Hartwig laureatką Nagrody "Dzieło życia" im. Cypriana Kamila Norwida

Nagrodę Specjalną "Dzieło życia”, przyznawaną za całokształt pracy artystycznej, otrzymała Julia Hartwig, wybitna poetka, eseistka i tłumaczka literatury francuskiej. Jej wiersze są zaliczane do największych osiągnięć rodzimej liryki. Poetka, która w sierpniu skończyła 92 lata, jest autorką między innymi tomików poezji "Dwoistość", "Czułość", "Nim opatrzy się zieleń", czy "Chwila postoju".
Czterokrotnie nominowana do literackiej Nagrody Nike, Julia Hartwig za swe dokonania literackie odebrała mnóstwo innych prestiżowych wyróżnień. Wśród nich nagrodę Pen Clubu, przyznaną za całokształt twórczości oraz Order Kawalera Legii Honorowej, za znakomite tłumaczenia francuskiej poezji.
Julia Hartwig jest także autorką głośnej monografii na temat Apollinaire'a, przetłumaczonej, podobnie jak jej wiersze, na wiele języków. Poetka nie zamyka się jednak w obrębie jednego literackiego gatunku - obok poezji publikuje reportaże, szkice, a nawet książki dla dzieci. Jest też autorką poematów prozą: "Mówiąc nie tylko do siebie".
Julia Hartwig począwszy od lat 70. działała w opozycji. W styczniu 1976 należała do sygnatariuszy „Memoriału 101”, wyrażającego protest przeciw projektowanym zmianom w Konstytucji PRL. W latach 80. była związana z NSZZ Solidarność. W 1989 roku zaangażowała się w działalność Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie.
Urodziła się 14 sierpnia 1921 roku w Lublinie, jako najmłodsze z dzieci małżeństwa Marii i Ludwika Hartwigów. Rodzina do 1918 roku przebywała w Rosji, do przeniesienia się do Polski zmusiła ich rewolucja bolszewicka.
Uczęszczała do Gimnazjum imienia Unii Lubelskiej, gdzie zetknęła się z Anną Kamieńską. Zadebiutowała już w 1936 roku w międzyszkolnym piśmie literackim. W tym czasie miała okazję poznać Józefa Czechowicza, który był recenzentem jednego z jej pierwszych utworów.
W czasie II wojny światowej brała udział w konspiracji. Była łączniczką Armii Krajowej, działała w kulturalnym podziemiu. W tym czasie podjęła także studia na tajnym Uniwersytecie Warszawskim - kurs romanistyki i polonistyki, które kontynuowała po wojnie. Publikowała wtedy w „Twórczości” i „Kuźnicy”. Spędziła kilka lat we Francji na stypendium rządu francuskiego, studiując literaturę francuską.
Jej małżeństwo z poetą, prozaikiem i tłumaczem Arturem Międzyrzeckim zaowocowało wieloma wspólnymi dziełami i podróżami po świecie. Z tej najważniejszej, do Ameryki, prócz "Antologii poezji amerykańskiej", przywiozła też "Dziennik amerykański". Jej brat Edward Hartwig był uznanym fotografikiem.
Julię Hartwig oprócz nagród branżowych uhonorowano również Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski w 2011 roku oraz Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" w 2005 roku.
pp/IAR
Zobacz galerię: DZIEŃ NA ZDJĘCIACH>>>