Białoruska pisarka Swietłana Aleksijewicz laureatką literackiej Nagrody Nobla
Swietłana Aleksijewicz to białoruska pisarka i dziennikarka, która krytykuje politykę prezydenta Aleksandra Łukaszenki. W swej karierze pisała też o II wojnie światowej i Czarnobylu. W uzasadnieniu czytamy, że wyróżniono ją za "polifoniczne dzieła, które są hołdem dla cierpienia i odwagi w naszych czasach".
2015-10-08, 14:38
Posłuchaj
Rozmowa ze Swietłaną Aleksijewicz (Klub Trójki)
Dodaj do playlisty
Swietłana Aleksijewicz działalność literacką rozpoczęła w latach 70. jako prozaiczka-dokumentalistka. Pierwszą książkę "Wojna nie ma w sobie nic z kobiety", ostro krytykowaną przez środowiska komunistyczne, napisała w 1983 roku. Kolejne utwory to między innymi: "Ostatni świadkowie", przedstawiający spojrzenie dzieci na II wojnę światową i okupację niemiecką, "Ołowiane żołnierzyki", książka poświęcona radzieckiej interwencji w Afganistanie, oraz "Krzyk Czarnobyla".
Białorusinka jest również autorką ponad 20 filmów dokumentalnych i trzech dramatów. Jej utwory ukazały się w 20 krajach świata, między innymi w Bułgarii, Indiach, Japonii, Francji, Stanach Zjednoczonych, Szwecji i Wietnamie.
Powiązany Artykuł
Nagrody Nobla 2015
Zdaniem pisarki, Białoruś nie jest jeszcze Europą, lecz zdeformowaną przestrzenią postradziecką. Aleksijewicz twierdzi, że najpierw należy zbudować demokrację, a dopiero później myśleć o odrodzeniu kultury i języka. Uważa swoich rodaków za naród opóźniony i niejednolity, w którym na wschodzie przeważają cechy rosyjskie, na zachodzie - polskie. Winą za to obarcza władze, które winny wspierać proces kształtowania się białoruskiej tożsamości. Aleksijewicz podkreśla, że Białorusini powinni samodzielnie, bez zagranicznej pomocy, rozwiązywać problemy swojego kraju.
KULTURA w portalu PolskieRadio.pl>>>
REKLAMA
Swietłana Aleksijewicz urodziła się 31 maja 1948 roku w Iwano-Frankiwsku na Ukrainie, później wraz z rodziną przeniosła się na Białoruś. W 1972 roku ukończyła dziennikarstwo na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym w Mińsku. Pracowała jako wychowawczyni w internacie, nauczycielka, a także - dziennikarka.
CNN Newsource/x-news
Jest laureatką wielu międzynarodowych wyróżnień, w tym National Book Critics Circle Award i Pokojowej Nagrody imienia Ericha Marii Remarque’a. W 2011 roku uhonorowano ją Nagrodą Literacką Europy Środkowej "Angelus" za reportaż "Wojna nie ma w sobie nic z kobiety". Za tę samą książkę otrzymała również Nagrodę imienia Ryszarda Kapuścińskiego.
W 1995 roku została członkinią Rady Obserwacyjnej Białoruskiego Komitetu Helsińskiego. Od 2000 roku mieszkała we Włoszech, Francji i Niemczech. W 2006 roku wyjechała do Szwecji. Wiele podróżuje po świecie, spotykając się z wydawcami, czytelnikami i występując z wykładami.
REKLAMA
Wychowuje córkę swojej zmarłej siostry.
Informacje o Białorusi: Raport Białoruś, serwis portalu PolskieRadio.pl
mr
REKLAMA