Karol Ziemski. Dowódca Grupy "Północ" w Powstaniu Warszawskim

Ziemski był związany z wojskiem od 20 roku życia, kiedy wcielono go do armii rosyjskiej. Był rok 1915 i od roku Wielka Wojna pochłaniała życie wielu ludzi w jego wieku. Karol Ziemski również brał udział w walkach – służył na Ukrainie i w Rumunii. W 1918 wstąpił do I Korpusu Polskiego pod dowództwem gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego.

Po zakończeniu I wojny światowej dla Polski nie skończył się czas walk: trzeba było obronić wschodnie granice. Wielu młodych ludzi zdawało sobie sprawę, że ledwo co wywalczona wolność może zatonąć w czerwonym potopie. Wiedział to też Ziemski, który na ochotnika zapisał się do wojska i walczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

Nie pożegnał się z mundurem przez całe dwudziestolecie międzywojenne. Pełnił wówczas służbę jako wykładowca w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. W 1938 roku, po awansie do rangi pułkownika, otrzymał dowództwo nad 36. Pułkiem Piechoty Legii Akademickiej. Na czele tej jednostki przyszło mu walczyć w wojnie obronnej 1939 roku. Brał udział w obronie Modlina, a po upadku twierdzy dostał się do niewoli.

Zwolniony z obozu jenieckiego, udał się do Warszawy, gdzie pracował w magistracie. Jednocześnie związał się z konspiracją. Został szefem Wydziału Wyszkolenia Piechoty w Oddziale III KG AK i napisał instrukcję walk powstańczych. Dowodził Grupą "Północ", która operowała na Starym Mieście, Żoliborzu, Marymoncie i w Puszczy Kampinoskiej. Pozostał na odciętym od pozostałych dzielnic Starym Mieście do końca walk.

Posłuchaj wspomnień generała Karola Ziemskiego z archiwum Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa.

Posłuchaj

Przemówienie gen. Karola Ziemskiego ps. Wachnowski, dowódcy AK na Starym Mieście w Warszawie, prezesa Światowej Federacji Stowarzyszenia Kombatantów Polskich - o okolicznościach objęcia dowództwa i znaczeniu walk na Starówce. Zapowiedź - Janina Radulska. (RWE, 1965) 14:36

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Po upadku Powstania Warszawskiego trafił do niemieckich obozów jenieckich. Po wyzwoleniu obozów w 1945 roku przez aliantów zachodnich Ziemski skupił wokół siebie byłych jeńców. Stał się naturalnym kandydatem na przedstawiciela Polskiej Misji Łącznikowej w brytyjskiej strefie okupacyjnej.

W czerwcu 1947 roku zamieszkał w Londynie. Działał w emigracyjnych związkach kombatanckich. Od 1946 roku był współzałożycielem i dwukrotnie prezesem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów oraz prezesem Rady Federacji Światowej tej organizacji.

bm