Odliczają godziny do "dnia zero". To wtedy skończy się woda, a krany wyschną

W Teheranie brakuje wody

Adekwatnym przykładem wysychania regionu jest zapora w Karadżu, która odpowiada za jedną czwartą zapotrzebowania Teheranu na wodę. Obecnie zbiornik ten jest wypełniony zaledwie w 8 proc. W niektórych regionach stolicy Iranu zaczęto racjonować wodę, a ciśnienie w kranach z dnia na dzień znacząco się zmniejszyło.

Jakiś czas temu prezydent Masud Pezeszkian ostrzegał, że miastu grozi ewakuacja. Choć później tłumaczono, że była to przenośnia, która miała zwrócić uwagę na problem, to obecnie faktycznie część mieszkańców może zostać zmuszona do takiego działania.

Na suszę składa się kilka czynników

Katastrofalna susza jest spowodowana przede wszystkim brakiem opadów w okresie, w którym powinno ich być najwięcej. Od września do listopada spadło o 89 proc. mniej deszczu niż w analogicznych okresach poprzednich lat. Wpływ na suszę mają także wysokie temperatury. Podobne warunki utrzymują się od pięciu lat.

To jednak niejedyny czynnik, który wpływa na wysychanie regionu Teheranu. W ciągu niespełna 40 lat populacja stolicy Iranu wzrosła niemal dwukrotnie - z 4,9 mln osób w 1979 roku do 9,7 mln obecnie.

Jeszcze szybciej wzrosło zużycie wody, na które wpływ miał także wzrost zamożności społeczeństwa. W 1976 roku wykorzystano 346 mln metrów sześciennych wody. Obecnie poziom zużycia wynosi 1,2 mld metrów sześciennych.

Iran wykorzystał podziemne zasoby

Aby zaspokoić potrzeby mieszkańców, Teheran musiał sięgnąć po podziemne zasoby wody, które w ostatnich latach odpowiadały za 30-60 proc. potrzeb. Z tych samych zasobów korzystają jednak również rolnicy.

W ogólnym rozrachunku poziom wody w okolicach miasta spada o ok. 101 mln metrów sześciennych rocznie. Te zasoby gromadziły się w ciągu dekad dzięki opadom deszczu. Ich odtworzenie zajmie co najmniej kilkadziesiąt lat.

- Te rzeczy nie powstały z dnia na dzień. Są one wynikiem dziesięcioleci złego zarządzania, braku przewidywania, nadmiernego polegania na innych i błędnej wiary w to, jak wiele mogą zdziałać projekty infrastrukturalne i inżynieryjne w kraju, w którym stosunkowo brakuje wody - ocenił w rozmowie ze Sky News dyrektor Instytutu Wody, Środowiska i Zdrowia Uniwersytetu Narodów Zjednoczonych prof. Kaveh Madani.

• Do Europy zbliża się niebezpieczny, głęboki niż. Meteorolodzy: to oznacza jedno
• Toksyczny smog udusił tysiące mieszkańców Londynu. Wszyscy palili węglem

Źródło: Sky News/egz