Pogrzeb Zbigniewa Romaszewskiego odbędzie się 20 lutego w Warszawie
2014-02-15, 12:24
Msza żałobna rozpocznie się o godz. 13 w Katedrze Warszawskiej, a sam pogrzeb odbędzie się na Powązkach Wojskowych.
Posłuchaj
Poinformowała o tym za pośrednictwem jednego z portali społecznościowych córka zmarłego przed dwoma dniami działacza opozycji z czasów PRL, wieloletniego senatora - Agnieszka Romaszewska-Guzy.
"I mnie i zwłaszcza Mamie, czyli Zosi Romaszewskiej, zależy by ci, z którymi tata współpracował i pomagał przez blisko 40 lat, w całej Polsce przybyli go pożegnać. Bo nie tak znowu wielu zaszczytów doświadczył za życia" - napisała Agnieszka Romaszewska-Guzy.
Zbigniew Romaszewski, legenda opozycji demokratycznej i "Solidarności", działacz polityczny i obrońca praw człowieka, Kawaler Orderu Orła Białego, zmarł w czwartek w Warszawie. Miał 74 lata.
W sobotę trafił do szpitala, po zachłystowym zapaleniu płuc. Od tego czasu był utrzymywany w śpiączce farmakologicznej.
Legenda opozycji, człowiek niezłomny
Zbigniew Romaszewski w 2011 roku został odznaczony Orderem Orła Białego. Od 4 lipca 1989 do 7 listopada 2011 nieprzerwanie zasiadał w Senacie RP, był wybierany kolejno jako kandydat bezpartyjny z Komitetu Obywatelskiego (1989), jako kandydat niezależny (1991) z NSZZ „Solidarność” (1993), Ruchu Odbudowy Polski (1997), Bloku Senat 2001 (2001) oraz w 2005 i w 2007 z ramienia Prawa i Sprawiedliwości. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku nie uzyskał reelekcji, przegrywając z Markiem Borowskim, byłym działaczem PZPR. W 2011 Sejm wybrał Zbigniewa Romaszewskiego na członka Trybunału Stanu.
Z wykształcenia był fizykiem. Doktoryzował się w Instytucie Fizyki PAN w październiku 1980.
W 1967 wraz z żoną Zofią zbierał podpisy pod petycją pracowników naukowych w obronie Adama Michnika. Po marcu 1968 w mieszkaniu Romaszewskich odbywały się dyskusje polityczne , na które zapraszano m.in. Ludwika Cohna, Edwarda Lipińskiego, Jana Nepomucena Millera, Marię Ossowską.
W czerwcu 1976 po protestach robotniczych w Radomiu i Ursusie uczestniczył w organizowanej przez Komitet Obrony Robotników akcji pomocy represjonowanym . Od 1977 był członkiem Komitetu Samoobrony Społecznej KOR.
Zobacz serwis - KOR>>>
Wraz z żoną Zofią kierował Biurem Interwencyjnym KSS "KOR", rejestrującym przypadki łamania praw człowieka i niosące ofiarom bezprawia pomoc prawną i materialną. Na przełomie 1979 i 1980 zakładał Komitet Helsiński, organizację nadzorującą wprowadzanie w życie postanowień KBWE. Pod jego redakcją Komitet Helsiński opublikował Raport Madrycki, omawiający stan przestrzegania praw człowieka w PRL, w oparciu o konkretne, zarejestrowane przez Biuro Interwencji, przypadki łamania prawa.
W latach 1980–1981 kierował Komisją Interwencji i Praworządności NSZZ „Solidarność” , został wybrany do prezydium Zarządu Regionu Mazowsze, a następnie do Komisji Krajowej. Był wielokrotnie zatrzymywany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa. Wraz z Zenobią Łukaszewicz zredagował książkę Czerwiec 1976. Radom. Doniesienie o przestępstwie (1981).
W stanie wojennym ukrywał się. W broszurze Sierpień 1980 – Grudzień 1981 – co dalej?, opublikowanej w marcu 1982, sformułował program scentralizowanego oporu, opowiadając się za powstaniem ośrodka kierowniczego podziemnej „Solidarności”. W tym czasie zorganizował podziemne "Radio Solidarność". Pierwszą audycję nadano 12 kwietnia 1982 w Warszawie. 8 maja tego samego roku razem ze Zbigniewem Bujakiem, Zbigniewem Janasem i Wiktorem Kulerskim powołał tajną Regionalną Komisję Wykonawczą NSZZ „Solidarność”. 29 sierpnia 1982 został aresztowany i sądzony w dwóch kolejnych procesach twórców Radia Solidarność i KSS KOR, następnie więziony od 1982 do 1984. Został wtedy objęty opieką Amnesty International jako więzień sumienia.
Zobacz serwis - stan wojenny>>>
Był głównym organizatorem Tygodnia Więźnia Politycznego (3–10 listopada 1985). W tym samym roku powołał z żoną Polski Fundusz Praworządności i został jego prezesem. Od grudnia 1986 kierował stworzoną w podziemiu Komisją Interwencji i Praworządności NSZZ „Solidarność”, która zajmowała się dokumentowaniem przypadków represji i pomocą ofiarom. W 1988 współorganizował jawną, nielegalną I Międzynarodową Konferencję Praw Człowieka w kościele w Mistrzejowicach w Nowej Hucie.
Przed obradami Okrągłego Stołu napisał broszurę Minimalizm radykalny. Propozycje programowe dla NSZZ „Solidarność”. W obradach Okrągłego Stołu zasiadał w podzespole ds. reformy państwa i sądów.
Posłuchaj wypowiedzi Zbigniewa Romaszewskiego w serwisie Radia Wolności>>>
IAR,PAP,kh