Gene Hackman i jego żona nie żyją

"Jedyne, co mogę powiedzieć, to to, że jesteśmy w trakcie wstępnego dochodzenia w sprawie śmierci i czekamy na zatwierdzenie nakazu przeszukania" - przekazał w oświadczeniu serwisowi "The Sun" Adam Mendoza.

Gene Hackman nie żyje. Biografia aktora

Gene Hackman urodził się 30 stycznia 1930 r. w San Bernardino (Kalifornia, USA) w rodzinie Eugene'a Ezry Hackmana i Anny Lydii Elizabeth z domu Gray. Jego ojciec pracował w drukarni lokalnej gazety "Commercial News". Hackman mieszkał przez krótki czas w Storm Lake w stanie Iowa. W 1945 r. zaciągnął się do Korpusu Piechoty Morskiej (US Marines). Ukończył kurs łączności i służył jako radiooperator w amerykańskich bazach wojskowych w Chinach, na Hawajach i w Japonii. W 1951 r. zakończył służbę i powrócił do Stanów Zjednoczonych. - Przyjechałem do Nowego Jorku i pracowałem w hotelu Howarda Johnsona na Times Square, gdzie w głupim mundurze otwierałem drzwi gościom - wspominał lata temu.

• "Pisanie żartów to ciężki zawód". Posłuchaj radiowych wspomnień Stanisława Tyma
• Bareja i bareizmy. 10 faktów z życia reżysera, o których mogłeś nie wiedzieć
• "Rejs", czyli metafora życia w PRL
• "Oczko mu się odlepiło. Temu misiu". Kultowy film Barei 

W 1956 r. wyjechał do Kalifornii. Zatrudnił się w teatrze Pasadena Playhouse w Kalifornii, tam zaprzyjaźnił się z początkującym Dustinem Hoffmanem. Historycy filmu podkreślają, że byli oni wówczas postrzegani jako "słabi", "nierokujący" kandydaci na aktorów. Po niepowodzeniach wyjechali do Nowego Jorku. Na przełomie lat 50. i 60. Hackman otrzymał pierwsze angaże do drugoplanowych ról w filmach i serialach telewizyjnych. Pod koniec lat 50. otrzymał pierwsze role w spektaklach nowojorskiego teatru The Premise przy Bleecker Street, a później w Morosco i Belasco Theater przy Broadwayu.

Pierwszy sukces na scenie

Sukces spektaklu Muriel Resnik i Juliusa J. Epsteina "Any Wednesday" na Broadwayu otworzył mu drogę do ról filmowych. W 1960 r. Hackman zagrał epizodyczną rolę policjanta w filmowej biografii gangstera i płatnego mordercy Vincenta "Mad Dog" Colla (premiera 1961 r.) w reżyserii Burta Balabana. W pierwszej połowie lat 60. pojawił się m.in. w filmach "Lilith" (1964) Roberta Rossena oraz "Hawaii" George'a R. Hilla. Przełomem w karierze Hackmana była rola Bucka Barrowa w "Bonnie and Clyde" (1967) Arthur Penna. Za nią aktor był po raz pierwszy nominowany do Oscara.

REKLAMA

W 1970 r. zagrał rolę walczącego z mafią policjanta Jimmy'ego "Popeye" Doyle'a, który rozpracował przerzut narkotyków z Marsylii do Nowego Jorku. Za rolę we "Francuskim łączniku" w reżyserii Williama Friedkina otrzymał Oscara w kategorii najlepszego aktora i zyskał status gwiazdy. W jednym z wywiadów mówił: "Szkolono mnie na aktora, a nie na gwiazdę. Uczono mnie grać role, a nie radzić sobie ze sławą, agentami, prawnikami i prasą". "New York Times Magazine" nazwał go "hollywoodzkim, niezwykłym, przeciętnym człowiekiem". - Różnica między bohaterem a tchórzem to jeden krok w bok - mówił Hackman w jednym z wywiadów w latach 70.

