Beatyfikacja i kanonizacja - różnice tkwią w szczegółach

- Beatyfikacja oznacza zgodę Kościoła powszechnego na kult danego Sługi Bożego - w wymiarze lokalnym - wyjaśnia ks. Henryk Zieliński, redaktor naczelny Tygodnika Idziemy.

Łacińskie "beatificare" oznacza "wyróżniać". Takie wyróżnienie może spotkać osobę wierzącą, która w sposób wyjątkowy żyła cnotami chrześcijańskimi i jest etapem potwierdzania świętości kandydata na ołtarze.

Zarówno beatyfikacja, jak i kanonizacja mówią o udowodnieniu heroiczności cnót i to one są kluczowym i podstawowym dowodem świętości. W cnotach heroicznych wyraża się świętość kanoniczna, która jest przedmiotem dochodzenia w procesach beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych. Jak wyjaśnia prawo kanoniczne, "świętość kanoniczna prawnie uzasadniona i ogłoszona oficjalnie musi wpierw istnieć w przekonaniu ludu Bożego i przez lud Boży winna być uzewnętrzniona jako spontaniczna cześć osoby zmarłej w opinii świętości i uważanej po śmierci za świętą". Dla potwierdzenia świętości osób zmarłych w opinii świętości potrzebne są zewnętrzne przejawy działania Boga przez nich, jako wybranych członków Ludu Bożego, czyli cuda.

Powiązany Artykuł

Prymas Stefan Wyszyński. Zobacz serwis specjalny

Beatyfikacja

Formalnie uroczystość beatyfikacji następuje na zakończenie procesu udowadniania heroiczności cnót osoby, po wydaniu papieskiego dekretu zezwalającego na kult publiczny, ale ograniczony lokalnie - najczęściej do danego kraju, diecezji lub rodziny zakonnej, a danej osobie przysługuje odtąd tytuł błogosławionej.

- O ile w przypadku Matki Elżbiety Róży Czackiej ten kult w wymiarze lokalnym może być bardziej realny, to w przypadku Prymasa Tysiąclecia, mówiąc o lokalności jego kultu mamy na myśli raczej całą Polskę, w tym znaczeniu, że rola prymasa dotyczyła całej naszej ojczyzny – ocenia ks. Zieliński.

W pierwszych wiekach Kościoła ogłaszanie świętości odbywało się spontanicznie, później niezbędna była zgoda Synodu Biskupów i Stolicy Apostolskiej. Od 1515 r., decyzją papieża Leona X, beatyfikację może zatwierdzić tylko głowa Kościoła.

Posłuchaj

Z ks. Henrykiem Zielińskim rozmawia Przemysław Goławski 4:38

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Kanonizacja

Jak wyjaśnia ks. Zieliński, kanonizacja zezwala na kult w wymiarze całego Kościoła powszechnego, a nie tylko lokalnie. - To, co musi dodatkowo nastąpić, to kolejne 5 lat oczekiwania, potwierdzony cud konieczny do kanonizacji oraz wzrost kultu i zgoda Stolicy Apostolskiej na akt kanonizacji – wymienia duchowny.

Celem kanonizacji jest oddanie czci Bogu poprzez ukazanie cnót świętego, umocnienie wiary, popularyzacja życia świętego, a także zachęta do jego naśladowania i modlitw o wstawiennictwo przed Bogiem.

• "Pomagał przetrwać komunistyczny reżim". Kotański o zasługach kard. Wyszyńskiego dla Polski
• Beatyfikacja kard. Wyszyńskiego i matki Czackiej. Podano szczegóły uroczystości

Rozróżnienie pomiędzy beatyfikacją a kanonizacją jest także potrzebne z bardzo praktycznego względu. - Kalendarz nie jest rozciągliwy, mam 365 dni w roku, a w niektóre i tak nie obchodzimy wspomnień świętych. Kościół dba też o to, by nie było tak, że każdego dnia będziemy czcić jakiegoś świętego lub błogosławionego, dlatego kult ich części jest zawężany do konkretnej diecezji w której byli najbardziej znani – mówi ks. Zieliński. Dodaje, że czas pomiędzy beatyfikacją a kanonizacją jest też formą pewnego rodzaju sprawdzianu, na ile dany kult się rozwija i na ile jest nośny.

