O. Żak o intencjach autora reportażu "Franciszkańska 3": wątpię, że zależało mu na poznaniu prawdy

Ojciec Żak odniósł się do zarzutów zawartych w wyemitowanym w poniedziałek w TVN 24 reportażu Marcina Gutowskiego "Franciszkańska 3", w którym opisane zostały przypadki 3 księży: Eugeniusza Surgenta, Józefa Loranca i Bolesława Sadusia oraz reakcja na nie ówczesnego metropolity krakowskiego kard. Karola Wojtyły.

- Jest to dokument zrobiony pod z góry założoną tezę, że kardynał "musiał wiedzieć", bez uwzględnienia uwarunkowań i szerszego kontekstu historycznego. To wzbudza we mnie poważne wątpliwości, jeśli chodzi o intencje autora - czy chce rozumieć, co naprawdę się wydarzyło i dlaczego, czy też chce osądzić swojego niegdysiejszego bohatera, do którego się rozczarował - stwierdził.

Jezuita przypomniał, że sprawy księży Eugeniusza Surgenta i Józefa Loranca zostały wcześniej zbadane w archiwach IPN i opisane szeroko na łamach "Rzeczpospolitej" przez Tomasza Krzyżaka i Piotra Litkę, m.in. z uwzględnieniem obowiązującego wówczas prawa kanonicznego.

- Czytając teksty redaktorów Krzyżaka i Litki nie widziałem braku reakcji kard. Wojtyły na przestępstwa tych księży ani żadnego przenoszenia ich z parafii na parafię. Wręcz przeciwnie, byłem zdziwiony jak bardzo poprawnie reagował zarówno w sensie kanonicznym, jak i prewencyjnym, zwłaszcza wobec ks. Loranca - zastrzegł.

REKLAMA

"Biskup lubaczowski miał obowiązek go ukarać"

Jak wyjaśnił duchowny, ks. Eugeniusz Surgent urodził się we Lwowie, a po wojnie znalazł się w Krakowie, gdzie wstąpił do seminarium. Został jednak wyświęcony dla diecezji w Lubaczowie. Dlatego, chociaż mieszkał i pracował na terenie archidiecezji krakowskiej, podlegał jednak pod ordynariusza diecezji lubaczowskiej Jana Nowickiego.

Po II wojnie światowej, kiedy archidiecezja lwowska znalazła się poza granicami Polski, a w jej granicach pozostał jedynie niewielki skrawek, czyli diecezja lubaczowska, księża z jej terenów pracowali na terenie innych diecezji, ale wciąż pozostawali w jurysdykcji biskupa lubaczowskiego.

- Dlatego, kiedy pod koniec lat 60. wyszło na jaw, że ks. Surgent dopuścił się molestowania osoby małoletniej w Krakowie, został o tym fakcie poinformowany biskup lubaczowski, który jako jego ordynariusz, podjął pierwsze kroki dyscyplinarne i udzielił mu upomnienia kanonicznego. To właśnie biskup lubaczowski, miał obowiązek go ukarać - powiedział ojciec Żak.

Przypomniał, że "wiemy o tym, ponieważ zachował się list bp. Nowickiego, który przechwyciła bezpieka i się nim posłużyła, by go zwerbować do współpracy".

REKLAMA

Dodał, że po tym fakcie ks. Surgent został skierowany do parafii w Kiczorze, gdzie w 1973 r. doszło do ujawnienia kolejnych przypadków molestowania seksualnego chłopców, co zostało zgłoszone na milicję i spowodowało jego zwolnienie z pracy w archidiecezji krakowskiej. Ks. Surgent został skazany na trzy lata więzienia w grudniu 1973 r.

Ojciec Żak kontynuował, że ks. Surgent, kiedy w wyniku amnestii wyszedł z więzienia, nie powrócił już do pracy w archidiecezji krakowskiej. - Tym samym kard. Wojtyła nie odpowiadał już za to, jakie były jego dalsze losy, gdzie został przeniesiony i co tam robił - wyjaśnił duchowny.

