125 lat temu założono Juventus Turyn

Nowinka ze Szwajcarii

Końcówka dziewiętnastego wieku charakteryzowała się bardzo bujnym rozwojem wymyślonego  przez Anglików futbolu. Lotem błyskawicy rozszedł się on po całej Europie a chwilę później po świecie. Półwysep Apeniński był także miejscem gdzie piłka nożna znalazła naśladowców. Ale historycy wskazują na fakt, że w niektórych włoskich miastach to nie wyspiarze byli tymi, którzy uczyli miejscowych jak grać w nową dyscyplinę. W leżącym na północy największym ośrodku przemysłowym tego kraju Turynie to szwajcarscy przedsiębiorcy okazali się tymi, którzy jako pierwsi pokazali zasady tej gry. Alfred Disk oraz Edoardo Bosio założyli w mieście pierwszy browar oraz jedną z najsławniejszych w tamtych czasach przędzalnię. Oni sami biznesu uczyli się na Wyspach Brytyjskich. Tam zetknęli się z futbolem. Na tyle ich oczarował, że jeden z nich dostarczył do Włoch nieco sprzętu niezbędnego do tej gry. Był to kufer pełen futbolówek.

- Wydaje się, że Edoardo Bosio przywiózł z Anglii nie tylko miłość do futbolu, zrodzoną jako odmiana rugby, ale także kilka skórzanych piłek, prawie nieznany przedmiot we Włoszech w tamtym czasie - zauważył dziennikarz sportowy zajmujący się historią piłki nożnej Marco Traverso.

Zwyczajna ławka

Nowa dyscyplina sportu jako, że do jej uprawiania potrzebna jest praktycznie jedynie piłka i kawałek jakiegoś placu, zyskała w piorunującym tempie wielu zwolenników. Upodobali ją sobie szczególnie młodzi ludzie. Uganianie się za futbolówką bardzo szybko znalazło naśladowców, którzy chcieli pójść o krok dalej. Kilkunastu uczniów miejscowego gimnazjum uznało, że stworzą jeden z pierwszych na tych terenach klub piłkarski. Nie zachowały się żadne zapiski z tamtego czasu, ale:

- Jak legenda głosi Juventus został założony w 1897 roku przez uczniów liceum Massimo d'Azeglio na ławce na Corso Re Umberto (jedna z najsłynniejszych ulic w Turynie przyp. red.) - stwierdził Traverso.

REKLAMA

Kilkunastu młodych ludzi, wśród których prym wiedli bracia Enrico oraz Eugenio Canfari zwołali spotkanie przyjaciół. Odbyło się ono na jednym z dużych siedzisk usytuowanych w parku przy Corso Re Umberto. Tam zapadła decyzja o powstaniu klubu piłkarskiego. Spotkanie odbyło się 1 listopada. W ten sposób młodzież postanowiła zareagować na powołanie do życia przez członka włoskiej rodziny królewskiej Luigi Amadeo di Savoia księcia Abruzzów, uznanego przez historyków za pierwszego na Półwyspie Apenińskim zespołu piłki nożnej pod nazwą Internazionale Torino.

To idzie młodość

Na spotkaniu założycielskim największym problemem stało się nadanie nazwy nowej sportowej organizacji. Propozycji było dosyć dużo. Pojawiły się między innymi Societa Via Fori czy Societa Sportiva Massimo D’Azeglio. Jednak nie przypadły one do gustu zebranym. Grupę inicjatywną tworzyli chłopcy w wieku od 14 do 18 lat. W końcu jeden z nich zaproponował aby brzmiała ona Sport Club Juventus. W języku łacińskim, z którego wywodzi się włoski, Juventus oznacza młodość. Ten pomysł spodobał się pozostałym.

Bianconeri z Nottingham

Drugą sprawą, którą poruszono była kwestia koloru strojów. Do tego dnia założyciele rozgrywali swoje nieoficjalne pojedynki w różowych kolorach co nie wszystkim się podobało. Postanowiono zatem poprosić znajomego Anglika aby przywiózł z Wielkiej Brytanii profesjonalne koszulki. Tak się stało, że pochodził on z Nottingham i był zapalonym kibicem Notts County. Zespół ten to jeden z pierwszych jakie powstały na Wyspach Brytyjskich. Jego piłkarze występują w biało czarnych tekstyliach. I takie przywiózł do Juventusu zaprzyjaźniony Brytyjczyk. Zespół z Turynu gra w tych barwach po dzień dzisiejszy.

Imperium Fiata

Wśród grupy założycielskiej był tylko jeden pełnoletni uczestnik Eugenio Canfari. W związku z tym to on został pierwszym prezesem Sport Club Juventus. W tamtym czasie zespół rozgrywał swoje mecze w położonych w centralnej części miasta parkach del Valentino bądź Parco Cittadella. Rok po założeniu przeniósł swoje pojedynki na Piazza d’Armi. W 1899 r. został włączony w struktury Włoskiego Związku Piłki Nożnej. Inauguracyjnym oficjalnym spotkaniem była potyczka z lokalnym rywalem FC Torinese przegrana 0:1. Mimo nie najlepszego debiutu drużyna cieszyła się coraz większą popularnością. Stała się wizytówka miasta, w którym największym zakładem przemysłowym był koncern produkujący auta. Aby klub się prężnie rozwijał stery przejęła rodzina właścicieli samochodowego producenta. W 1923 roku w fotelu prezesa zasiadł Edoardo Agnelli, syn założyciela Fiata. Od tego momentu zaczął się bujny rozkwit Juventusu. Do wybuchu II wojny światowej miał już na swoim koncie 7 tytułów mistrza kraju.

REKLAMA

La Vecchia Signora

Swoją aktualną nazwę Juventus Turyn przyjął dopiero w 1945 roku. Ale już wtedy kibice nadali mu przydomek bardzo kontrastujący z ideą jaka przyświecała założycielom. Ze względy na to, że był to jeden z najstarszych klubów a zarazem już wyjątkowo utytułowanym na Półwyspie Apenińskim przylgnęło do niego określenie „La Vecchia Signora” co oznacza „Stara Dama”. I właśnie ona do dnia dzisiejszego może poszczycić się 36 krajowymi czempionatami, gdzie następni w kolejce są Inter oraz AC Milan z 19 tryumfami. Podobnie jest w Pucharze Włoch gdzie Juventus okazał się najlepszy 14 krotnie. Druga jest AS Roma z 9 tytułami. Gdyby nie udział klubu w aferze Calciopoli związanym z ustawianiem meczów, w efekcie której na rok został zdegradowany do II ligi, byłby obok Interu Mediolan zespołem, który wystąpił we wszystkich 91 sezonach Serie A.

To co pozostało po dniu założenia najbardziej utytułowanej futbolowej organizacji we Włoszech to ławka, na której powstała myśl o powołaniu klubu do życia. Cały czas znajduje się, mająca już status pomnika, w parku Corso Re Umberto w Turynie.

Źródła: juventus.fandom.com, swissinfo.ch, footballhistory.org, juventus.com, bianconeri.tripod.com,

AK

REKLAMA