Białystok: radni ogłosili rok 2016 rokiem Danuty Siedzikówny "Inki"

Rada Miasta Białystok jednogłośnie przyjęła w poniedziałek stanowisko o ogłoszeniu 2016 roku, rokiem Danuty Siedzikówny "Inki". Wniosek o przyjęcie takiego stanowiska zgłosił na początku sesji rady miasta radny Paweł Myszkowski z PiS.

W przyjętym stanowisku radni napisali, iż doceniają znaczenie "Inki" w "historii miasta i regionu". Uznali, że "jej życie może stanowić wzór patriotycznej postawy dla młodego pokolenia".

"Jej niezłomna postawa urasta do rangi symbolu wierności takim zasadom wyniesionym z rodzinnego domu, jak: miłość do ojczyzny, wolność, honor, godność" - czytamy w dokumencie.

W Białymstoku ma powstać w przyszłym roku pomnik upamiętniający Siedzikównę. Projekt został zgłoszony do realizacji w ramach budżetu obywatelskiego.

Zobacz serwis specjalny: ŻOŁNIERZE WYKLĘCI>>>

"Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba"

Danuta Siedzikówna urodziła się 3 września 1928 roku we wsi Guszczewina, w powiecie bielskim (Podlaskie).

Była sanitariuszką 5. Wileńskiej Brygady Armii Krajowej. W 1943 roku w wieku 15 lat złożyła przysięgę AK i odbyła szkolenie sanitarne.

W czerwcu 1945 roku została aresztowana przez NKWD-UB za współpracę z antykomunistycznym podziemiem. Z konwoju uwolnił ją patrol AK Stanisława Wołoncieja "Konusa", podkomendnego mjr. Zygmunta Szendzielarza "Łupaszki".

"Inka" znów działała jako sanitariuszka oraz łączniczka, uczestnicząc w akcjach przeciw NKWD i UB.

W lipcu 1946 roku została wysłana do Gdańska po zaopatrzenie medyczne. W nocy z 19 na 20 lipca została aresztowana przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa w jednym z mieszkań konspiracyjnych w Gdańsku-Wrzeszczu.

"Inkę" osadzono w więzieniu w Gdańsku. Po śledztwie, podczas którego próbowano wydobyć od niej informacje o działalności oddziału "Łupaszki", została skazana na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy.

Obrońca z urzędu zwrócił się do prezydenta Bolesława Bieruta o skorzystanie z przysługującego mu prawa łaski. Pod listem nie było podpisu Siedzikówny. Bierut odpowiedział odmownie.

Do krewnych "Inki" dotarł gryps, w którym sanitariuszka napisała: "Jest mi smutno, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba". Wyrok wykonano 28 sierpnia 1946 roku w gdańskim więzieniu.

Szczątki "Inki" ekshumowano we wrześniu 2014 roku na gdańskim Cmentarzu Garnizonowym. Miejsce, gdzie je znaleziono oznaczone zostało kamienną tablicą, którą odsłonięto w kwietniu 2015 roku.

PAP, kk

REKLAMA