"Co ja robię w cudzym śnie". Nieznane pisma Stachury

Fragmenty pierwszego tomu dzienników publikuje dziś (23 lipca) dodatek "Kultura" magazynu "Dziennika Gazety Prawnej".

Jak przypomina dziennik, do księgarni jesienią trafią także diariusze dwóch wybitnych pisarzy: Sławomira Mrożka i Mirona Białoszewskiego. W zapiskach Mrożka pojawią się najważniejsze postaci kultury lat 60' - Gombrowicz, Czapski, Herling-Grudziński, Lem, Giedroyc, Miłosz.

Rocznica śmierci Stachury

Jutro (24 lipca) przypada 31. rocznica śmierci Stachury, poety, prozaika, twórcy i wykonawcy piosenek, który już za życia stał się legendą. Dla młodych ludzi był postacią kultową, nazywano go świętym Franciszkiem w dżinsach, bardem i wiecznym wędrowcem. Poeta zmarł śmiercią samobójczą 24 lipca 1979 roku.

Debiutował w 1956 roku w studenckim "Helikonie". Pierwsza książka Stachury, tom opowiadań "Jeden dzień", ukazała się w 1962 roku. W 1966 za tom opowiadań "Falując na wietrze" otrzymał nagrodę Stowarzyszenia Księgarzy Polskich. Krytycy uznali go za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli pokolenia młodych pisarzy.

Stachura - twórca "poezji czynnej" nie tylko recytował i śpiewał swoje teksty, ale często tworzył "w drodze", aktualizował i uzupełniał.

W 1969 roku Stachura wyjechał na stypendium rządu meksykańskiego. Studiował historię kultury tego kraju i współczesną poezję. Zajmował się przekładami i popularyzował polską literaturę.

W 1972 roku rozpadło się jego małżeństwo z pisarką Zytą Anną Bartkowską i zmarł ojciec poety. W końcu lat 70. poeta leczył się z powodu depresji. 24 lipca 1979 roku popełnił samobójstwo. W jego dzienniku znalazł się zapis: "Żyć, nie będąc żywym ni umarłym, czy umrzeć i...kto to wie ?".

agkm, IAR/"Dziennik Gazeta Prawna"