Wystawa plakatów Jana Lenicy w Sopocie

- Twórczość Jana Lenicy jest drapieżna i ekspresyjna. Te cechy właśnie, przy całej poetyce charakterystycznej dla twórców polskiej szkoły plakatu, wydają się najbardziej wyróżniać w jego dorobku. Lenica kładł silny akcent na wyrazistość znaku. Często podsycał to jeszcze wątkiem erotycznym - powiedział Zdzisław Schubert kurator wystawy "Jan Lenica - legenda polskiego plakatu. Dzieło i postać".
Na wystawie będzie można zobaczyć m.in. prace do filmów "Nóż w wodzie" i "Wstręt" Romana Polańskiego, z którym Lenica się przyjaźnił. Oprócz plakatów na wystawie zaprezentowane zostaną wczesne rysunki artysty z lat 40. i 50. XX wieku do "Szpilek" i tygodnika "Świat". Niektóre z nich będą pokazywane po raz pierwszy.
Polska szkoła plakatu to jeden z największych polskich fenomenów artystycznych. Prace grona plakacistów z lat 40. i 50. ubiegłego wieku zdobyły międzynarodowy rozgłos. Artyści nie stworzyli nigdy spójnego nurtu, tym, co łączyło ich prace, było luźne podejście do tematu oraz ironia. Polską szkołę plakatu, obok Lenicy, tworzyli m.in. Henryk Tomaszewski, Wojciech Fangor, Roman Cieślewicz, Jan Młodożeniec, Franciszek Starowieyski i Waldemar Świerzy.
Wystawa "Jan Lenica - legenda polskiego plakatu. Dzieło i postać" kończy w sopockiej PGS cykl prezentacji dokonań artystów związanych z polską szkołą plakatu. W ubiegłych latach pokazano dzieła Tomaszewskiego, Młodożeńca, Świerzego i Cieślewicza.
Wraz z wystawą w PGS otwarta zostanie także ekspozycja towarzysząca prac Teresy Byszewskiej, żony Lenicy w latach 1954-1966. Mieszkająca w Paryżu artystka w foyer Sceny Kameralnej Teatru Wybrzeże w Sopocie pokaże m.in. swoje obrazy z tkanin i koronek oraz kompozycje graficzne wykonane techniką frotażu.
Wystawa prac Jana Lenicy w Sopocie będzie czynna do 25 stycznia.
***
Jan Lenica urodził się w 1928 roku w Poznaniu. Studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej. W latach 50. zasłynął jako autor plakatów filmowych i teatralnych, a także twórca filmów animowanych. Od 1963 roku mieszkał za granicą. Wykładał na Harvardzie, na Uniwersytecie w Kassel i w berlińskiej Wyższej Szkole Sztuk.
W 1956 roku pracował w ekipie projektującej polski pawilon na międzynarodowej wystawie w Wiedniu, Izmirze i Londynie. Rok później wraz z Walerianem Borowczykiem zrealizował film "Pewnego razu", a dwa lata później z tym samym reżyserem - film "Dom", uhonorowany Grand Prix w Brukseli na pokazie filmów eksperymentalnych.
Tworzył plakaty do przedstawień teatralnych, filmów, spektakli operowych. Za afisze filmowe w 1961 roku otrzymał nagrodę im. Toulouse-Lautreca. Od 1962 roku współpracował z Teatrem Wielkim i Operą, tworząc plakaty do przedstawień - m.in. "Fausta", "Wozzecka", "Otella".
Uprawiał też rysunek satyryczny, grafikę, ilustrację książkową, film animowany, wystawiennictwo, projektował scenografię i znaczki pocztowe.
W 1963 roku przeniósł się do Paryża. Pozostał na stałe za granicą. W 1974 roku objął gościnną profesurę na Uniwersytecie Harvarda. Wykładał film animowany w Wyższej Szkole w Kassel w Niemczech. W latach 1986-1994 był profesorem berlińskiej Wyższej Szkoły Sztuk. Na stałe mieszkał w Berlinie. Zmarł w tym mieście 5 października 2001 roku.
PAP, kk