Wystawa "Znaki wolności. O trwaniu polskiej tożsamości narodowej"

Wystawa ma strukturę eseju i stanie się refleksją nad istotą narodowej tożsamości. Proces wybijania się Polski na niepodległość wspierał się na obronie jej filarów; obronie religii, języka, kultury i sztuki. Obrona suwerenności każdej z tych przestrzeni wymagała konkretnych działań, uporu, odwagi, niekiedy posuniętej do granic heroizmu walki. Walkę tę przypomnieć ma strefa komentarza wystawy.

Główną oś problemową wystawy stanowi, ujęta chronologicznie, historia wybijania się Polski na niepodległość w latach 1914 – 1989, i obrona tożsamości narodowej.

1/ Strukturę ekspozycji stworzą komentarze historyczne omawiające poszczególne fragmenty naszych dziejów i zaistniałe, przedstawione na wystawie zdarzenia.

Powiązany Artykuł

NIEPODLEGŁA w Polskim Radiu

2/ Strukturę artystyczną pokazu stworzą arcydzieła polskiej sztuki, w tym przede wszystkim malarstwa i rzeźby, arcydzieła odnoszące się do konkretnych historycznych zdarzeń i ludzkich postaw (obrazy Jana Matejki, Jacka Malczewskiego, Aleksandra Gierymskiego ). Głównym "narratorem" wystawy będzie Jan Matejko, traktowany nie tyle jako świetny malarz, ile raczej jako norwidowy dziejopis.

REKLAMA

3/ Wehikułem ekspozycji staną się twarze. Te uwiecznione w arcydziełach sztuki - twarze królów, dyplomatów, przywódców, bohaterów, dialogujące z tysiącami twarzy anonimowych, uwiecznionych na dokumentalnych fotografiach i filmach. Przede wszystkich będą to twarze ludzi prostych, którzy wywalczyli i wymodlili niepodległość.

Poszczególnym wybranym twarzom przypisane zostaną "świadectwa"; osobiste wypowiedzi zaczerpnięte z listów, pamiętników, etc.

3/ W okresach utraty przez Polskę suwerenności nastąpi podział przestrzeni na wolną i zniewoloną, na awers i rewers. Przykładowo, o latach stalinizmu w przestrzeni oficjalnej - awersie - przedstawiona zostanie odbudowa kraju, popierające władzę manifestacje, propaganda, twórczość socrealistyczna. W przestrzeni nieoficjalnej (rewers) - walka podziemia niepodległościowego, procesy sądowe, zbrodnie stalinowskie. Z perspektywy narodowej tożsamości poszczególnym przestrzeniom przynależna będzie dominacja obcego języka; niemieckiego lub rosyjskiego. Natomiast język polski, traktowany będzie na wystawie jako przestrzeń sacrum i enklawa narodowej tożsamości.

4/ Komentarz poetycki do poszczególnych części wystawy puentował będzie jej kolejne sekwencje.

REKLAMA

5/ Wizualizacje i ścieżki dźwiękowe oparte zostaną na materiałach archiwalnych. Audycje Polskiego Radia i Telewizji Polskiej, Audycje Radia RWE. Audycje Radia "Solidarność". Dopełnią je autorskie ścieżki dźwiękowe.

Wystawa na Zamku Królewskim w Warszawie – Muzeum od 10.11.2018 do 31.03.2019.