Skąd się wzięło Święto Dziękczynienia? Poznajcie historię, zwyczaje oraz menu

Żeby poznać początki tego święta, musimy cofnąć się w czasie, aż do roku 1621. Do amerykańskiego Plymouth - miejscowości znajdującej się obecnie w stanie Massachusetts, dotarli pielgrzymi, członkowie anglikańskiego Kościoła separatystycznego, którzy uciekali przed prześladowaniami religijnymi w Anglii. Szukając lepszego życia, postanowili skorzystać z finansowanych przez londyńskie kampanie handlowe pielgrzymek do "Nowego Świata" i tak znaleźli się w Ameryce. Warto dodać, że kraj nie przywitał ich gościnnie - pierwsza zima na nowych zmiemiach zabiła ponad połowę z nich. Pierwsze, szczęśliwe dożynki postanowili więc zorganizować z pompą.

Choć historycy zupełnie się z tym nie zgadzają, oficjalnie za datę pierwszego Święta Dziękczynienia uznaje się rok 1621. Według legendy, angielscy koloniści mieszkający w Plymouth zorganizowali wówczas wspólną kolację, dziękując Bogu za przeżycie i pierwsze obfite zbiory. Na ucztę zaproszono zaprzyjaźnionych Indian, którzy nauczyli białych ludzi jak przetrwać na obcej ziemi. Podczas wspólnej uczty raczono się nieznanymi wcześniej w Europie indykami, kukurydzą oraz dynią. Zwyczaj wspólnego ucztowania oraz zbliżone menu przetrwały do dnia dzisiejszego. 

Trochę jak dożynki

Święto Dziękczynienia obchodzone jest co roku w czwarty czwartek listopada. Amerykanie uznają je za najważniejsze święto rodzinne, porównywalne do wigilii w Polsce. Z tą różnicą, że Święto Dziękczynienia (po angielsku Thanks Giving Day) łączy wszystkich, niezależnie od religii. Święto zawiera też elementy podobne do naszych polskich dożynek. Domy ustraja się bukietami jesiennych kwiatów i traw oraz przygotowuje się ozdobne, wiklinowe kosze z owocami i warzywami.

Dzień Indyka

Najbardziej charakterystycznym elementem Święta Dziękczynienia jest pieczony indyk, którego po upieczeniu zwyczajowo kroi ojciec rodziny. Dla Amerykanów ten ptak jest tak ważny jak karp wigilijny w Polsce. Co roku w Święto Dziękczynienia zjada się w Stanach Zjednoczonych ok. 46 milionów indyków, a uroczystej kolacji bez tej potrawy nie wyobraża sobie 95 proc. Amerykanów.

Jeden z ojców-założycieli USA, prezydent Benjamin Franklin stwierdził, że indyk "byłby lepszym symbolem państwa niż orzeł bielik" i postulował o umieszczenie go na godle.

Na deser w Święto Indyka serwuje się placek z dyni i amerykańską szarlotkę. Przysmaki popija się zazwyczaj cydrem lub ponczem.

Prezydent ocala życie jednego indyka

Święto Dziękczynienia wiąże się również ze zwyczajem ułaskawiania jednego indyka przez obecnie urzędującego Prezydenta Stanów Zjednoczonych. Coroczną tradycję ocalenia ptaka ustanowił George Bush w 1989 roku, chodź wielu historyków jej źródeł doszukuje się znacznie wcześniej. Mianowicie, w 1863 roku, kiedy Abraham Lincoln na prośbę swojego syna Tada oszczędził bożonarodzeniowego indyka. Tad nadał swojemu nowemu przyjacielowi imię Jack, oswoił go i nauczył chodzić za sobą po ogrodach Białego Domu.

Oglądanie meczu

Kolejnym zwyczajem związanym z Dniem Dziękczynienia jest oglądanie Footballu Amerykańskiego. Prawdziwa tradycja oglądania meczy rozpoczęła się w Detroit w 1934 roku. Ówczesnym właściciel klubu Detroit Lions był  George Richards. Po zakupieniu drużyny footballowej, Richards przeniósł się do Detroit i dostrzegł, że w tym mieście zamiast footballu ogląda się baseball. Postanowił zorganizować i wypromować w mediach mecz swojego zespołu, który miał się odbyć w Dzień Indyka. Richards był również właścicielem rozgłośni radiowej dzięki czemu udało mu się trafić do większej ilości osób. Mimo tego, że drużyna Detroit Lions przegrała z przeciwnikami z Chicago Bears to tradycja meczy futbolowych wpisała się w zwyczaje Święta Dziękczynienia na zawsze.

Parady

W Dzień Dziękczynienia u ulicach wielu miast Stanów Zjednoczonych odbywają się pełne kolorów, huczne parady. Jedną z najbardziej znanych i zarazem największych jest parada organizowana na ulicach Nowego Yorku przez firmę Macy's. Możemy na niej spotkać ogromne konstrukcje z replikami postaci z bajek, tancerzy, orkiestry oraz zespoły muzyczne.

Barbara Szczypiór