Ksiądz nie dał ci rozgrzeszenia? Idź do prezes Gersdorf!

Trzy izby Sądu Najwyższego raczyły się spotkać i orzec, że jeśli w składzie sędziowskim znajduje się osoba wyłoniona przez obecny skład Krajowej Rady Sądownictwa, to obsada rzeczonego sądu jest "nienależyta". Uchwała SN nie stosuje się do orzeczeń wydanych przez sądy przed dniem jej podjęcia. Tu szacowne izby w łaskawości swojej raczyły zastosować się do zasady "lex retro non agit", czyli "prawo nie działa wstecz". W przypadku Izby Dyscyplinarnej takiej łaskawości nie wykazano, jej orzeczenia będzie można wzruszać niezależnie od tego, czy zostały wydane po 23 stycznia Anno Domini 2020 czy przed tą datą. Skutek uchwały jest taki, że powstał, delikatnie mówiąc, bałagan albo ostrzej – skoro już odwołujemy się do starożytności - lupanar prawny. Przedstawiciele Ministerstwa Sprawiedliwości twierdzą, że uchwała jest niewiążąca, wtóruje im część autorytetów prawnych. Inni są zdania dokładnie przeciwnego. Premier Mateusz Morawiecki postanowił jakoś ten chaos opanować i skierować do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o zbadanie zgodności z konstytucją przepisów prawa, które zostały użyte do wydania uchwały. Powstaje pytanie, czy decyzja Trybunału w tej sprawie zostanie przyjęta przez Sąd Najwyższy, jeśli okaże się, że nie jest po jego myśli. Pożyjemy, zobaczymy. Gdybym miała obstawiać - wątpię. A prawie pewna jestem, że decyzję TK podważać będą opozycyjni politycy. Ci bowiem raczej uważają, że Gersdorf locuta, causa finita. Znów łacina, ale okres taki, że paremie i inne zwroty w pięknym języku dawnych Rzymian po prostu są w modzie.

Nie do łaciny jednak, ale do Biblii odwołał się podczas dyskusji o sądownictwie poseł Dariusz Wieczorek, sekretarz klubu Lewicy, uświadamiając na antenie TVP Info Danutę Holecką, że "Sąd Najwyższy jak Sąd Ostateczny". Chciałby, żeby Sąd Najwyższy przejął kompetencje Pana Boga? O to, czy Wieczorek w Boga wierzy, oczywiście nie pytam, to sprawa prywatna każdego człowieka. Ale że z Kościołem Lewica ma problem, tajemnicą nie jest. Może więc na razie niech Sąd Najwyższy przejmie kompetencje kapłanów? Lewicowi politycy powinni się poważnie zastanowić nad adekwatnym projektem ustawy. Zamiast spowiadać się u kapłanów, ktoś z obciążonym sumieniem szedłby do Sądu Najwyższego i składał wniosek o odpuszczenie grzechów. Oczywiście, jak za większość czynności w sądach, musiałby uiścić stosowną opłatę sądową. No owszem, niby księża spowiadają za darmo, ale i tak wiadomo, że chciwi są i pazerni. I nie trzeba tego uzasadniać.

Oczywiście się nabijam, podkreślam to, bo jeszcze Lewica ten mój pomysł weźmie na serio i dopiero będzie wesoło. Poważnie jednak. Zwykli obywatele nie mają szczególnych oporów, by komentować - czasem ostro - poczynania przedstawicieli władzy ustawodawczej czy wykonawczej, "psioczenie" na polityków to element prawie każdego obiadu rodzinnego, taka polska tradycja. Nad poziomem klasy politycznej w poważnym tonie często biadają również publicyści, często gęsto przy tym przesadzając. A władza sądownicza? W III RP wytworzyła się nieformalna zasada, że nie krytykuje się sędziów, a wyroków sądów się nie komentuje. Zwłaszcza że wielu przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości – choć nie wszyscy, precz z uogólnieniami! – barykaduje się za murem z paragrafów i trudnych słów kończących się na "-cja"; zamiast po polsku mówi po prawniczemu, a biedny obywatel już łatwiej zrozumiałby wywód po łacinie. Zrozumieć nie sposób, a co dopiero komentować.

Wracam dziś do tej łaciny z uporem godnym lepszej sprawy, więc na koniec sobie nie daruję: dum spiro spero. Póki oddechu starczy, mam nadzieję. W tym wypadku na to, że doczekamy czasów, w których sędzia będzie kojarzyć się z gwarantem sprawiedliwości, nie ze słowem "kasta".

REKLAMA

Magdalena Złotnicka