrynacje botaniczne w masywie Babiej Góry. Z racji, że zmysł do ciekawych przyrodniczych obserwacji w roku 1880 wydał opracowanie tych botanicznych podróży pt. "Roślinność Babiej Góry pod względem geograficzno-botanicznym".

Zamiłowanie do botaniki i gór

Kolejny okres to służba w wojsku austriackim, podczas której tak swobodnie mógł rozporządzać swoim czasem, że podjął studia na Uniwersytecie Wiedeńskim właśnie z zakresu botaniki i całkiem naturalnie poznawał florę Alp. Co znaczące, to przede wszystkim skupianie się na botanice i życiu w rejonach górskich, bo to polskie Karpaty, austriackie Alpy, a później argentyńskie Andy.

REKLAMA

Z badawczej podróży w Ameryce Południowej, w latach 1888-1890, przywiózł spisane w dwu tomach przeżycia: "Jedna z podróży naokoło ziemi" - wydanych we Lwowie w 1899 roku. Po powrocie z tych "naokoło ziemskich" podróży osiedlił się w małopolskiej Zawoi, najdłuższej wsi w Polsce. To wtedy właśnie założył w 1905 roku Oddział Babiogórski polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego z siedzibą w Makowie Podhalańskim, który w niedługim czasie przeniesiono do Żywca, a od maja 1906 roku był prezesem Oddziału.

Od tego też czasu rozpoczął znakowanie szlaków turystycznych w tej części Beskidów - pierwszy polski szlak turystyczny, tutaj czerwony, prowadził z Suchej Beskidzkiej do Zawoi. Także w tym samym roku doprowadził do wybudowania polskiego schroniska turystycznego, które otwarto w 1906 r. na polanie Markowe Szczawiny, na północnym stoku góry. Co znaczące, od 1925 roku nosi ono imię Hugona Zapałowicza.

Wspomnijmy zatem tego botanika i podróżnika, który oprócz publikacji naukowych i podróżniczych wydawał również wiersze, warto!

PP

REKLAMA