Czołg Abrams wzmocni polskie wojsko. Oto jego zalety

M1Abrams został zaprojektowany przez korporację Chrysler Defence, potem wykupioną przez General Dynamics i nazwaną General Dynamics Land Systems.

Ogółem wyprodukowano 3273 sztuki M1, 894 sztuki M1IP, 4393 sztuki wszystkich wariantów M1A1 oraz 77 sztuk M1A2 dla sił zbrojnych USA.

Modernizacja na miarę XXI wieku

Na początku XXI wieku rozpoczęto zakrojoną na szeroką skalę modernizację. M1A2, wszystkie M1IP, duża część M1 oraz 400 najstarszych M1A1 przebudowano do najnowszego standardu M1A2SEP (System Enhancement Program).

Powiązany Artykuł

Maszyny do produkcji części do rakiet Patriot trafiły do Polski. To część umowy offsetowej

Modernizacja zawiera w sobie unowocześnienie opancerzenia do III generacji pancerza wielowarstwowego zawierającego płyty ze stopu zubożonego uranu, warstwami grafitu, materiałów ceramicznych, metali innych niż stal (tytan) itp., montaż systemów obserwacji termowizyjnej FLIR II generacji, montaż systemu klimatyzacji VCSU, dodatkowej jednostki zasilającej umieszczonej pod pancerzem UAAPU (Under Armor Auxiliary Power Unit), instalacji nowego cyfrowego systemu kierowania ogniem, wymiany systemu IVIS na FBCB2 (Force XXI Battle Command Brigade and Below) i innych ulepszeń.

Powiązany Artykuł

Nowe czołgi dla polskiej armii. Następca T-72 poszukiwany

Czołgi M1A1 i M1A2 produkowane na eksport pozbawione zostały pancerza zawierającego zubożony uran, zamiast tego montowany jest pancerz opracowany na eksport.

"Pustynna Burza"

Czołgi typu Abrams zostały pierwszy raz użyte bojowo w czasie operacji „Pustynna Burza”. Około 1800 czołgom M1A1 udało się zniszczyć wiele irackich T-55 i T-72. Jedynie 19 Abramsów zostało wyłączonych ze służby z powodu uszkodzeń odniesionych w boju (nie było ofiar wśród załogi oprócz jednego przypadku podczas ostrzału dwóch Abramsów nawzajem, ale żaden z nich nie został poważnie uszkodzony; zginął wtedy jeden żołnierz). Czołg typu M1 okazał się zdolny do ostrzału wrogich jednostek z odległości przekraczającej 3000 m.

Irak

M1 został ponownie użyty w roku 2003, gdy siły amerykańskie dokonały inwazji na Irak. W trakcie kampanii o kolejne 10 lat nowocześniejsze Abramsy starły się ponownie z czołgami T-72 z początku lat 80. XX wieku. Jak poprzednio, nie odnotowano większych strat w załogach Abramsów.

Ale 29 października 2003 roku zginęło dwóch amerykańskich żołnierzy, a jeden został ranny w wyniku uszkodzenia czołgu przez iracką minę, która najprawdopodobniej została wzmocniona dodatkowymi materiałami wybuchowymi w celu zwiększenia jej mocy. Były to pierwsze odnotowane ofiary wśród członków załóg Abramsów wynikłe w trakcie prowadzenia walk i ognia nieprzyjaciela.

Żaden amerykański Abrams nie został nigdy zniszczony w wyniku trafienia z wrogiego czołgu, choć pewna liczba została uszkodzona w zasadzkach przy użyciu granatników przeciwpancernych lub rakiet do zwalczania broni pancernej.

Opancerzenie

Pierwsze trzy warianty: M1, M1IP i M1A1 chronione są wielowarstwowym pancerzem kompozytowym Burlington, znanym powszechnie pod nazwą Chobham. Zapewniał on w swoim czasie wysoki poziom ochrony przeciw amunicji kumulacyjnej oraz średni poziom ochrony przeciw amunicji kinetycznej.

Od lat 1987/88, w ramach modernizacji, kolejne warianty czołgu chronione są nowym, dodatkowym pancerzem, zawierającym warstwy płyt ze stopu zubożonego uranu, a kolejne generacje tego pancerza różnią się stosowaniem nowocześniejszych i lepszych materiałów.

Jakie jest opancerzenie Abramsa ? Przód wieży: 960 mm, burty wieży: 350–400 mm, jarzmo działa: 380–400 mm, strop wieży: 70–40 mm, tył wieży: 40 mm, przód kadłuba na dole: 550–650 mm, przód kadłuba na górze: 80 mm, burty kadłuba 30–50 mm, tył kadłuba: 40 mm, dno kadłuba: 40 mm.

Dodatkową osłonę osiąga się poprzez montaż osłon w postaci pancerza reaktywnego M19 ARAT-1 na burtach kadłuba lub montaż osłon dynamicznych M19 i zamocowanych na nich osłon M32 ARAT-2 na burtach kadłuba oraz samych M32 na burtach wieży. Istnieje również możliwość montażu ekranów prętowych z tyłu kadłuba.

Powiązany Artykuł

COVID-19 uderzył w produkcję F-35. Koncern Lockheed Martin nie dostarczy w tym roku wszystkich zamówionych samolotów

Uzbrojenie

Głównym uzbrojeniem wariantów M1A1 i M1A2 jest gładkolufowe działo M256 120 mm, zaprojektowane przez niemieckie zakłady Rheinmetall, na które fabryka General Dynamics wzięła licencję i produkuje je w mieście Lima w stanie Ohio.

Wystrzeliwuje ono pociski M827, M829, HE M-830, HE M-959. Według producenta najnowsza amunicja podkalibrowa pozwala skutecznie zwalczać aktualnie pozostające w służbie rosyjskie czołgi z odległości ponad 2 km. Teoretycznie działo M256 posiada zdolność ostrzału samolotów latających na niskim pułapie. Szybkostrzelność praktyczna wynosi 9 strzałów na minutę. Abrams jest wyposażony także w trzy karabiny maszynowe. 

Napęd

M1 Abrams jest napędzany przez silnik turbowałowy Avco Lycoming AGT-1500C (4 biegi w przód i 2 w tył) o mocy 1103 kW (1500 KM). Dzięki niej Abrams osiąga prędkość około 67 km/h na nawierzchni utwardzonej i około 48 km/h w terenie. Według niepotwierdzonych raportów załogi, usunąwszy ograniczenie, osiągały prędkość około 90 km/h na równym terenie. Silnik turbowałowy czołgu Abrams może być zasilany olejem napędowym, kerozyną, paliwem rakietowym JP-1, niskooktanową benzyną, a nawet wysokoprocentowym roztworem alkoholu.

Abrams może być przewożony przez samoloty C-5 Galaxy i C-17 Globemaster III.

Czołg w wersji dla Polski będzie ważył 67 ton, US Army zamówiła 500 Abramsów w tej samej konfiguracji co MON.

PR24/wikipedia.org./defence24.pl/sw