Nie żyje wybitny włoski dyrygent Claudio Abbado

Urodzony w Mediolanie w 1933 syn skrzypka, w wieku 22 lat ukończył tamtejsze konserwatorium w klasie fortepianu i dyrygentury. Karierę rozpoczął od zwycięstwa trzy lata później w konkursie im. Serge Koussevitskiego w Stanach Zjednoczonych, co umożliwiło mu debiut na czele orkiestry New York Philharmonic.

W 1960 roku zadebiutował w Teatro alla Scala, osiem lat później został tam dyrektorem muzycznym. Przez kolejne lata prezentował na operowej scenie zarówno tradycyjny włoski repertuar, jak również sięgał po współczesne utwory.
"W 1989 roku, po śmierci Herberta von Karajana został szefem Berlińskich Filharmoników. Znajdował się wówczas u szczytu sławy, ale wspinał się nań powoli. Już na przełomie lat 50. i 60. zdobywał nagrody i stypendia, jednak przełomowy okazał się dopiero rok 1965, kiedy to właśnie Karajan zaprosił go na Festiwal w Salzburgu" – pisał w 2001 roku Jacek Marczyński w "Rzeczpospolitej”.

Abbado w swojej karierze miał okazję prowadzić Londyńską Orkiestrę Symfoniczną, Wiedeńskich i Berlińskich Filharmoników, w ostatnich latach swojego życia został też dyrektorem artystycznym grającej na instrumentach dawnych Orchestra Mozart. Równocześnie był on wielkim zwolennikiem promowania młodych muzyków, co zaowocowało stworzeniem Youth Orchestra of the European Union i Gustav Mahler Youth Orchestra. Współpracował z najsławniejszymi artystami m.in. pianistami Rudolfem Serkinem, Maurizio Pollinim, Marthą Argerich, Ivo Pogorelichem czy na przykład skrzypkiem Giuliano Carmignolą.
Claudio Abbado dokonał wielu ważnych nagrań płytowych, a do najwybitniejszych należą komplety lub obszerne wybory symfonii: Beethovena, Mendelssohna, Schuberta, Brahmsa, Czajkowskiego i Mahlera, koncertów fortepianowych: Beethovena, Mozarta, Chopina, Brahmsa i Czajkowskiego, oper Rossiniego i Verdiego oraz liczne nagrania muzyki XX wieku.

Począwszy od lat 70. występował z różnymi społecznymi inicjatywami, by na przykład dotrzeć z muzyką także do robotników i przedstawicieli tych warstw społecznych, które nie zasiadają na widowni wielkich teatrów operowych i filharmonii. Wspomagał go w tym wybitny pianista Maurizio Pollini.
Niektóre koncerty pod jego dyrekcją, na przykład w Wiedniu w 2002 roku kończyły się owacją trwającą pół godziny. Na scenę rzucono wtedy 4 tysiące kwiatów.

30 sierpnia 2013 Claudio Abbado w uznaniu zasług został mianowany przez prezydenta Giorgio Napolitano dożywotnim senatorem
pp/IA/PAP