"Okrzyknięto ją skończoną i doskonałą śpiewaczką". Magdalena Merta o Jadwidze Szayer

- Nazywano ją często królową koloratury, była niezwykle utalentowaną śpiewaczką - tak o Adzie Sari mówiła Magdalena Merta. Współautorką audycji była Maryna Miklaszewska.

2020-12-19, 09:00

"Okrzyknięto ją skończoną i doskonałą śpiewaczką". Magdalena Merta o Jadwidze Szayer — Ada Sari. Foto: Polona/domena publiczna

Ada Sari, właśc. Jadwiga Szayer (ur. 29 czerwca 1886 w Wadowicach, zm. 12 lipca 1968 w Aleksandrowie Kujawskim) - polska śpiewaczka operowa, sopran koloraturowy, aktorka, pedagog.

Autorki audycji przypomniały, że byłą ona córką adwokata Edwarda Szayera i Franciszki z Chybińskich. Gdy miała trzy lata, jej ojciec przeniósł się wraz z rodziną do Starego Sącza, gdzie otworzył kancelarię adwokacką, a wkrótce został burmistrzem i pełnił tę funkcję przez siedemnaście lat.

"Nie założyła rodziny"

Powiązany Artykuł

Ada Sari – jedna z najwybitniejszych śpiewaczek operowych świata

Jadwiga Szayer po ukończeniu podstawowej edukacji studiowała muzykę i śpiew w Cieszynie i Krakowie. W 1905 została przyjęta do Prywatnej Szkoły Muzycznej hrabiny Pizzamano w Wiedniu. Kolejne lata to dalsze studia wokalne w Mediolanie. Występowała w teatrze w Rzymie, a następnie na największych scenach operowych świata (La Scala w Mediolanie, Carnegie Hall w Nowym Jorku), podobnie jak jej przyjaciółka Stanisława Zawadzka. Odbyła tournée po świecie. Miała repertuar złożony z najwybitniejszych oper świata. Śpiewała największe partie koloraturowe.

- Nigdy nie założyła rodziny, choć utrzymywała kontakt z rodzinami swoich dwóch braci całkowicie poświęciła się sztuce. To był jej wybór - przypomniała Magdalena Merta, dodając, że po raz pierwszy w Polsce wystąpiła w 1914 r. Podkreśliła też, że Ada Sari została "królową koloratury", okrzyknięto ją "skończoną i doskonałą śpiewaczką".

REKLAMA

W czasie II wojny światowej mieszkała w Warszawie i poświęcała się pracy pedagogicznej. Jej uczennicami były Halina Mickiewiczówna de Larzac, Bogna Sokorska, Urszula Trawińska-Moroz, Nina Stano, Maria Fołtyn, Zdzisława Donat, Lidia Kłobucka. Po wojnie na krótko wróciła na scenę operową, ale przede wszystkim uczyła młodych, najpierw w Konserwatorium Krakowskim, a później w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.