W Szczecinie upamiętniono robotników przymusowych z czasów II wojny światowej
Tablicę upamiętniającą Polaków wywiezionych podczas II wojny światowej na roboty przymusowe do Niemiec odsłonięto 16 kwietnia 2024 roku w Zachodniopomorskim Urzędzie Wojewódzkim. Ufundował ją szczeciński oddział Instytutu Pamięci Narodowej.
2024-04-17, 05:40
Odsłonięcia tablicy dokonali wspólnie Andrzej Mossakowski, sekretarz generalny Stowarzyszenia Polaków Represjonowanych przez III Rzeszę, Barbara Grudzińska, członkini tego Stowarzyszenia, Bartosz Brożyński, wicewojewoda zachodniopomorski, oraz Krzysztof Męciński, dyrektor szczecińskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej.
"Nie doczekali się godnego zadośćuczynienia"
– Ta tablica ma wymiar osobisty dla wielu, również dla mnie, bo i moja babcia została wywieziona na roboty przymusowe do Niemiec. Robotnicy przymusowi stracili lata młodości, dzieciństwo, zdrowie. Musimy o tym pamiętać, bo ci ludzie nie doczekali się godnego zadośćuczynienia za tę niewolniczą pracę. A gospodarkę niemiecką w tamtym czasie zbudowano właśnie na pracy niewolniczej – mówił Krzysztof Męciński.
W uroczystości zorganizowanej przez IPN i Stowarzyszenie Polaków Represjonowanych przez III Rzeszę uczestniczyli również wicewojewoda Dawid Krystek, poseł Zbigniew Bogucki, Grażyna Adamska, prezes Zarządu Wojewódzkiego Stowarzyszenia Polaków Represjonowanych przez III Rzeszę, i członkowie Stowarzyszenia.
Częścią wydarzenia było wręczenie, między innymi pracownikom IPN, medali pamiątkowych "Za zasługi dla SPR".
REKLAMA
Uroczystość odsłonięcia tablicy w holu głównym Zachodniopomorskiego Urzędu Wojewódzkiego w Szczecinie upamiętniającej Polaków wywiezionych na roboty przemysłowe do III Rzeszy. Fot. PAP/Marcin Bielecki Ponad 130 obozów
W latach 1939-1945 tylko na terenie niemieckiej prowincji Pomorze przebywało 225 190 robotników przymusowych oraz 81 316 jeńców wojennych. Wśród nich największą liczbę stanowili Polacy (116 000), którzy na te tereny byli przywożeni już w pierwszych miesiącach wojny m.in. z Bydgoszczy, Torunia, Łodzi. Trafiali oni, często w wyniku łapanek, do obozów formujących się na wsiach (prace w rolnictwie) i w miastach, gdzie wykonywali m.in. ciężkie prace przy budowie dróg i w fabrykach.
- Na Pomorzu Zachodnim cały szereg zakładów, firm, a nawet szwalni czy sklepów wykorzystywał przymusową, niewolniczą pracę robotników - przypomniał dyrektor szczecińskiego Oddziału IPN Krzysztof Męciński.
Na terenie Szczecina (niem. Stettin) i w jego okolicach funkcjonowało w czasie II wojny światowej ponad 130 obozów pracy przymusowej i jenieckich. Największe znajdowały się przy Pommersche Zuckersiederei (rafinerii cukru na Łasztowni), przy stoczni Stettiner Oderwerke czy zakładzie budowy silników Pommersche Motorenbau (ok. 4 tys. osób).
Dużym ośrodkiem pracy przymusowej była również fabryka benzyny syntetycznej w Policach, wokół której skupiono kompleks 8 obozów, w tym filię KL Stutthof – Auβenlager Pölitz. Więźniowie byli kierowani do najcięższych prac, otrzymywali głodowe wyżywienie, kwaterowali w barakach. Za przewinienia karano biciem, skierowaniem do obozów wychowawczych lub śmiercią.
REKLAMA
***
***
Ufundowana przez IPN tablica - wykonana z szarego kamienia, z płaskorzeźbą przedstawiającą znak Polaków zmuszanych do niewolniczej pracy w III Rzeszy - została umieszczona w holu głównym Zachodniopomorskiego Urzędu Wojewódzkiego przy Wałach Chrobrego w Szczecinie.
REKLAMA
PAP/jp
REKLAMA