Wybory prezydenckie 2015. Janusz Korwin-Mikke [sylwetka]
Janusz Korwin-Mikke - skrajny liberał, autor kontrowersyjnych wypowiedzi, lider ugrupowania KORWiN, eurosceptyk i europoseł został zarejestrowany jako oficjalny kandydat w wyborach prezydenckich 10 maja. O fotel prezydenta ubiega się po raz piąty.
2015-04-30, 12:26
Korwin-Mikke startuje z ramienia Koalicji Odnowy Rzeczypospolitej Wolność i Nadzieja - partii, którą sam niedawno założył po tym, jak opuścił Kongres Nowej Prawicy. To właśnie z KNP odniósł największy sukces w swojej, trwającej ponad trzydzieści lat karierze politycznej - Kongres przekroczył próg wyborczy w zeszłorocznych eurowyborach, a on sam zdobył mandat europosła ze śląskiej listy.
Sukces partii Korwin-Mikkego w wyborach do Parlamentu Europejskiego uznany został przez komentatorów za największą niespodziankę tamtego głosowania. Na ten sukces polityk zapracował głównie sam, gdyż politycy z jego list dotąd nie byli rozpoznawalni i promowani. W przeszłości Korwin-Mikke założył lub współtworzył kilka ugrupowań, ale - z wyjątkiem UPR w wyborach parlamentarnych 1991 roku - przez lata nie udawało im się pokonać progu wyborczego.
W Brukseli Janusz Korwin-Mikke zdążył zasłynąć jako autor kontrowersyjnych wypowiedzi. Ostatnio - w związku z atakiem terrorystycznym na redakcję tygodnika satyrycznego "Charlie Hebdo"; gdy wielu parlamentarzystów przyszło na salę obrad w Strasburgu z czarnymi tabliczkami z napisem: "Je suis Charlie", Korwin-Mikke na ekranie swojego laptopa wyeksponował napis: "Nie jestem Charlie. Jestem za karą śmierci". Za nazwanie bezrobotnych młodych ludzi w UE "Murzynami Europy" został ukarany przez władze PE odebraniem dziesięciu diet poselskich - 3 tys. euro.
Popularny wśród ludzi młodych
Korwin-Mikke jest szczególnie popularny wśród ludzi młodych, a jego strona na portalu społecznościowym jest chętnie odwiedziana. Startując w wyborach do europarlamentu deklarował, że zamierza w PE atakować Unię Europejską oraz samą instytucję europarlamentu, która jego zdaniem nie spełnia żadnych pożytecznych zadań, tylko "zabiera pieniądze podatnikom".
REKLAMA
Hasłem kampanii w wyborach prezydenckich Korwin-Mikkego jest "Dumna i bogata Polska". Kandydat na prezydenta zainaugurował swoją kampanię 14 marca w podczęstochowskim Kamyku w powiecie kłobuckim. Polityk wybrał to miejsce, bo to tutaj w ubiegłorocznych wyborach do Parlamentu Europejskiego poparł go najwyższy odsetek wyborców.
Postulaty wyborcze
Podczas inauguracji Korwin-Mikke opowiedział się m.in. za likwidacją podatku dochodowego, budową silnej armii i przywróceniem kary śmierci. Mówił, że jako prezydent nie dopuści do tego, by "obrażano Polaków gdziekolwiek za granicą". - 15 czy 20 lat temu dla Rosjanina Polska to był Zachód, bogactwo, to była potęga. Po 20 latach demokracji oni się z nas śmieją - mówił.
Janusz Korwin-Mikke urodził się 27 października 1942 roku w Warszawie. Z wykształcenia jest filozofem, studiował także matematykę, prawo i socjologię. Był aresztowany i relegowany z Uniwersytetu Warszawskiego za udział w wydarzeniach marcowych 1968 roku. W latach 1969-1974 był pracownikiem naukowym Instytutu Transportu Samochodowego, a następnie Uniwersytetu Warszawskiego. Po rozwiązaniu zespołu i zwolnieniu wszystkich pracowników przez władze UW został zawodowym brydżystą, awansował nawet do kadry narodowej.
Jako stypendysta wyjechał w 1977 roku na pół roku do Paryża. Po powrocie założył Officynę Liberałów (wydawnictwo drugiego obiegu) oraz prywatne seminarium "Prawica-Liberalizm-Konserwatyzm".
REKLAMA
Uczestniczył w strajku stoczniowców szczecińskich w sierpniu 1980, następnie był doradcą NSZZ Rzemieślników Indywidualnych "Solidarność". W marcu 1982 został internowany na Białołęce na kilka miesięcy. Od 1982 roku należał do Stronnictwa Demokratycznego, z którego wystąpił w okresie stanu wojennego.
W 1984 założył wraz ze Stefanem Kisielewskim Partię Liberałów "Prawica". W 1987 został prezesem nowo powstałego Ruchu Polityki Realnej (w 1989 przekształconego w Unię Polityki Realnej), której był prezesem do 1997 roku i później ponownie - po Stanisławie Michalkiewiczu - w latach 1999-2003.
Wyborcza historia
Bez powodzenia startował w wyborach do Senatu w czerwcu 1989 roku. Z ramienia UPR był posłem I kadencji w latach 1991-1993 z województwa poznańskiego. W 1992 roku był inicjatorem uchwały lustracyjnej, w wyniku której powstała słynna "lista Macierewicza" i w konsekwencji upadł rząd Jana Olszewskiego.
W czerwcu 2005 roku założył partię Platforma Janusza Korwin-Mikkego, która we wrześniowych wyborach parlamentarnych tego samego roku nie przekroczyła 5-procentowego progu wyborczego; uzyskała 1,57 proc. głosów. W 2006 Platforma Korwin-Mikkego zawiesiła działalność, jednak nie została wykreślona z rejestru partii politycznych.
REKLAMA
W 2006 roku zdecydował się na start w wyborach na prezydenta Warszawy; przegrał, uzyskując 2,26 proc. poparcia. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski z pierwszego miejsca na liście Ligi Polskich Rodzin w okręgu gdańskim w ramach porozumienia LPR, UPR i Prawicy Rzeczypospolitej. Po wyborach prezydenckich w 2010 roku, w którym Korwin-Mikke uzyskał niecałe 2,5 proc. głosów, ugrupowanie przekształciło się w Unię Polityki Realnej - Wolność i Praworządność. 12 maja 2011 ostatecznie partia przyjęła nazwę "Kongres Nowej Prawicy".
Korwin-Mikke jest też publicystą. Zakładał miesięcznik "Najwyższy czas" i przez wiele lat był wydawcą. Jest także członkiem honorowym konserwatywnego Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego.
Dwukrotnie żonaty, ma dzieci. Jego hobby to wszelkiego rodzaju gry. Jest miłośnikiem brydża, szachów i bilardu. Napisał kilka książek o tematyce brydżowej.
PAP/aj
REKLAMA
REKLAMA