Ks. Jan Twardowski upamiętniony w stolicy. Tu się urodził
2015-06-01, 18:30
Pamiątkowa tablica poświęcona ks. Janowi Twardowskiemu została odsłonięta w Warszawie przy ulicy Koszykowej 20. To w tej kamienicy 100 lat temu urodził się duchowny, poeta, autor liryków religijnych.
Posłuchaj
Prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz podczas uroczystości podkreślała, że ksiądz Twardowski żyje w naszej pamięci.
Mówiła też, że już po przeczytaniu trzech linijek jego wiersza nie da się go pomylić z jakimkolwiek innym poetą. - W sposób niewinny opisywał świat, który często był bardzo winny - podkreśliła prezydent stolicy.
Prezydent przyznała, że często zdarza jej się przechodzić obok "ławeczki Twardowskiego" przy Krakowskim Przedmieściu, niedaleko kościoła Wizytek. Umieszczono tam pomnik księdza-poety, a po naciśnięciu klawisza wysłuchać można nagrań wierszy, które recytuje sam autor. - Zaobserwowałam kiedyś bezdomnego, który przysiadł koło księdza Twardowskiego, nie słuchał go, tylko opowiadał, żalił mu się - powiedziała.
Posłuchaj
Tablica została wmurowana z inicjatywy przewodniczącego kapituły Nagrody Literackiej im. Ks. Twardowskiego, ks. Janusza Kobierskiego. Duchowny podkreślał, że ks. Jan Twardowski zyskał nieprawdopodobną popularność swoimi wierszami, więc trzeba ocalać i zaznaczać miejsca z nim związane. - o właściwie był noblista bez Nagrody Nobla - mówił o poecie ks. Kobierski. - Był wszystkim dostępny, wystarczyło przyjść o określonej porze do kościoła sióstr Wizytek, by go tam spotkać w pomieszczeniu przy zakrystii, gdzie siedział przy stoliku i jakby czekał. Ileż tam rozmów się odbyło, ileż nawróceń przydarzyło - przypomniał ks. Kobierski.
Podczas uroczystości przypominano poezję księdza Twardowskiego. Wiersz "Ręce" przeczytała Teresa Lipowska. Aktorka wyznała, że znała duchownego pół wieku, dawał jej nawet ślub. Wspominając wizyty u księdza podkreślała, że podobnie jak w swojej poezji, ksiądz mówił niewiele, zaledwie kilka słów, po czym całą godzinę można było myśleć o tym, co powiedział. - Po prostu go kocham i macham do niego - wyznała Teresa Lipowska.
Posłuchaj
Na pamiątkowej tablicy przypomniano, że ks. Jan Twardowski był Kawalerem Orderu Uśmiechu. "Pisał piękne, mądre wiersze i spieszył się kochać ludzi…" - czytamy.
- Jego wiersze pomagają żyć i rozumieć życie - mówi aktorka Anna Dymna o twórczości księdza Jana Twardowskiego. Wiele słów z twórczości księdza Twardowskiego trafiło do kultury masowej - dodaje Anna Dymna. Najpopularniejszą myślą, a jednocześnie wierszem duchownego jest "Śpieszmy się", mówiący o tym, abyśmy śpieszyli się kochać ludzi, gdyż "tak szybko odchodzą". Ważne słowa, szczególnie dla osób niepełnosprawnych, zawarte są w wierszu "Sprawiedliwość", zakończonego puentą "Nierówni potrzebują siebie" - dodaje aktorka.
Posłuchaj
- Ksiądz Jan Twardowski miał głęboką wiarę, która nie różnicowała bliźnich - zauważa Anna Dymna. Dodaje, że nie polegała na tym, że kogoś oczerniał, potępiał czy opluwał. Anna Dymna wspomniała czas przed śmiercią duchownego. Odwiedziła go wtedy w szpitalu. Stwierdziła wówczas, że jego poezja jest taka, jak jego oczy - jasna i uśmiechnięta.
Ks. Jan Twardowski jest autorem ponad 50 książek, przed wszystkim poezji religijnej. Zadebiutował jako 22-latek w 1937 r. -tomikiem "Powrót Andersena", nawiązującym do stylistyki Skamandrytów. W trakcie II wojny światowej zaginął cały jego dotychczasowy dorobek poetycki; był żołnierzem Armii Krajowej, walczył także w powstaniu warszawskim.
Po wojnie powrócił do pisania wierszy, jednak postanowił także poświęcić się życiu duchownego. Dzięki "Znakom ufności" (1969) zdobył sobie przychylność krytyki literackiej oraz rzeszy czytelników. Wydał ponad 20 tomów poezji. Są to, między innymi, "Znaki ufności", "Miłość miłości szuka", "Niebo w dobrym humorze", "Który stwarzasz jagody", "Nie przyszedłem pana nawracać".
Dużym powodzeniem cieszą się także zbiory opowieści i anegdot, które powstawały z myślą o dzieciach: "Zeszyt w kratkę", "Niecodziennik", a także "Elementarz księdza Twardowskiego dla grzeszników i świętych". Pisał też eseje, anegdoty oraz opowiadania.
IAR/fc