Polak na krwawym szlaku od Buczy po Bachmut. Były żołnierz francuskiej Legii przeszedł przez ukraińskie fronty

- Udało mi się zebrać trochę rzeczy dla ukraińskiego wojska. Załatwiałem samochód. Pojedziesz?

- Pojadę. Tylko dokąd?

- Dostaniesz numer telefonu. Człowiek ma na imię Wiktor, jest Ukraińcem.

- Dobra.

REKLAMA

Lokalny przedsiębiorca z Braniewa wiedział, do kogo zadzwonić, gdy udało mu się błyskawicznie zebrać dary dla Ukrainy. Wojska putinowskie zaatakowały 24 lutego, a transport był gotowy trzy dni później. Samochód czekał załadowany po sufit. Tylko kto to zawiezie?

Rysiek.

POSŁUCHAJ OPOWIEŚCI RYŚKA:

To były żołnierz Legii Cudzoziemskiej, bosman ze Starej Pasłęki, lokalny społecznik. Taki "mały Zumbach" - jak sam mówi o sobie. Ma korniki w tyłku, na pewno się zgodzi. Pojedzie. 

Ryszard Doda jest prawdziwym wilkiem morskim. Konkretny, postawny 57-latek. Siwa broda, zmierzwiona biała czupryna, twarz smagana czasem. Słów nie wylewa za kołnierz. Gdy kumpel wystąpił z propozycją, długo się nie zastanawiał. Rozsierdził go Putin i te jego orki. Trzeba działać.

REKLAMA

27 lutego był już w drodze na przejście graniczne w Korczowej. Wiktor wciąż nie odbierał. W głowie pojawiły się pytania, wątpliwości. Ale decyzja zapadła. Słowo legionisty jest warte więcej niż złoto.

Kolejna próba. 

- Halo - zabrzmiał w słuchawce wyraźny ukraiński akcent.

- Wiktor?

REKLAMA

- Tak.

- Cześć. Mówi Rysiek.

- Cześć.

- Gdzie jesteś?

REKLAMA

- Dojeżdżam do granicy w Korczowej.

- Dobra. Jak ją przekroczysz, będzie na ciebie czekał patrol policji. Jedź za nim.

- OK.

Na miejscu chaos. Przestraszone, zdezorientowane, zapłakane, posępne, zobojętniałe i zmarznięte twarze. Poprzednie życie ciasno upakowane do walizek, torb, plecaków, reklamówek, zwisających z obolałych ramion. Morze ludzi. Sznury autokarów, busów, samochodów. W jednym z nich Rysiek. "Puszczą, czy nie puszczą" - zastanawia się. Puścili. Naklejki "Pomoc dla Ukrainy" zrobiły robotę.

REKLAMA

Patrol, zgodnie z zapowiedzią Wiktora, czekał zaraz za przejściem granicznym.

- Rysiek?

- Tak.

- Jedź za nami.

REKLAMA

Kilkaset kilometrów, kilkanaście godzin, kilka policyjnych eskort, kolejne kontrole na block postach. Podawali go sobie jak pałeczkę w sztafecie. "Sztafeta życia" - pomyślał. "Tylko mojego, czy ich?".

Pod Kijów dotarł nad ranem. Zmęczenie, które dawało się wcześniej we znaki, gdzieś prysło, gdy wpadali sobie z Wiktorem w ramiona.

Rosjanie też parli w tę stronę. Innymi drogami i innymi pojazdami. Wieźli swoje "dary". Ktoś już się szykował, by ich "gorąco powitać". Oddział Wiktora i... Rysiek, który postanowił, że nie wraca do Polski. Jeszcze nie.

Gdzie dotarł z oddziałem Wiktora? Jak wspomina wyzwolenie Buczy? Dlaczego zdecydował się pojechać do Bachmutu? Jak wyglądają tam teraz walki? Zapraszam do wysłuchania niezwykłej opowieści Ryszarda Dody. Wywiad w wersji wideo został dołączony do artykułu.

Paweł Kurek

***

REKLAMA

Jeśli chcesz wesprzeć dzielność Ryszarda Dody i wraz z nim nieść pomoc na Ukrainę napisz e-mail:

ryszarddoda@op.pl lub pawel.kurek@polskieradio.pl