Ojciec rewolucji kubańskiej Fidel Castro obchodzi 90. urodziny

Na Kubie z tej okazji ogłoszono święto narodowe. Na całej wyspie odbywają się okolicznościowe uroczystości, akademie, festyny oraz koncerty.

Od improwizowanych pod gołym niebem scen po największą salę Teatru Wielkiego w Hawanie rozbrzmiewają partyzanckie pieśni, opery, symfonie, poematy poświęcone twórcy pierwszego socjalistycznego kraju na półkuli zachodniej.

Narodowa Orkiestra Symfoniczna Kuby zagra napisaną specjalnie na tę okazję kompozycję pod tytułem "Myśli i poematy dla Fidela." Chór Pieśni Klasycznej, jak każdego 13. dnia miesiąca, odgra spektakle poświęcone przywódcy.

Z całego kraju napływają dla jubilata niezliczone torty i prezenty. Ludowi twórcy przywożą do Hawany wytwory sztuki rękodzielniczej, której rozkwit kojarzony jest z opiekuńczą rolą el comendante.

José Castelar, najsłynniejszy na świecie kubański Roller Master, czyli mistrz zwijania cygar, zaprezentował przygotowane specjalnie na tę okazję swoje dzieło. Jest nim 90-metrowe cygaro - najdłuższe na świecie.

- 90 metrów na 90 lat naszego komendanta. Nasz przywódca rzucił palenie wiele lat temu. To jednak dar naszego serca dla niego - podkreślił.

REKLAMA

Fot. PAP/EPA/Ernesto Mastrascusa

Tak wyglądały zeszłoroczne obchody urodzin Fidela Castro:

x-news.pl, RUPTLY

Ojciec kubańskiej rewolucji

Fidel Castro urodził się 13 sierpnia 1926 roku w rodzinie zamożnego plantatora trzciny cukrowej w prowincji Oriente. Ideami rewolucyjnymi przesiąkł podczas studiów prawniczych na Uniwersytecie w Hawanie.

2 grudnia 1956 roku zainicjował kubańską rewolucję, która doprowadziła do obalenia skorumpowanej i krwawej dyktatury byłego sierżanta Fulgencio Batisty.

Droga Castro i jego partyzantów do Hawany i władzy zaczęła się jednak trzy lata wcześniej - od straceńczego ataku na czele grupy buntowników na koszary wojskowe Moncada w Santiago de Cuba.

REKLAMA

Stało się to 26 lipca 1953 roku i nic nie wskazywało na to, że sześć lat później data będzie świętem narodowym Kuby. Dzięki procesowi uczestników szturmu na Moncadę Castro zyskał rozgłos i popularność, choć równie dobrze mógł zginąć lub zostać zastrzelony po wzięciu do niewoli, jak wielu jego towarzyszy.

Szczęście dopisało mu dopiero w 1956 roku, gdy z Meksyku, dokąd uciekł po zwolnieniu z więzienia, 2 grudnia wyruszył na czele małej grupy partyzantów jachtem "Granma" na Kubę (data ta uważana jest za początek rewolucji kubańskiej). Z 82 ludzi ocalało tylko 12, którzy dotarli w góry Sierra Maestra.

Po dwóch latach walki partyzanckiej Castro wkroczył ze swymi zwolennikami do Hawany, zmuszając Batistę do opuszczenia wyspy. "Companeros, będziemy jedli mało, ale będziemy jedli wszyscy!" - mówił, ogłaszając program swej rewolucji.

Jak na warunki kontynentu głodu, jakim była Ameryka Łacińska, był to program bardzo rewolucyjny. Według Fidela Castro nie miała to być rewolucja socjalistyczna, lecz "narodowa", "boliwariańska", to znaczy prowadząca do uniezależnienia Kuby od dominacji USA i bardziej sprawiedliwego podziału dóbr.

REKLAMA

Dopiero inwazja w Zatoce Świń i ustanowienie gospodarczej blokady popchnęły rewolucję kubańską w ramiona Nikity Chruszczowa i rozpoczęły ostry proces sowietyzacji rewolucji ze wszystkimi najgorszymi jej konsekwencjami. W 1962 roku rewolucja kubańska proklamowała się jako "socjalistyczna".

Od operacji w 2006 roku Fidel Castro był niemal nieobecny na politycznej scenie, a w lutym 2008 roku po prawie 50 latach u władzy zrezygnował z funkcji przewodniczącego Rady Państwa i tym samym z kierowania komunistycznym krajem. Przekazał faktyczne sprawowanie władzy swemu młodszemu o pięć lat bratu, Raulowi.

IAR, PAP, kk