Nominacja do Oscara

W 1973 r. wcielił się w postać Maxa Millana w obyczajowym "Strach na wróble" w reżyserii Jerry'ego Schatzberga. Krytycy wysoko oceniali warsztat Hackmana i towarzyszącego mu Ala Pacino. " Z kolei w "Rozmowie" Francisa Forda Coppoli Hackman zagrał specjalistę od podsłuchów, Harry'ego Caula. Thriller Coppoli otrzymał nominację do Oscara i Złotych Globów, a w maju 1974 r. - Złotą Palmę na 27. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes. Krytycy porównywali "Rozmowę" do innego wybitnego dzieła światowego kina - "Powiększenia" Antonioniego.

26 kwietnia 1976 r. w holenderskim Deventer rozpoczęto zdjęcia do wojennego dramatu "O jeden most za daleko" w reżyserii Richarda Attenborough. Hackman wykreował w tym filmie postać polskiego generała i dowódcy 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej, Stanisława Sosabowskiego. W 1977 r. filmowa historia nieudanego alianckiego desantu i walk pod Arnhem otrzymała brytyjskie nagrody BAFTA w czterech kategoriach.

Reżyser Richard Donner zaangażował go do roli naukowca złoczyńcy Lexa Luthora w kinowej wersji "Supermana" (1978). Kolejna dekada przyniosła Hackmanowi role w filmach: "Czerwoni", "Pod ostrzałem", "Żądza władzy", "Bez wyjścia" oraz sequelach "Supermana".

REKLAMA

Gene Hackman nie żyje. Filmografia

W grudniu 1988 r. na ekrany kin trafił obraz "Missisipi w ogniu" Alana Parkera. Za rolę agenta FBI Ruperta Andersona Hackman otrzymał Srebrnego Niedźwiedzia na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie - Berlinale. W antywesternie "Bez przebaczenia" (1992) w reżyserii Clinta Eastwooda Hackman wcielił się rolę szeryfa "Małego Billa" Daggetta. W latach 90. aktor zagrał m.in. w filmach "Wyatt Earp","Geronimo: Amerykańska legenda", "Firma”, "Karmazynowy przypływ", "Szybcy i martwi", "Wróg publiczny", "Półmrok" i "Podejrzany".

• 155 lat temu urodził się Ryszard Bolesławski. W jego filmach grała Marlena Dietrich i Greta Garbo

W 2001 r. na ekrany światowych kin trafił "Za linią wroga", w którym Hackman wykreował postać admirała Reigarta. Później pojawił się na planie "Ławy przysięgłych" (2003) Gary'ego Fledera. Ostatnim filmem Hackmana był "Witamy w Mooseport" Donalda Petriego (2004). Wcielił się w rolę byłego prezydenta USA i jednocześnie kandydata na burmistrza niewielkiego miasteczka na wschodnim wybrzeżu USA.

- Nie istnieje nic takiego jak jednostajny przebieg kariery. Życie aktora to pasmo wzlotów i upadków. Ważne jest, by po upadku umieć się podnieść i doczekać następnego wzlotu - powiedział Hackman w 2005 r. w wywiadzie dla portalu Stopklatka.

REKLAMA

Nagrody i wyróżnienia

W ciągu trwającej ponad cztery dekady kariery Gene Hackman zdobył m.in. dwa Oscary za role we "Francuskim łączniku" i "Bez przebaczenia", cztery Złote Globy, dwie nagrody BAFTA oraz berlińskiego Srebrnego Niedźwiedzia. Hackman wraz z archeologiem podwodnym Danielem Lenihanem napisał powieści "Wake of the Perdido Star" (1999), "Justice for None" (2004) oraz "Escape from Andersonville" (2008). Uznawany jest za jednego z najwybitniejszych amerykańskich aktorów lat 70. i 80. XX wieku.