Sprawa ks. Loranca

Odniósł się także do drugiej przedstawionej w reportażu sprawy ks. Józefa Loranca, który w czasie gdy był wikariuszem w parafii w Jeleśni, dopuścił się - jako katecheta w Mutnem - wykorzystywania seksualnego dziewczynek. - Fakty są takie, że natychmiast po zgłoszeniu przestępstwa do proboszcza, ten udał się do dziekana a następnie wraz ks. Lorancem do kard. Wojtyły do Krakowa - przypomniał o. Adam Żak.

Wyjaśnił, że ks. Loranc został oddalony z parafii, zawieszony w posłudze i skierowany do klasztoru w Mogile, gdzie w marcu 1970 r. został aresztowany i po procesie skazany przez władzę świecką. Wyszedł z więzienia w 1971 r. po odbyciu połowy kary i został skierowany do pustelni braci albertynów w Zakopanem, gdzie zajmował się przepisywaniem ksiąg parafialnych dla krakowskiej kurii i nie pełnił żadnej posługi kapłańskiej.

REKLAMA

Zapytany o przywoływany przez Gutowskiego list, w którym kard. Wojtyła pisał do ks. Loranca o "odstąpieniu od ukarania go", o. Żak wyjaśnił, że decyzję tę podjął nie kard. Wojtyła, lecz sąd biskupi, do którego metropolita skierował tę sprawę do rozpatrzenia.

- Sąd biskupi skorzystał z kanonu pozwalającego na odstąpienie od wymierzenia kary kanonicznej w sytuacji, gdy dany ksiądz został już ukarany przez władzę świecką. Jednocześnie kard. Wojtyła zachował się jako ordynariusz bardzo roztropnie, bo wiedząc, jakie przestępstwa popełnił ks. Loranc, odsunął go od wszelkiej pracy duszpasterskiej i skierował do życia w odosobnieniu, które trwało przez kilka lat - zaznaczył duchowny.

Wyjaśnił, że początkowo ks. Loranc miał zakaz pełnienia jakiejkolwiek publicznej posługi - odprawiania mszy św., spowiadania i pracy z młodzieżą. - Po kilku latach w parafii w Zakopanem rozchorował się wikariusz i proboszcz zwrócił się do kard. Wojtyły z prośbą, aby zezwolił ks. Lorancowi na odprawianie mszy św., na co ten przystał, nie zezwalając mu jednak na spowiadanie ani na pełnienie innych posług kapłańskich - mówił o. Adam Żak.

Ponadto podkreślił, że kard. Wojtyła wykorzystał w ten sposób dostępne mu środki zapobiegawcze, by kontrolować ks. Loranca. - Kościół nie ma środków przymusu. Kard. Wojtyła nie mógłby na przykład zamknąć tego księdza w jakimś kościelnym więzieniu, tak żeby nie miał z nikim kontaktu - dodał.

REKLAMA

"Kard. Wojtyła nosił te historie w sobie"

Jezuita zaznaczył, że kolejny stawiany kard. Wojtyle zarzut, iż nie spotkał się z ofiarami księży Loranca i Surgenta, świadczy o nie braniu pod uwagę realiów lat 60. i 70.

- W tamtym czasie nie było wiedzy na temat traumatycznych skutków wykorzystania seksualnego. Aż przykro pomyśleć, że w kontekście takich przestępstw osoby zranione, z powodu niezawinionej ignorancji otoczenia mogły nie otrzymać wsparcia. I nie mówię tu o wiedzy powszechnej, popularnej, ale także o wiedzy naukowej - powiedział.

Nadmienił, że dzisiaj znamy traumatyczne skutki wykorzystania seksualnego w dzieciństwie, natomiast nie wiemy, jak kard. Wojtyła przeżywał takie fakty. - Wiemy, że był człowiekiem wrażliwym, umiejącym słuchać, ale nie wiemy, czy dał jakieś zalecenia proboszczowi w Jeleśni, czy miał kontakt z rodzicami skrzywdzonych dzieci. Wolno nam myśleć, że nosił te historie w sobie i że one wpłynęły na jego życie - ocenił duchowny.

