Uroczystości pogrzebowe Longina Komołowskiego, byłego członka NSZZ "Solidarność"

Posłuchaj

Prezes Centrum Opatrzności Bożej Piotr Gaweł o uroczystościach pogrzebowych Longina Komołowskiego (IAR)

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Longin Komołowski był posłem na Sejm dwóch kadencji. W latach 1997-2001 zasiadał w Sejmie jako poseł Akcji Wyborczej Solidarność. W 2007 roku dostał się do Sejmu jako kandydat bezpartyjny z listy PiS.

W latach 1997-2001 był ministrem pracy w rządzie Jerzego Buzka, w latach 1999-2001 wiceprezesem Rady Ministrów.  Od czerwca 2010 roku pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia "Wspólnota Polska".

Mszy świętej, która rozpocznie się o godz. 14, przewodniczyć będzie kardynał Kazimierz Nycz. Homilię wygłosi biskup Wiesław Lechowicz, delegat Konferencji Episkopatu Polski do spraw Duszpasterstwa Emigracji Polskiej.

- Liturgia i przemówienia pożegnalne odbędą się w głównej części Świątyni Opatrzności Bożej - powiedział proboszcz Parafii Opatrzności Bożej w Wilanowie, ksiądz Tadeusz Aleksandrowicz.

- Potem trumna zostanie zaniesiona do krypty, gdzie spocznie w Panteonie Wielkich Polaków obok kwater księży Zdzisława Peszkowskiego i Jana Twardowskiego - wskazał.

Prezes Centrum Opatrzności Bożej Piotr Gaweł poinformował, że w uroczystościach wezmą udział przedstawiciele najwyższych władz państwowych i liderzy wielu środowisk, z którymi był związany zmarły, m.in. związkowcy i przedstawiciele Polonii.

- Prezydent Andrzej Duda weźmie udział w uroczystościach - przekazał we wtorek przed południem dyrektor prezydenckiego Biura Prasowego Marek Magierowski.

x-news.pl, TVN24

Longin Komołowski

Longin Komołowski urodził się 5 stycznia 1948 roku w Czaplinku. Był absolwentem budownictwa okrętowego Politechniki Szczecińskiej. Od 1964 roku pracował w Stoczni Szczecińskiej.

W czasie wydarzeń grudniowych w 1970 roku brał udział w strajku okupacyjnym w stoczni. W latach 1977-1980 należał do PZPR. W 1980 roku uczestniczył w strajku w Stoczni Szczecińskiej. We wrześniu 1980 roku został członkiem NSZZ "Solidarność". Po wprowadzeniu stanu wojennego był działaczem podziemnej "Solidarności".

W 1989 roku został przewodniczący komitetu zakładowego "S" w stoczni. Od 1990 roku był przewodniczący Regionu Pomorza Zachodniego NSZZ "Solidarność".

Kiedy w październiku 1997 roku obejmował funkcję szefa resortu pracy w rządzie Jerzego Buzka, pytany - jak się czuje związkowiec w roli ministra - odpowiedział, że "jest to dla związkowca trudna sytuacja". "Trudno jest przesiąść się na drugą stronę przy stole negocjacyjnym" - zaznaczył.

Jednocześnie podkreślił, że większość ministrów pracy w krajach demokratycznych wywodzi się ze związków zawodowych. "Widać więc, że taka jest droga związkowców, którzy nabierają wrażliwości społecznej, działając w związkach zawodowych, a potem zostają ministrami pracy. Trudno mi powiedzieć, czy jest to dobra, czy zła droga, ale jest praktykowana, więc chyba taka jest kolej rzeczy" - stwierdził.

Dodał, że celem wszystkich prac w tym resorcie jest rozwiązywanie problemów społecznych. Jak wskazał, w Polsce, ze względu na trwającą transformację systemu, tych problemów jest znacznie więcej niż w krajach o ugruntowanej demokracji i gospodarce rynkowej.

Zapowiadał wówczas również, że zamierza położyć nacisk na dialog społeczny, reformę ubezpieczeń społecznych i walkę z bezrobociem. Oznajmił, że dla niego jest niezwykle istotne zakorzenienie systemu dialogu społecznego i rozwój instytucji dialogu.

W maju 2000 roku Komołowski został prezesem Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego. Według działaczy sportowych Komołowski zgodził się kandydować na prezesa Komitetu na prośbę niepełnosprawnych sportowców.

W 2015 roku prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w kształtowaniu orzecznictwa konstytucyjnego oraz zasad demokratycznego państwa prawa i kultury prawnej, za osiągnięcia w pracy naukowej.

Również w 2015 roku Komołowski został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności, a także Medalem "Milito Pro Christo". Wcześniej, w 2006 roku, otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

kk