od Reymonta do Szymborskiej
Po odzyskaniu niepodległości literacką Nagrodę Nobla otrzymali trzej polscy twórcy. Władysław Reymont za powieść „Chłopi”, Czesław Miłosz za całokształt twórczości i Wisława Szymborska za „poezję, która z ironiczna precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości”
2013-11-11, 18:37
Posłuchaj
Pierwszy literacki Nobel otrzymał Henryk Sienkiewicz w 1905 roku. Ten wybór komitetu Noblowskiego do dziś budzi kontrowersje, ponieważ Sienkiewicz określany jest przez niektórych, jako drugorzędny pisarz. Według Janusza Drzewuckiego z Biblioteki Narodowej jest to określenie niesłuszne:
- Trzeba pamiętać, że Nobel przypadł Sienkiewiczowi nie za którąkolwiek części trylogii, ale za „Quo Vadis” – powieść najbardziej uniwersalną. Jest to jedna z najczęściej tłumaczonych z języka polskiego książek. Ta powieść jest znakiem literatury polskiej na świecie.
Henryk Sienkiewicz otrzymał nagrodę Nobla, w momencie, gdy państwo Polskie nie istniało:
- Komitet Noblowski zachował się bardzo odważnie przyznając Nobla Sienkiewiczowi, ponieważ w 1905 roku Polska jeszcze nie była niepodległa. Ale trzeba również pamiętać, że wtedy Nobel nie miał takiego znaczenia, jak dziś i nie był tak medialną nagrodą. – w Polskim Radiu 24 wyjaśniał Janusz Drzewucki.
Kontrowersje budziła także nagroda z 1924 roku dla Władysława Reymonta, wyjaśniał w PR24 – Marian Płochecki – historyk literatury, profesor SWPS:
- Raczej spodziewano się, że nagrodę tę otrzyma Stefan Żeromski. Wszyscy się cieszyli, ale było również zdziwienie, bo Reymont był bardzo trudnym przypadkiem - człowiekiem prostym i prymitywnym. Nikt nie wie dlaczego otrzymał nagrodę Nobla. Po prostu kiedy siadał do pisania stawał się człowiekiem genialnym.
PR24/Paulina Kozion