Zauważył, że "nikt, nawet ktoś o tak szerokich horyzontach jak Karol Wojtyła, nie może zrobić kroku dłuższego, niż mu nogi na to pozwolą", że "nie możemy oczekiwać od kard. Wojtyły, aby miał jakąś wiedzę wlaną, w czasie kiedy o traumie ofiar niewiele wiedzieli nawet lekarze psychiatrzy", dlatego też "osądzanie go według współczesnych standardów to zwykły moralizm".

REKLAMA

Sprawa ks. Sadusia

Ojciec Żak odniósł się także do przedstawionej w reportażu sprawy ks. Bolesława Sadusia, który miał wykorzystywać seksualnie małoletnich, a następnie zostać przez kard. Wojtyłę wysłany do Austrii.

Podkreślił, że nadużyciem jest już samo stwierdzenie, że kard. Wojtyła "musiał wiedzieć o przestępstwach ks. Sadusia", choć nie ma na to konkretnego dowodu. - Z tego, że mógł wiedzieć nie można wnioskować, iż wiedział - zauważył jezuita.

Ponadto - jak zaznaczył - nawet jeżeli wiedział, to nieuczciwe jest stawianie tezy, że kard. Wojtyła nie poinformował arcybiskupa Wiednia, kard. Franza Königa, o powodach przeniesienia ks. Sadusia. - To, że w ujawnionym przez Gutowskiego liście kard. Wojtyły do kard. Königa nie ma o tym wzmianki, nie musi oznaczać, że nie powiedział mu o tym osobiście - zauważył.

I dalej kontynuował: - Trzeba pamiętać, że w czasach PRL-u ci z nas, którzy mieli kontakty zagraniczne, wiedzieli, że korespondencja i telefony były przechwytywane przez SB. Tym bardziej korespondencja zagraniczna. Dlatego uważam za bardzo prawdopodobne, że jeśli kard. Wojtyła posiadał jakąś wiedzę, wolał wyjaśnić powody swojej prośby w rozmowie z kard. Königiem w cztery oczy" - stwierdził.

REKLAMA

Przypomniał, że obaj hierarchowie dobrze się znali i utrzymywali ze sobą kontakty. - Dziwi mnie, że autorowi materiału albo zabrakło wiedzy o niektórych szczegółach biografii Karola Wojtyły, albo o sposobach radzenia sobie z komunikacją w warunkach dyktatury - ocenił o. Żak. 

Dodał, że gdyby Gutowski posiadał wiedzę na ten temat, to "być może byłby przynajmniej ostrożniejszy w twierdzeniu, że kard. Wojtyła wiedział o przestępstwach ks. Sadusia, ale ten fakt ukrywał przed swoim »dobrym kolegą« i podrzucił mu do diecezji takie »zgniłe jabłko«".

"Wątpię, że autorowi chodzi o prawdę"

W ocenie o. Adama Żaka, autor "stawia daleko idące tezy na podstawie domysłów i szczątkowych danych", z kolei "sposób w jaki interpretuje list kard. Wojtyły do kard. Königa powoduje, że zaczynam wątpić, że chodzi mu o prawdę".

Jezuita zaznaczył, że wyciąganie jednoznacznych wniosków z bardzo wieloznacznych materiałów i skażonych źródeł, rodzi pytanie o intencje autora "Franciszkańskiej 3". - Karolowi Wojtyle z pewnością to nie zaszkodzi. Szkodzi natomiast wspólnocie, która uczy się otwierać na zranionych, bo tę wspólnotę zohydza a nie oczyszcza - nadmienił.

REKLAMA

Ponadto stwierdził, że wspólnota "ma prawo poznać prawdę o swojej historii i o swoich liderach, ale temu poznawaniu prawdy nie pomaga jej wciskanie na siłę". - Dlatego nie dziwię się, że wielu ludzi, dla których Karol Wojtyła jest ważnym punktem odniesienia, odbiera ten styl kreślenia jego życiorysu jako agresję na siebie - zakończył o. Żak.

• Prof. Skibiński: komuniści podjęli szeroko zakrojoną akcję dyskredytacji duchowieństwa
• Marcin Przydacz: nie zrzucicie Jana Pawła II z cokołów
• "Atakujący nie bazują na faktografii". Prof. Żaryn o niszczeniu wizerunku Jana Pawła II

PAP/łl