Włodzimierz Szaranowicz wspomina swoje początki w Polskim Radiu. "Gdybym nie był radiowcem, nie zrobiłbym takiej kariery"

Posłuchaj

Włodzimierz Szaranowicz w rozmowie z Cezarym Gurjewem opowiedział o pracy w Polskim Radiu (PR1/Przy Muzyce o Sporcie)

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Włodzimierz Szaranowicz przez siedem lat (1976-1983) był sprawozdawcą Polskiego Radia. Trafił tam razem z Dariuszem Szpakowskim.

- Zakochałem się w radiu. Z Darkiem Szpakowskim byliśmy w Radiu siedem lat: jako praktykanci, reporterzy, sprawozdawcy radiowi. Dawało nam to ogromną szansę samorozwoju, bo radio jest bardziej indywidualne od telewizji - wspominał. 

Legendarny dziennikarz przyznaje, że jeszcze przed podjęciem pracy w Polskim Radiu był fanem radiowych transmisji. 

- Cała moja młodość to radioodbiorniki i Wyścig Pokoju z dwoma słynnymi głosami: Bogdanem Tuszyńskim i Bohdanem Tomaszewskim - zapewnił. 

Zdaniem Włodzimierza Szaranowicza praca w radiu pomogła mu w rozwoju zawodowym. 

- Gdybym nie był wcześniej radiowcem, nigdy nie zrobiłbym takiej kariery telewizyjnej. Radio uczy plastyczności myślenia, rysowania obrazu słowem… Bardzo dużo osób w telewizji ma problem, by przejść przez ekran. Radiowcy mają łatwość szybkiego wyłapania słuchacza i później adresowania przekazu do niego - przyznał dziennikarz.

Źrodło: TVP Sport

Jeden z najwybitniejszych polskich sprawozdawców wspominał kontakt ze słuchaczami, jaki wypracował podczas pracy w Polskim Radiu.

- Czuliśmy, że robimy to radio dla kogoś. Dla ludzi, którzy potrzebują nas, naszej obecności, naszego słowa, myślenia i opowiadania o sporcie - zapewnił.

Która radiowa relacja najbardziej zapadła Włodzimierzowi Szaranowiczowi w pamięci? Który sprawozdawca był dla niego wzorem? Jak został komentatorem sportowym? Zapraszamy do wysłuchania całej rozmowy Cezarego Gurjewa z gościem "Przy muzyce o sporcie". 

pm