- Nie jest to żadna gradacja świętości, że ktoś beatyfikowany jest mniej święty, a kanonizowany bardziej – podkreśla kapłan.

Powiązany Artykuł

"Prymas wielokrotnie powtarzał, że ten, kto nienawidzi, już przegrał". Prof. Kucharczyk o kard. Stefanie Wyszyńskim

Proces beatyfikacyjny

Proces beatyfikacyjny kardynała Wyszyńskiego na szczeblu diecezjalnym rozpoczął się 20 maja 1989 roku, a zakończył 6 lutego 2001 r. W tym czasie odbyło się 289 sesji, w ramach których przesłuchano 59 świadków. Etap rzymski procesu rozpoczął się z inicjatywy papieża Jana Pawła II 7 czerwca 2001. Od tego momentu Prymasowi Tysiąclecia przysługuje tytuł Sługi Bożego. Wtedy rozpoczął się etap studium i udowadniania heroiczności cnót Sługi Bożego.

• Film "Wyszyński - zemsta czy przebaczenie". Wojenne losy Stefana Wyszyńskiego
• W służbie Kościoła i Ojczyzny. Album Polskiego Radia poświęcony kardynałowi Stefanowi Wyszyńskiemu

22 grudnia 1987 roku miała miejsce uroczysta sesja rozpoczynająca prace związane z procesem beatyfikacyjnym Matki Elżbiety Róży Czackiej. Ich zakończenie na szczeblu diecezjalnym nastąpiło 26 czerwca 1995 roku, wspólnie z procesem, dziś Sługi Bożego, ks. Władysława Korniłowicza - który był duchowym opiekunem dzieła Lasek i inicjatorem zaangażowania w nie ks. Wyszyńskiego. Akta obu spraw przekazano do Kongregacji do spraw Świętych. Praca nad "Positio super vita et virtutibus", dokumentem potwierdzającym heroiczność cnót, Sługi Bożej Matki Elżbiety Róży Czackiej została ukończona w grudniu 2010 roku. 27 października 2020 r., Ojciec Święty Franciszek upoważnił Prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, Kard. Marcello Semeraro, do ogłoszenia dekretu dotyczącego cudu przypisywanego wstawiennictwu Elżbiety Róży Czackiej.

Przełożona uroczystość

Dekret o cudzie dokonanym za wstawiennictwem kardynała Stefana Wyszyńskiego papież Franciszek zatwierdził rok wcześniej, 3 października 2019 roku. Tym samym otworzył drogę do jego beatyfikacji, której datę pierwotnie wyznaczono na 7 czerwca 2020 roku.

Powiązany Artykuł

Piotr Dmitrowicz o życiu prymasa Wyszyńskiego: wojna odcisnęła na nim piętno

Uroczystość miała odbyć się na placu Piłsudskiego w Warszawie, ale w kwietniu 2020 r. została ona zawieszona w związku z pandemią. 23 kwietnia 2021 r. poinformowano, że uroczysta beatyfikacja odbędzie się 12 września 2021 r. w Warszawie wraz z beatyfikacją matki Elżbiety Róży Czackiej, założycielki Dzieła Lasek i zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża. Uroczystościom przewodniczył będzie papieski wysłannik, kard. Marcelo Semeraro, który ogłosi dekrety beatyfikacyjne.

Wielkie postacie Kościoła

Kard. Stefan Wyszyński zmarł 28 maja 1981 r. W nawiązaniu do daty rocznicy śmierci 28. dzień każdego miesiąca od lat jest dniem modlitwy przy jego grobie w Archikatedrze Warszawskiej. Najpierw modlono się o beatyfikację Prymasa Tysiąclecia, a od listopada 2019 roku trwało przygotowanie pastoralne i modlitwa o owoce beatyfikacji.

Róża Maria Czacka (przybrała imię zakonne Elżbieta) urodziła się 22 października 1876 r. w Białej Cerkwi, zmarła 15 maja 1961 w Laskach pod Warszawą. W wieku 22 lat straciła wzrok. Była pionierką polskiej tyflologii, opiekunką niewidomych. Założyła Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi, była pierwszą przełożoną generalną i założycielką Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża.

Przemysław Goławski