Zmarła Ewa Głowacka. Wieloletnia solistka Teatru Wielkiego - Opery Narodowej
2020-10-19, 19:55
"Przed chwilą dotarła do nas tragiczna wiadomość - zmarła Ewa Głowacka. Była wielką osobowością sceniczną, niekwestionowaną gwiazdą polskiego baletu końca XX wieku. Kreowała u nas wiele ról, ale jej ujmujący liryzm jako Giselle, Odetty, Sylfidy czy Aurory urzekał widownię, zjednując jej rzesze wielbicieli. Niezapomniana" - napisano w komunikacie Teatru Wielkiego - Opery Narodowej.
Ewa Głowacka była absolwentką Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie. Od 1972 była związana z zespołem baletowym Teatru Wielkiego w Warszawie. W latach 1977-1999 była jego pierwszą solistką, a potem pedagogiem gościnnym Polskiego Baletu Narodowego oraz zespołu baletowego Opery Nova w Bydgoszczy.
Powiązany Artykuł
Działalność Polskiego Baletu Narodowego
Od 1998 roku uczyła w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej w Warszawie, była jurorem konkursów baletowych.
Wielka kariera
Jej najważniejsze role w repertuarze klasycznym, to m.in. partie tytułowe w Giselle i La Sylphide, M-me Taglioni w Grand pas de quatre, Odetta-Odylia w Jeziorze łabędzim, Aurora i Wróżka Bzu w Śpiącej królewnie, Królowa Driad w Don Kichocie, Królowa Śniegu w Dziadku do orzechów, Solistka w Sylfidach, Dziewczyna w Le Spectre de la Rose i rola tytułowa w Umierającym łabędziu Fokina, Królowa Wschodu i Brylant w Panu Twardowskim.
W baletach współczesnych choreografów występowała jako: Aili w Księżycowym reniferze Birgit Cullberg, Sylfida w Balu kadetów Lichine’a, tytułowa Carmen w balecie Jelizariewa, Consuelo w Popołudniowej sjeście Méndeza, Przyjaciółka w Fantazjach Waltera, tytułowa Anna w Stanisławie i Annie Oświecimach, Liza Woka w Salmo gioioso, Królewna w Bardzo śpiącej królewnie i Nina w Maskaradzie Grucy, Dziewczyna w Wariacjach Konwińskiego do muzyki Brittena, Młoda w Harnasiach Kujawy, Zobeida w Szeherezadzie Kuzniecowej, Kobieta w Ostinatio determinare i Narzeczona Zypcia w Nienasyceniu Rudnickiej, Delfina w Muzach Chopina Wołk-Karaczewskiego, Żona Putyfara w Legendzie o Józefie Wesołowskiego i Flora w Carminach burana Fodora.
Tańczyła partie solowe w Suite en blanc Lifara (Adagio), w balecie Miłość i ból i świat i marzenie Neumeiera, Serenadzie Balanchine’a, Wariacjach Don Juan Béjarta, Adagiu Hammerklavier van Manena, a także w baletach polskich choreografów: Graczyka, Pastora i Sokólskiego.
Ewa Głowacka brała udział w filmach i programach telewizyjnych. Występowała z baletem warszawskim podczas wszystkich tournée w całej niemal Europie, także w USA, Kanadzie, Peru i Japonii, na Kubie i Tajwanie.
jp