MŚ w kolarstwie torowym: złoty medal Katarzyny Pawłowskiej w wyścigu punktowym

Posłuchaj

- Kasia sprawiła nam wiele radości - mówi dyrektor sportowy Polskiego Związku Kolarskiego Andrzej Piątek (IAR)

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Pawłowska po raz trzeci w karierze założyła tęczową koszulkę mistrzyni globu. Gdy w 2012 roku w Melbourne sięgnęła po złoto w wyścigu scratch, wpisała się jako pierwsza kobieta na listę polskich medalistów tej imprezy. Rok później powtórzyła sukces w stolicy Białorusi Mińsku, a w 2014 w Cali wywalczyła srebro również w scratchu.

Źródło/PAP

Wyścig punktowy, do niedawna konkurencja olimpijska (1996-2008), jest rozgrywany na stu okrążeniach toru (25 km), z których na co dziesiątym cztery najszybsze zawodniczki zdobywają punkty. W sobotę Pawłowska od pierwszej premiowanej rundy należała do czołówki, zgarniając trzy "oczka" za drugie miejsce. Rywalki jechały jednak czujnie, a walka o medale trwała do końca. Ostatecznie Polka wyprzedziła o punkt Kanadyjkę Jasmin Glaesser oraz Kubankę Arlenis Sierrę.

Pierwszy bardzo ważny cel 26-letnia kolarka z wielkopolskich Przygodzic osiągnęła w czwartek, gdy razem z koleżankami zdobyła kwalifikację do Rio w wyścigu drużynowym na 4 km na dochodzenie. Będą to jej drugie igrzyska. Cztery lata temu startowała w Londynie w wyścigu szosowym ze startu wspólnego, zajmując 11. miejsce. Na co dzień ściga się w holenderskiej grupie zawodowej Boels-Dolmans, w barwach której wywalczyła w ubiegłym roku w amerykańskim Richmond srebrny medal szosowych mistrzostw świata w jeździe drużynowej na czas.

Bardzo dobry wynik uzyskał także Zieliński. Po udanych startach dzień wcześniej zakwalifikował się do ćwierćfinału sprintu, najstarszej, rozgrywanej od 1895 roku (amatorzy od 1893) i najbardziej prestiżowej konkurencji torowej.

W walce o strefę medalową pokonał 2:0 Kolumbijczyka Fabiana Puertę, jednak w półfinale nie sprostał mistrzowi olimpijskiemu z tego samego obiektu Brytyjczykowi Jasonowi Kenny (0:2).

Przeciwnikiem 34-letniego kolarza Piasta Szczecin w wyścigach o brąz był jego stary znajomy Denis Dmitrijew. W mistrzostwach Europy w Pruszkowie w 2010 roku Rosjanin w kontrowersyjnych okolicznościach pokonał Polaka. Zieliński wziął rewanż w ćwierćfinale ubiegłorocznego czempionatu Starego Kontynentu w Grenchen, gdzie w trzecim, decydującym wyścigu był szybszy od rywala o... 0,002 s. W Londynie ponownie lepszy okazał się Dmitrijew, wygrywając 2:0.

Zieliński powtórzył swoje osiągnięcie sprzed 12 lat z Melbourne. Żadnemu innemu Polakowi nie udało się wejść do grona czterech najszybszych sprinterów świata.

Królem sprintu został Kenny, który po pasjonującej walce zwyciężył Australijczyka Matthewa Glaetzera 2:1.

Rywalizację wielobojową (omnium) wygrał Kolumbijczyk Fernando Gaviria, wyprzedzając Niemca Rogera Klugego i Australijczyka Glenna O'Shea. Wszyscy zgromadzili po 191 pkt, a kolejności na podium decydował ostatni finisz. Adrian Tekliński został sklasyfikowany na 13. pozycji.

Medale polskich torowców w najważniejszych imprezach:

1924 - Paryż (IO) - 2 m. drużyna na 4 km (Józef Lange, Jan Łazarski, Tomasz Stankiewicz,
Franciszek Szymczyk)
1967 - Amsterdam (MŚ) - 2 m. Wacław Latocha (1 km)
1968 - Meksyk (IO) - 3 m. Janusz Kierzkowski (1 km)
1969 - Brno (MŚ) - 2 m. Kierzkowski (1 km)
1972 - Monachium (IO) - 3 m. Andrzej Bek, Benedykt Kocot (tandem)
1973 - San Sebastian (MŚ) - 1 m. Kierzkowski (1 km)
1974 - Montreal (MŚ) - 3 m. Kierzkowski (1 km)
1974 - Montreal (MŚ) - 3 m. Bek, Kocot (tandem)
1975 - Liege (MŚ) - 3 m. Kierzkowski (1 km)
1976 - Monteroni di Lecce (MŚ) - 1 m. Kocot, Janusz Kotliński (tandem)
1977 - San Cristobal (MŚ) - 2 m. Jan Faltyn (wyścig punktowy)
1981 - Brno (MŚ) - 3 m. Ryszard Konkolewski, Zbigniew Płatek (tandem)
1985 - Bassano del Grappa (MŚ) - 2 m. drużyna na 4 km (Ryszard Dawidowicz, Andrzej Sikorski,
Leszek Stępniewski, Marian Turowski)
1988 - Gandawa (MŚ) - 1 m. Lech Piasecki (5 km zawodowców)
2001 - Antwerpia (MŚ) - 3 m. Grzegorz Krejner (1 km)
2006 - Bordeaux (MŚ) - 2 m. Rafał Ratajczyk (wyścig punktowy)
2007 - Palma de Mallorca (MŚ) - 3 m. Ratajczyk (scratch)
2012 - Melbourne (MŚ) - 1 m. Katarzyna Pawłowska (scratch)
2013 - Mińsk (MŚ) - 1 m. Pawłowska (scratch)
2014 - Cali (MŚ) - 2 m. Pawłowska (scratch)
2016 - Londyn (MŚ) - 2 m. Małgorzata Wojtyra (3 km)
1 m. Pawłowska (wyścig punktowy)

ah