Kristina Vogel wzorem nie tylko dla sportowców. "Dlaczego mam być nieszczęśliwa?"

Dramat Vogel rozegrał się 26 czerwca 2018 roku kiedy podczas treningu na torze w niemieckim Chociebużu. Jedenastokrotna mistrzyni świata jadąc z prędkością około 60 km/h zderzyła się z młodym kolarzem z Holandii. Natychmiast przetransportowano ją do szpitala w Berlinie, gdzie przeprowadzono kilka operacji. Holender wyszedł z tego wypadku bez szwanku... 

Niemka jest najbardziej utytułowaną zawodniczką w historii tej dyscypliny. Dla kolarstwo torowego to wielka strata, jednak jak przyznaje Vogel: "Wciąż kocham swoje życie, nic się nie zmienia - naprawdę". 

Na konferencji prasowej w Berlinie Kristina Vogel pojawiła się w asyście lekarzy. Była to jej pierwsza dłuższa rozmowa z mediami po wypadku w Chociebużu. Również po raz pierwszy można było zobaczyć mistrzynię olimpijską... na wózku. 

Kristina Vogel Wielką rzeczą było nauczenie się tego, że płacz jest OK

- Wielką rzeczą było nauczenie się tego, że płacz jest OK. Nigdy nie byłam osobą, która dużo płakała, zwłaszcza wtedy gdy nie udało mi się sięgnąć po złoty medal olimpijski w 2012 i 2016 roku (Vogel zdobyła złoto w sprincie drużynowym - przyp. red.). Ja nigdy nie płakałam. Nigdy - przyznała Vogel na spotkaniu z dziennikarzami. 

REKLAMA

Podczas swojej bogatej kariery w kolarstwie torowym, gdzie udało jej się osiągnąć praktycznie wszystko, po tym co można było usłyszeć na konferencji w Berlinie - Kristina Vogel wydaje się być jeszcze silniejsza niż przed wypadkiem. 

- Czasem dzwonię do mojego przyjaciela i tak razem płaczemy przez kilka minut. Później już jest w porządku, wycieram łzy i wszystko toczy się dalej - dodała. 

Źródło: YouTube/WELT

Jak wspomina Vogel, był to całkowicie normalny dzień. Dodatkowo miała zaplanowaną imprezę urodzinową u swojego kolegi. 

REKLAMA

- To był normalny dzień, plus jeszcze zaplanowaliśmy kilka rzeczy na popołudnie, w związku z urodzinami naszego kolegi Maxa Levy'ego. Trenowałam ze swoją koleżanką Pauline Grabosch. Jechała przede mną, a nagle zniknęła... tylko ciemność. Od pierwszych sekund wiedziałam, że jestem sparaliżowana. Może to brzmi dziwnie, ale od zawsze wszystko tłumaczyłam sobie racjonalnie. Obudziłam się na torze, tłumacząc sobie spokojnie: oddychaj, oddychaj. Zdjęli mi buty i nie mogłam nic poczuć, kiedy dotykali moich stóp. Widziałam kolegę, który zdejmował mi buty. W tamtym momencie już wiedziałam: to już po wszystkim, nie czuję nóg - powiedziała 27-latka.

Niemka kochała rywalizację na torze. Nigdy nie kryła, że lubi szybko jeździć. Za tym wszystkim stoi jedenaście tytułów mistrza świata, mistrzostwo Europy i dwa razy złoto na igrzyskach olimpijskich. Wypadek na torze spowodował u niej przerwanie rdzenia kręgowego. Niemka jest sparaliżowana od klatki piersiowej w dół.

- Szczerze, to myślałam że umrę. Po pierwszym zabiegu ciężko było dla mnie znaleźć odpowiedni lek. Pierwsze dni po przebudzeniu ze śpiączki to była najtrudniejsza walka w moim życiu. Każdy oddech był niesamowitym bólem. Nie mam pojęcia jak to przeżyłam.

Kristina Vogel Naprawdę nic się nie zmieniło w moim życiu. Prawda, poruszam się na wózku, ale to wciąż moje życie. Dlaczego mam być nieszczęśliwa?  

Niemka nie ukrywa, że dzięki bliskim i rodzinie potrafiła przeżyć te wszystkie ciężkie momenty. Przed nią kolejny "trudny" rozdział w życiu.

REKLAMA

- Mój wypadek to g*** i cały czas się zastanawiam, dlaczego nic nie pomaga. Jestem jednak niezwykle dumna z tego jak pomogła mi moja mama. Dała mi tyle siły, że mogę sobie z tym poradzić. Nigdy nie byłam wściekłą osobą, zawsze kochałam życie i ludzi. Naprawdę nic się nie zmieniło w moim życiu. Prawda, poruszam się na wózku, ale to wciąż moje życie. Dlaczego mam być nieszczęśliwa? - powiedziała. 

Vogel nie ukrywa, że planem było zdobycie dwunastego medalu na zbliżających się mistrzostwach świata w kolarstwie torowym. Jednak nie załamuje się i będzie starała się szukać nowej sportowej drogi. 

- Planem było zdobycie 12 medalu, ale teraz w mojej głowie nie ma czasu na takie przemyślenia. Może jest inny sposób na sięgnięcie po złoty medal? Jeśli nie, to i tak uważam że udało mi się wiele osiągnąć. Po raz pierwszy czuję się wolna. Nie muszę nic robić, nie ma na mnie presji z zewnątrz. Chcę pokazać, że jestem dobra. Znajdę swoją drogę, może do sportu, a może nie - przyznała kolarka torowa. 

Niemka wciąż jest pełna energii i nie straciła "duszy wojownika". 

REKLAMA

- Nadal chcę iść do przodu. Cały czas mam w sobie duszę wojownika, nawet gdy lekarze stoją przy moim łóżku i mówią: Kristina potrzebujesz czasu. Nie, nie pokażę Ci, że potrafię! - po czym dodaje: "Tygrys wciąż jest w moim sercu. Raz wojownik, wojownik na zawsze, prawda?". 

(mb), BBC Sport